انتشاریافته دلنوشته بماند در هوای یار! | مبینا عباسی

نام دلنوشته: بماند در هوای یار
نویسنده: مبینا عباسی
ژانر: عاشقانه
مقدمه:
ای عشق! آرزوهای قلبم چه شد؟
یار من قلب مرا ویرانه کرد.
ای یار! هوای تو چه بود که فقط خفگی نصیب قلب من شد؟!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

بگذار به یادگار نقش تو را بر یاس‌های باغچه ببندم!
از تو، من درس‌هایی گرفتم که هیچ مکتبی به من یاد نمی‌داد! تو عاشقانه‌ترین دروغ زندگی را یادم دادی که بمانم در هوای یاری که بی‌هوا دوستش دارم.

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

دل، نه مال دنیا را می‌خواهد و نه هوس‌های زودگذر!
دل، عشق می‌خواهد و شادی... دل، شادی و شیرینی لبخندی را می‌خواهد که پشت آن، غم فریاد نزند.
دل اگر هیچ می‌خواهد، همان هیچ در عالم زیباست!
که همه هیچ و تو هم هیچ! چرا دل هیچ نخواهد؟
ما غم عالم را به جان خریدیم دگر چرا از این شب تاریک گریزان باشیم؟

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

در بهانه‌های من، نفس‌های تو جاریست؛ هم‌چون رودی که از چشمان من سرازیر می‌شود.
در همهمه و غوغای قلبم، تنها نام تو جاریست؛
کاش این تداوم قلبم ادامه داشت!
جوری که اسم تو لحظه‌ای مرا یاد غم‌هایم نمی‌انداخت!
کاش بهانه‌های من خالی از عطر نفس‌های تو نمیشد!
باز هم قلبی را که بی‌دلیل برای تو می‌تپید، شکستی... .

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

آن‌جا بودی؛ درست کنار من، در عکسی که سال‌ها خاک خورده بود.
دست و دلم نمی‌آمد که خاک‌ها را از روی عکس پس بزنم.
شکستم؛ هرچه قاب عکس از تو و من بود را شکستم و برایم ذره‌ای اهمیت نداشت که چه خاطره‌هایی را نابود کردم!
مگر آن لحظه‌ای که تو قلب مرا آتش زدی، برایت ذره‌ای اهمیت داشت؟
بی‌تو هم می‌شود زنده ماند، فقط از روی ترس... .

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

دلم هوای رفتن دارد؛ هوای بی‌هوایی که دائم سر تا پای مرا فرا می‌گیرد.
دلم هوای یک جای خلوت و ساکت را می‌خواهد که من بمانم و من بمانم. گاه، تصمیم‌ها هم از خود نیست!
چاره فقط سکوت می‌شود. بگذاریم که بگذرد؛ کسی چه می‌داند؟ شاید این‌گونه بهتر باشد!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

قلبم از درد، بی‌داد می‌کند؛ چو ببینم رخ و حال تو را زخمی است.
هربار با هرنفسی که می‌کشم، جان می‌دهم!
چو دیدمت ناخوش، حالت خفگی در رگ‌های من جاری شد؛ ولی حس تنفر را چه کنم؟
دگر جایی برای عشق از تو در من نمانده!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

کاش در هوای تو میشد نفس کشید؛ ولی تو فقط خفگی داری برای من!
کاش فقط کمی میشد فرصت داد؛ ولی هرچه بود را از ما گرفتی!
چه می‌شود گفت؟ تقدیر این‌گونه رغم زد! بمانی در همان‌جایی که هیچ چیز آن، به تو تعلق ندارد!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

خوب می‌دانی که این اجبار، هم‌چو باتلاقی است که تمام مرا در خود می‌کشد و تو نامرد‌تر از آنی که از این اجبار مرا رها سازی!
تو مرا نابود کردی قبول، دگر بی‌اجازه در ذهن خسته من، پرسه نزن.
بگذار در این اجبار بمانم, همان اجباری که نامش را جدایی گذاشتیم!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

آویخته شده قلب بی‌روحم به دار دستان تو نامرد!
چنان دیوانه‌‌ی تو شدم که بردم ز یاد حال و احوالم را... .
از آن شبی که هم‌چون روح، ناپدید گشتی، قلب من هم محو شد!
آن‌جا که تو رفتی، نقطه اوج تمام دردهایم بود.
فصل عاشقانه‌های ما هم انگار خزان شد.