پست بیست و یکم
داخل اتاقم رفتم. چراغ را روشن کردم و لپ‌تاپ خاک گرفته‌ام را از زیر تخت بیرون آوردم؛ یک لپ‌تاپ سونی قدیمی بود که هر سه ماه یک‌بار ازش استفاده می‌کردم.
درآوردم را باز کردم، بسیار بهم ریخته بود. لازم بود در زمانی مناسب آن را مرتب کنم، چون برای پیدا کردن هر چیز از داخلش، حدوداً نیم ساعت وقت می‌خواستم.
وسایلش را بیرون ریختم. کارت اینترنتی را که خیلی وقت پیش خرید بودم، درآوردم.
خیلی از لپ‌تاپ یا کامپیوتر خوشم نمی‌آمد. دو سال پیش کلاس adslادسل رفتم؛ خوشم نیامد و نیمه رهایش کردم!
لپ‌تاپم را روی تختم گذاشتم و سیم تلفنی که پشت تختم بود را وصل کردم.
رمز کارت را وارد کردم. حالا فقط باید خدا-خدا می‌کردم که کانکت شود. صدای زنگ گوشیم بلند شد. شماره را نگاه کردم؛ ناشناس ولی آشنا بود.
- بله، بفرمایید؟
- سلام، چطوری؟
- به جا نمیارم! الو؟ الو؟
گوشی را قطع کردم و باتری‌اش را درآوردم و زیر لبم گفتم:
- نه، امکان نداره!
از فکر آن که نکند شوهر همان دختر باشد، سرم گیج رفت. مقابل تخت، روی دو زانو نشستم؛ اینترنت کانکت شده بود.
بعد از گذشت یک دقیقه، گوگل باز شد. سرچ کردم «شکستن اشیا در یک نگاه، قدرت‌های ماورا» چند صفحه برایم باز شد.
قدرت‌های ماورا و طبیعه بلند کردن اشیا با استفاده از قدرت‌های ماورا، حداقل تا آن‌جایی که من سرچ کردم و دیدم، موردی مشابه من نبود. دست و پاهایم شروع به لرزیدن کرد! لپ‌تاپ را بستم و زیر تخت گذاشتم؛ اگر من هم به جای شیما بودم، قطعا همین رفتار را با طرف مقابلم داشتم. اگر افراد دیگر هم بفهمند، حتما همین رفتار را دارند. نه، هیچ‌خوبه نباید از قدرت مخوفم مطلع شود. صدای باز شدن در خانه به گوشم خورد. جلوی در ایستادم؛ کیانا و احسان بودند. نگاهی بهشان انداختم و گفتم:
- پس مامان کو؟
کیانا خریدها را روی مبل گذاشت و گفت:
- خونه‌ی خاله زهرا موند.
روی مبل نشستم و با آرامش گفتم:
- طبق معمول!
چشم‌هایم را نیمه باز کردم و تا جای ممکن، سعی می‌کردم به اجسام اطرافم خیره نشوم. احسان مبلی که کنار من بود نشست و گفت:
- چرا چشم‌هات رو این‌طوری کردی؟
هول شدم و گفتم:
- ها؟ چطوری؟
کیانا از آن اتاق داد زد:
- احسان، سر به سر خواهر من نذار.
نفس عمیقی کشیدم. کیانا در پذیرایی آمد و گفت:
- کمند، یه لحظه بیا این چیزهایی که خریدم رو ببین.
وارد اتاق شدم. نسبت به بقیه‌ی جاهای خانه، اتاق احسان و کیانا از همه شیک‌تر بود؛ آن هم به خاطر این بود که وسایلشان را تازه خریده بودند. یک تخت خواب دو نفره، دو تا پاتختی و یک میز آرایش به رنگ کرم قهوه‌ای ساده ولی شیک.
روی تختشان نشستم و گفتم:
- کجا؟ ببینم!
چند لباس نوزادی صورتی و قرمز مقابلم قرار داد و گفت:
- نگاه کن!
- چرا همه رو صورتی و قرمز خریدی؟ مگه می‌دونی جنسیت بچه‌ات چیه؟
- نه نمی‌دونم، همین شکلی این‌ها رو خریدم دورهمی بخندیم.
در بغلم کشیدمش و گفتم:
- آخ جون، مبارکه. پس نی-نیت دختر هستش؟
شاید توی این چند روز، این تنها اتفاق خوشحال کننده‌ای بود که برایم افتاد. ادامه دادم:
- وای کیانا، نمی‌دونی چقدر برات خوشحال شدم.
- انقدر محکم بغلم کردی، فکر کنم الان خودم و بچه‌ام رو با هم می‌کشی.
سریع دستم را باز کردم و گفتم:
- مرسی که داری خالم می‌کنی.
- خواهش می‌کنم.
خندیدم و گفتم:
- خیلی برات خوشحال شدم کیانا.
- ممنونم خاله کمند.
از اتاق خارج شدم و احسان یک پایش را روی دیگری انداخته و یک فنجان در دست داشت.
- آقای لایت، چرا تیریپ غم برداشتی؟
- خانم لایت‌تر، چرا مانتو تنته؟
به لباس‌هایم نگاه کردم؛ راست می‌گفت، هنوز مانتو تنم بود! از صبح که خانه‌ی شیما رفته بودم، لباس‌هایم را عوض نکرده بودم.
تصمیم گرفتم اصلا از یاد ببرم که چنین قدرتی دارم، چون برایم گران تمام می‌شد!
ناظر:
@seon-ho
ویراستار:
@Laluosh
