شعر رباعیات حکیم سبزواری

[S O-O M]

ملا هادی سبزواری (۱۲۱۲-۱۲۸۹ هجری قمری) معروف به حکیم سبزواری فقیه و متکلم و فیلسوف شیعه ایرانی است. او در شهر سبزوار به دنیا آمد. پدرش حاج میرزا مهدی سبزواری یکی از علما بود. ملا هادی غزل‌های حکمی و عرفانی نیز سروده‌است و در شعر «اسرار» تخلص می‌کرد. ملا هادی سبزواری عصر روز بیست و پنجم ذی الحجه سال ۱۲۸۹ قمری درگذشت. آرامگاه او در دروازه نیشابور سبزوار (اکنون معروف به فلکه زند) قراردارد.

 

[S O-O M]

ای ذات تو ز اغراض و صفات آمده پاک
کوتاه ز دامان تو دست ادراک

‌‌در هرچه نظر کنم تو آئی به نظر
‌‌لاظاهر فی الوجود واللّه سواک

 

[S O-O M]

ای از تو بهر چمن بهر گل بوئی
هر چیزی را بیاد تو یاهوئی

کوی تو بود کعبهٔ مقصود همه
‌‌اقطار بمرکز آید از هر سوئی

 

[S O-O M]

برداشته‌ام دو دست از بهر دعا
ای شاه دو عالم بنگر سوی گدا

دادی بمن اذن ذکر نامت از لطف
‌‌ورنه تو کجا و من بی رتبه کجا

 

[S O-O M]

دلدار چو مغز است و جهان جمله چو پوست
ناید بنظر مرا بجز جلوهٔ دوست

مردم ره کعبه و حرم پیمایند
‌‌در دیدهٔ اسرار همه خانه اوست

 

[S O-O M]

ای حاجب ابروی تو هرابروئی
از روی تو آب روی هر دلجوئی

حسن همه زان تست بل عشق همه
‌‌در هر کوئی ز تست گفتگوئی

 

[S O-O M]

مائیم ز قید هر دو عالم رسته
جز عشق تو بر جمله در دل بسته

المنة لله که شدیم آخر کار
‌‌پیوسته بجانان و ز جان بگسسته

 

[S O-O M]

مائیم که آئینهٔ روی شاهیم
وز سر دل خود بخدا آگاهیم

چون یوسف از اخوانش از اغوای توی
‌‌بس صاحب جاهیم و بقعر چاهیم

 

[S O-O M]

با غیر علی کیم سرو برگ بود
جز نور علی نیست اگر درک بود

گویند دم مرگ توان دید او را
‌‌ای کاش که هر دمم دم مرگ بود

 

[S O-O M]

عالم صفت حسن سراپای من است
افلاک وعناصر همه اعضای من است

در حیرتم از نظم عجیبی که مراست
‌‌آغاز سرانجام همه پای من است