شعر رباعیات وحدت کرمانشاهی

[S O-O M]

طهماسب‌قلی‌خان کلهر (زادهٔ ۱۲۰۴ هجری شمسی در کرمانشاه - درگذشتهٔ ۱۲۶۲ هجری شمسی در تهران) متخلص به وحدت و ملقب به افصح‌المتکلمین، عارف و شاعر عصر قاجاریه بود. وی فرزند رستم خان از خوانین ایل کلهر بود که با شاگردی میرزا حسن در کرمانشاه و آخوند ملا ولی‌الله (از شاگردان حسین‌علیشاه) در همدان، به سلک اهل تصوف درآمد. وی از طریقه حافظ پیروی می‌کرده و این امر در اشعارش مشهود است. وحدت حدود سی سال در مدرسه حاج‌آقا محمود کرمانشاهی، سکونت کرد و به و پرورش شاگرد پرداخت. دیوان اشعاری از وی به‌جا مانده و چاپ شده است. قبر وی در ابن‌بابویه تهران است.

وی در شعر پیرو شیوهٔ حافظ است.

 

[S O-O M]

از عشق خدا گر به سرت شور و نواست

از حق بنما طلب دلت هرچه که خواست

با دیده حق‌بین بنگر خوبان را

رخسار نکو آینه صنع خداست

 

[S O-O M]

بی کسب کمال نقص زایل نشود

الطاف خدا شامل کاهل نشود

مقسوم بود رزق ولیکن وحدت

بی کوشش و بی تلاش حاصل نشود

 

[S O-O M]

هرچند که ذات حق نهان است ز دید

در خویش خدای خویش را بتوان دید

گر خانه دل تهی شود از اغیار

منزلگه یار می‌شود بی تردید

 

[S O-O M]

یکتا و مقدس است خلاق ودود

از فیض وجود اوست امکان موجود

او واحد مطلق است و در ساحت او

کفر است اگر کنیم اظهار وجود

 

[S O-O M]

از آنچه پسند نیست خودداری کن

با صدق و خلوص خلق را یاری کن

خواهی که نبینی ز کسان جز نیکی

با نیک و بد خلق نکوکاری کن

 

[S O-O M]

از علم و کمال بهره‌برداری کن

با صدق و خلوص خلق را یاری کن

تا بتوانی دلی مرنجان هرگز

زنهار حذر ز مردم‌آزاری کن

 

[S O-O M]

ذات احدیت است از دیده نهان

لیکن نبود ز چشم حق‌بین پنهان

او واحد و فرد و لامکان است و قدیر

در قبضه قدرتش بود کـ×و×ن و مکان

 

[S O-O M]

گر طالب مطلوب به هر آیینی

شرط است که در طلب ز پا ننشینی

بگذار ز سر غرور و خودبینی را

خواهی اگر ای دوست خدا را بینی