شعر رباعیات رشیدالدین وطواط

[S O-O M]

امام سعدالملک رشیدالدین محمد بن محمد بن عبدالجلیل عمری کاتب بلخی معروف به رشید وطواط شاعر نامی قرن ششم است. وی در سال ۴۸۱ هجری قمری در بلخ چشم به جهان گشود و در سال ۵۷۳ هجری قمری در گرگانج خوارزم بدرود حیات گفت.
وی دبیر دیوان اتسز خوارزمشاه بود و به خاطر اندام کوچکش به او لقب «وطواط» (به معنای خفاش یا نوعی پرستو) دادند.
وطواط به فارسی و عربی شعر می‌سرود و به هر دو زبان آثاری منثور نیز دارد. از جمله آثار منثور مشهور فارسی وی می‌توان به «حدائق السحر فی دقائق الشعر» اشاره کرد.

 

[S O-O M]

ای همت تو تاخته بر گردون اسب
هر مدح ، که گویند ، ترا باشد حسب

تو شاه جهانی و جهان جمله تراست
یک نیمه بمیراث و دگر نیمه بکسب

 

[S O-O M]

آن دست زنان و پای کوبان پیوست
زین پیش گذشتن من از کوی تو هست

آن دست مرا کنون بر آورد از پای
و آن پای مرا کنون در افگند ز دست

 

[S O-O M]

چون فندق مهر تو دهانم بربست
بار غم تو چو گوز پشتم بشکست

هر تیر ، که از چشم چو تو جست
در خسته دلم چو مغز در پسته نشست

 

[S O-O M]

معشوقه دلم بتیر اندوه بخست
حیران شدم و کسم نمی گیرد دست

مسکین تن من بپای محنت شد پست
دست غم دوست پشت من خرد شکست

 

[S O-O M]

با عیب خریدی تو مرا روز نخست
امروز اگر رد کنیم ، عیب از تست

گر دوست همی در خور خود خواهی جست
پس دست بباید از همه گیتی شست

 

[S O-O M]

جدت ورق زمانه از ظلم بشست
عدل پدرت شکستی کرد درست

ای بر تو قبای سلطنت آمده چست
هان ! تا چه کنی ؟ که نوبت دولت تست

 

[S O-O M]

شطرنج وزارت تو فرزین طلبست
کمتر کرم تو واری ذهبست

در پیش تو شاهرخ نهادم ببساط
از اسب پیاده ماندنم زین سببست

 

[S O-O M]

آن دلبر ماهرخ ، که جانان منست
بر من بعزیزی چو دل و جان منست

اندر دل من نشسته باشد پیوست
مقبل تر ازین دل نبود کان منست

 

[S O-O M]

عنوان ظفر نام کمال الدینست
مقصود جهان کام کمال الدینست

هر جا که یکی صاحب فضلست امروز
در سایهٔ انعام کمال الدینست