شعر رباعیات مهستی گنجوی

S O-O M · 2021-03-29

هر گه که تو نعل اسب دیگران بندی
داغی دگرم بر دل حیران بندی

قربان شومت پیش چو بر …
وز کیش بر آیم چو تو قربان بندی

S O-O M · 2021-03-29

مر موی تو را جه بودی بی آزاری

برخاستن از سر چو تو دلداری

من بنده اگر موی شوم در غم تو

هرگز ز سر تو نخیزم باری

S O-O M · 2021-03-29

چون اسب به میدان ضرب می‌نازی

از طبع لطیف سحرها می‌سازی

فرزین و شه و پیاده فیل و رخ و اسب

خوب و سره و طرفه و نوش می‌بازی

S O-O M · 2021-03-29

مضراب ز لف و نی ز قامت سازی

در شهر تو را رسد کبوتربازی

دل‌ها چو کبوترند در سینه تپان

تا تو نیِ وصل در کدام اندازی

S O-O M · 2021-03-29

گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش باشی

چون باد همیشه در کشاکش باشی

زنهار ز دست ناکسان آب حیات

بر لب مچکان گرچه در آتش باشی

S O-O M · 2021-03-29

در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی
هم آب اجل کند گذاری ای ساقی

خاک است جهان صورت برآرای مطرب
باد است نفس باده بیار ای ساقی

S O-O M · 2021-03-29

گر من به مثل هزار جان داشتمی

در پیش تو جمله بر میان داشتمی

گفتی دل هجر هیچ داری گفتم

گر داشتمی دل دل آن داشتمی

S O-O M · 2021-03-29

از دیده اگر نه خون روان داشتمی

رازت ز دل خسته نهان داشتمی

ور زانکه نبودی دم سرد و رخ زرد

رازت نه ز دل نهان ز جان داشتمی

S O-O M · 2021-03-29

ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی

رخسارهٔ گل چون رخ گلرنگت نی

از تیر مژه این دل صد پارهٔ من

میدوز و ز پاره دوختن ننگت نی

S O-O M · 2021-03-29

بس خون که بدان دو چشم خونخواره کنی
بس دل که بدان دو زلف آواره کنی

ایزد به دل تو رحمتی در فکناد
تا چارهٔ عاشقان بیچاره کنی