در دست اقدام دلنوشته سکوی مرگ| ریحانه خدادادی (دلارام)

نام دلنوشته:سکوی مرگ
نام دلنویس:دلارام
ژانر:تراژدی، عاشقانه

مقدمه:
وای از لحظه ای که زبانم به گفتن باز شد؛ اما
دلت از من دور بود که بشنوی مرا
نبودی تا از چشمانم بخوانی بغض روحم را
انتهای نبودنت نا پیداست،
از بلندای سکوی مرگ سقوط خاطره ها دلگیرست،
جای خالی ات در قلبم غمگینم می‌کند؛ اما
رنگ بودن هایت برایم دیدنی نیست..!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[DELA-M]

اسیر شده ام، در بین خاطرات بودنت
و چه بی رحمانه، پیکر خونین رویاهایم به قلبم باز میگردند و شعله های دروغین عشقت را به مرور رو به خاموش می‌رانند.
در این حال؛ که گوشه به گوشه اتاق از خاطراتت رنگین است ولی خودت نیستی
دلم می‌خواهد، برایت بنویسم:
از نبص عاشقانه هایم، که که وجودش دیده نشد
از دختری که وجودش طنین آرامش بود،
از سراب دروغین نگاهت
از تمنای، دوباره بودنت
اما چه دیر است برای گفتن، حال فقط میتوانم؛ برایت بنویسم شاید روزی از دریای پر جزر و مد چشمانت عبور کند و به دستانت برسد؛ اما خیالی بیش نیست رسیدنش به دستت وقتی که در آن سوی جهان در فکر معشوقی و با من مثل دو خط موازی.

 

[DELA-M]

روزی برای بودنت، لبخند ات، نگاهت مینوشتم حال سردرگمم که از چه بگویم.
دلم می‌خواست مثل گذشته ها تو موضوع
دوباره نوشتن را می‌گفتی اما نبودنت خار چشمانم میشود.
میخواهم از خودمان بنویسم، ولی چه واژه
بی معنایست این "خودمان" وقتی که نه تو، من شدی و نه من، تو شدم و هرگز ما نشدیم مگر در خیال کودکی های من...
کودکی هایی که در آن شیرین عاشق فرهاد‌ بود
و دیوانگی مجنون برای لیلی جهان را گرفته بود
اما چه خیال باطلی‌ست که بگویی رویا و واقعیت برابرند.
با وجود نبودنت باز انتخاب با توست بگو تا برایت صدها کتاب راجبش بنویسم ولی
میترسم از روزی که بگویی و قلم گریخته باشد از دست نوشتن هایم
یا جوهرش خشکیده باشد

 

[DELA-M]

می‌دانی چقدر سخت است
گیر کردن بین خیال بودنت و نبودنت
گاهی، فقط لحظه ای در لا به لایه ورق های
کهنه ی کتابِ زندگی عطرت را استشمام می‌کنم
گاهی در بین ثانیه هایی که با پای شکسته گذر میکنند، حبس میشوم
گاهی، دلم می‌خواهد بیخیال بشوم از این همه نوشتن راجبت
اما ندایی از صومعه ی قلبم فقط تورو می‌خواهد
شاید کودکانه باشد اما گاهی، فقط ثانیه ای
خیالی برم میدارد
که توهم دلت می‌خواهد برایم
چیزی بگویی یا نویسی

 

[DELA-M]

درد دارد‌؛خاطرات بودنت در نبودن هایت
می‌دانی دردش از چیست؟
دردش از مرور خاطرات نیست
دردش از این است که، می‌دانی برای تو نیست؛ ولی
دوباره مثل اولین لحظه دیدار شوق دیدنش را داری،
اشک میریزی
از نبودنش ولی ذوق میکنی از دیدن خنده اش
دردش این است؛ که مبهم است؛ ولی چاره ای جز تحمل نیست.

 

[DELA-M]

ارامشی که به تاراج رفت‌؛ بازگشتنی نیست درست مثال اعتمادیست،
که تکه هایش قبلت را؛ زخمی میکند.
میدانی، شاید دلتنگ شوم، شاید اشک بریزم، دق بکنم از نبودنت؛ ولی اشتباهی ک تو بودی را تکرار نمیکنم؛ نه که بودنت را نخواهم نه! اما در اعماق قلبم، تمنایی نمی‌یابم که از خواستن تو سخن بگوید.

 

[DELA-M]

دوباره به گوش شهر پیچیده ؛ صدای فلوت افسوس گیری هایت
بگو، رمز ارامش صدایش را
که گیرم در معمای تو و ان صدا
اگر بوی افسانه بدهد این ارامش، به چه دل خوش باشم از حضورت؟
تا انتهای بی نهایت را؛ با تو دیده ام؛ گاهی پیشمان شدم و گاهی سرمست
ولی باز دلم لک میزند
برای قدم زدن با تو، صدای خنده هایت، چشمان رنگی ات و...
و رمزگشایی از صدایت، تنها راه رهایی من از این معماست

 

[DELA-M]

تو بگو، تا کی می‌توان دلخوش ماند به افسانه پشت رویا؟
تاچه زمان باید اسیر بت های خیالی ماند؟
تا کی می‌توان سکوی مرگ خود را دید؛ ولی بی صدا پذیرفت و سقوط کرد؟
تا چه حد می‌توان پذیرفت انسان های هزار رنگ را؟
گنگ است ذهنم، از وصف تو وقتی ثابت کرده ای به هزار رنگ نقش ایفا می‌کنی.

 

[DELA-M]

ندایی در من، فریاد دست کشیدن می‌زند
می‌گوید: بگذر از کسی که از تو گذشت
ولی از صومعه‌ی قلبم ‌؛ تمنایی با التماس، نگاهم می‌کند و می‌گوید :من فقط با نوشتن هایت، ارام می‌شوم؛
نگیر از من ذوق کودکانه ام را در انتظار نامه هایت.
حال بین منطق و قلبم جدال است، درستی اش را نمی‌دانم؛ اما می‌دانم یکی خسته است از نوشتن، دیگری تنها دلخوشی اش این است...