انتشاریافته دلنوشته پر از احساس تلخم | مهدیه.م

به نام خدایی که با یاد او قلم بر دست گرفته‌ام
نام دلنوشته: پر از احساس تلخم
نام نویسنده: مهدیه.م
مقدمه:​

تلخی بیش از حد هم برای من از بغض‌های همیشگی سخت‌تر است
آن‌قدر تلخ که بعد از کشف من و دریای چشمانم ‌باید کمی شیرین شوی!
تلخ بودنم را به پای آدم‌ها بگذار، آدم‌هایی که در این دنیای رنگارنگ هر روز رنگ عوض می‌‌کنند.

 

[MandiBel]

قلم که بر دست دارم، نمی‌توانم از تو نگویم!
از مهربانی بیش از حدت، از گفت و گو‌های زیبای‌مان و از خاطره‌هایی که برایم ساخته بودی!
حال بنگر که با رفتن‌ تو من مانده‌ام با باری از این همه خاطره که هر شب برایم مرور می‌شود.

 

[MandiBel]

حسرت دوباره دیدن چشمانت جوری مرا در خود غرق کرده که گاهی حس می‌کنم
فقط چشمانت بود که دنیای من شده.
دنیای من، تو با چشمان دریایی‌ات بودی!

 

[MandiBel]

نفس حبس میکنم! شاید این بغض بزرگ بعد رفتن تو برایم هضم شود
ولی خیال باطل است.‌‌
انگار با همین بغض‌هاست که باید زندگی کنم.

 

[MandiBel]

قدم زدن زیر آسمان شهر، بدون تو لحظات تلخی دارد.
اما خوشحالم که حداقل با خاطراتت می‌توانم زندگی کنم!

 

[MandiBel]

کاش می‌دانستی لیوانی که از اعتماد تو شکستم، اول از همه قلب سیاه مرا نابود کرد!
هنوز گاهی منتظرم، شاید زمان برگشت
و من غرق نگاهت شدم.

 

[MandiBel]

قدم به قدم با آینده پیش می‌روم.
می‌خواهم بدانم کی نوبت صاف شدن ضربان قلبم می‌رسد!

 

[MandiBel]

این روزها بدون تو حتی از مردن هم برایم سخت‌تر است.
کاش من را هم با خود می‌بردی، کاش من را با سیل خاطراتت تنها نمی‌گذاشتی، کاش کمی دل رحم بودی!
و همین کاش‌ها است که من را به مرز جنون می‌برد!

 

[MandiBel]

آه که مرا با سیل تنهایی رو به رو کردی.
من در تنهایی خود بودم که آمدی و مرا هشیار کردی!
اما حال جوری در تنهایی خود غرق شده‌ام که غریق‌ها هم نمی‌توانند به دادم برسند‌!

 

[MandiBel]

گاهی طعم تلخ قهوه مرا زنده می‌کند.
گویی خود از آن تلخ‌تر شده‌ام که با هر جرعه جان تازه می‌گیرم.

 

[MandiBel]

قلبم بوی تلخی می‌دهد. بود و نبود تو را خوب حس می‌کند که دیگر جوهری درونش نیست!
آن‌قدر نوشته‌ام، آن‌قدر گریسته‌ام که دیگر نای زندگی ندارم!