شعر غزلیات شمس مغربی

[Alex]

۱
چو باده چشم تو خوده است دل خراب چراست
چو حال تست در آتش جگر کباب چراست
۲
ز پیچ زلف تو در تاب رفت مهر رخت
چو زوست تابش رویت از و شباب چراست
۳
چو نیست عهد شکن غیر زلف بر شکنت
بگو که با دل مسکنت این عتاب چراست
۴
ز من هرآنچه تو گوئی و آن همی شنوی
چو من صدای توام با من این خطاب چراست
۵
چو نیست غیر تو کس از که میشوی پنهان
چو ناظر او توئی در رخت نقاب چراست
۶
اگر چه در خم چوگان تست گوی دلم
ز چیست منقلب آخر در انقلاب چراست
۷
ز باد بپرس که بحر از چه گشت آشفته
ز بحر بپرس که کشتی در اضطراب چراست
۸
چو ما هر آنچه تو دادی بما همان خوردیم
زیاده هیچ نخوردیم پس حساب چراست
۹
هرآنکه باز نکرده است گوش هوش روترا
برش حدیث حقایق فسانه است و حکایت
۱۰
کتاب مغربی چون نسخه کتاب تواست
ازو مپرس که این حرف در کتاب چراست

 

[Alex]

۱
با منست آنکس که بودم طالب او با منست
هم تنم را جان شیرین است و هم جانرا تن است
۲
از برای او همی کردم کنار از ما و من
باز دیدم آخر الامرش که او ما و من است
۳
آنچه می پنداشتم کاغیار بود او یار بود
وآنچه گلخن مینمود اکنون بدیدم گلشن است
۴
از صفای چهره از خلوت جان صفاست
وز فروغ نور روش خانه دل روشن است
۵
همچنان کاو در دل مسکین ما دارد وطن
زلف مشکینش دل مسکین ما را مسکن است
۶
در شب تاریک مویش مهر رویش رهنماست
کاروان چشم و دارا گرچه چشمش روشن است
۷
سر برآورد از گریبان جهان چون آفتاب
یوسف حسنش از آن کاو را جهان پیراهنت
۸
دست در دامان وصل او زدم لیکن چو نیک
دیده بگشودم بدیدم دست او در دامن است
۹
چون نباید آفتاب مشرقی در مغربی
چونکه او را در درون دل هزاران روزنست

 

[Alex]

۱
آنکه او در هر لباسی شد عیان پیداست کیست
وانکه هست از جمله عالم نهان پیداست کیست
۲
آنکه از بهر تماشا آمد از خلوت برون
تا همه عالم بدیدندش عیان پیداست کیست
۳
آنکه چون آمد بصحرای جهان ما ظهور
کرد در بر خلعتی از جسم و جان پیداست کیست
۴
وانکه در عالم شد از پی نام و نشاگ
بعد از آن کاو بود بی نام و نشان پیداست کیست
۵
وانکه بهر خود باسم و رسم عالم شد پدید
وانکه اکنونش همیخوانی جهان پیداست کیست
۶
پیش او گر ز بر بالای جهان او رسته است
زیر و بالای زمین و آسمان پیداست کیست
۷
نیست پنهان پیش چشم اهل بینش آنکه او
صد هزاران جامه پوشید هر زمان پیداست کیست
۸
شکل پیری و جوانی روی پوشی پیش نیست
مختفی در پیر و پیدا در جوان پیداست کیست
۹
آنکه گوید مغربی را کاین سخنها را بدان
بعد از آن بر هر که میخوانی بخوان پیداست کیست

 

[Alex]

۱
از دهانش بسخن جز اثری نتوان یافت
از میانش بمیان جز کمری نتوان یافت
۲
گفتمش چون قمری گفت بگو چون قمرم
چونکه بر سرو روانی قمری نتوان یافت
۳
گفتمش ماه و خوری گفت که بر چرخ چنین
سرو قد زهره جبین ماه خوری نتوان یافت
۴
از سر زلف وی اخبار دلم پرسیدم
گفت از گمشده تو خبری نتوان یافت
۵
تا شده همچو نسیم سحری بی سر و پای
سحری بر سر کویش گذری نتوان یافت
۶
نیست خالی نفسی روی تو از جلوه گری
همچو رویت بجهان جلوه گری نتوات یافت
۷
گفته بودی که تو بر ما دگری بگزیدی
چون گزینم که بحسنت دگری نتوان یافت
۸
بهر تیر غم عشقش سپری میجستم
گفت جانا که به از من سپری نتوان یافت
۹
مغربی آینه سان تا نشوی پاک و لطیف
سوی خو هیچ ز خوبان نظری نتوان یافت

 

[Alex]

۱
نهان پیر تو خویش آفتاب رخت
از آنکه مانع ادراک اوست تاب رخت
۲
رخت ز پرتو خود در نقاب میباشد
عجب بود که نشد غیر ازین نقاب رخت
۳
حجاب روی تو گر هست نیست جز تابش
وگرنه چیست دگر تا برد حجاب رخت
۴
بغیر چشم تو در روی تو نکرد نگاه
از آنکه دیده کس را نبود تاب رخت
۵
نوشته اند بر اوراق چهره خوبان
بخط خوب دوسه آیت از کتاب رخت
۶
بآبروی تو سوگند میخورد جانگ
که دل در آتش سوزنده است ز آب رخت
۷
دلا همیشه رخت منقلب بجانب ماست
بسوی هیچکسی نیست انقلاب رخت
۸
چگونه روی بغیر جناب ما آرد
از آنکه بس متعالی بود جناب رخت
۹
بسی بمشرق و مغرب طلوع کرد و غروب
که تا بمغربی ظاهر شد آفتاب رخت
۱۰
سحرهای غمزه جادوی او بی انتهاست
عشوه های طره هندوی او بی انتهاست

 

[Alex]

۱
دل شد اندر پیچ و تاب حلقه گیسوی اوست
پیچ و تاب حلقه ی گیسوی او بی انتهاست
۲
در سر زلفش ندانم دل کجا افتاده است
تا کدامین موی دارد موی او بی انتهاست
۳
هر کسی را هست راهی سوی او در هر نفس
راها در هر نفس زانسوی او بی انتهاست
۴
ره بکویش هر که برد از وی برون ناید دگر
چون برون آید دگر چون کوی او بی انتهاست
۵
بهر هر دل هر طرف مهراب دیگر مینهد
ابروش زان قبله ابروی وی بی انتهاست
۶
طاقت نیروی بازویش کجا دارد دلم
زانکه دل بیطاقت و نیروی او بی انتهاست
۷
مغربی را کوی دل اندر خم چوگان اوست
عرصه میدان برای کوی او بی انتهاست

 

[Alex]

۱
ریخت خونم که این شـ×ر×ا×ب من است
سوخت جانم که این کباب من است
۲
چونکه چشمش خراب و مستم دید
گفت کاین بیخود و خراب من است
۳
چونکه در بوته غمم بگداخت
گفت در زیر لب که آب من است
۴
چون در آن آب روی خود را دید
گفت کاین عکس آفتاب من است
۵
کرد با عکس روی خویش خطاب
یعنی این مظهرخطاب من است
۶
گفت با تو عتاب ها دارم
گر ترا طاقت عتاب من است
۷
آنچه پرسی ازو جواب شنید
گفت سایل که این جواب من است
۸
مهر رویش بمغربی میگفت
پرتو ذات تو حجاب من است

 

[Alex]

۱
آنکس که دیده در طلب او مسافر است
عمریست تا که در دل و جانم مسافر است
۲
وانکس که دید روی بتان حسن روی اوست
در حسن روی خویش بهردیده ناظر است
۳
دل را بسحر غمزه خوبان همی برد
آن غمزه را نگر که زهی غمزه و ساحر است
۴
از چشم او مپرس که ترکیست جنگجوی
از زلف او مگوی که هندوی کافر است
۵
گفتم که مگر ذاکرم آن دوست را بخود
خود راست کز زبان من آندوست ذاکر است
۶
غایب نباش یک نفس از دوست زانکه دوست
در غیبت و حضور تو پیوسته حاضر است
۷
حسن وی است آنکه مرا ورانه اوّلست
عشق من است آنکه مرا ورانه آخر است
۸
کز فنون عشوه گری ماهر است دوست
دل از فنون عشوه گری سخت ماهر است
۹
ایمغربی نو دیده بدست آر زانکه دوست
چون آفتاب در رخ هر ذره ظاهر است

 

[Alex]

۱
این جوش که از میکده برخاست چه جوش است
این جوش مگر از خم آن باده فروش است
۲
این دیده ندانم که چرا م×س×ت و خراب است
وین عقل ندانم که چرا رفته ز هوش است
۳
دل باده کجا خورده ندانم شب دوشین
کاو بیخبر و م×س×ت و خراب از شب دوش است
۴
این کیست که دردل گوش دل آهسته سخنگوست
وان کیست که اندر پس این پرده بگوش است
۵
در گوش فلک از مه تو حلقه که انداخت
این چرخ ندانم که چرا حلقه بگوش است
۶
این مهره مهر از چه برین چرخ روانست
بر اطلس گردون ز کواکب چه نقوشست
۷
ای هدهد جان ره بسلیمان نتوات برد
بر درکه او بسکه طیور است و وحوش است
۸
ساکن نشود بحر دل مغربی از جوش
یارب ز چه بادست که در جنبش و جوش است

 

[Alex]

۱
آنچه جان گفت بدل باز نمییارم گفت
بکسی رمزی از آن باز نمییارم گفت
۲
مطرب عشق درین پرده مرا سازی زد
که بکس هیچ از آن ساز نمییارم گفت
۳
گفت با من سخن عشق بآواز بلند
آنچه او گفت بآواز نمییارم گفت
۴
زیر لب خنده کنان عشوه کنان با دل من
آنچه گفت آن لب طناز نمییارم گفت
۵
آنکه او را پر پرواز نباشد هرگز
بر او از پر و پرواز نمییارم گفت
۶
لذت لعل لب و جام غم انجام ترا
به پی ذوق ز آغاز نمییارم گفت
۷
شرح آن طرّ طرار نمیدانم داد
سحر آن غمزه غماز نمییارم گفت
۸
مغربی با دل دمساز چو دمساز نه
با تو سر دل دمساز نمییارم گفت