فرهنگ فرهنگ مردم سریلانکا

[CANDY]

فرهنگ سریلانکا​

سریلانکا سرزمینی با تنوع فرهنگی بسیار زیاد است. دین نقش مهمی در زندگی مردم دارد و عنصر اساسی این تنوع را تشکیل می‌دهد. معابد بودایی و هندو و همچنین مساجد و کلیساها با آئین‌های رنگارنگ خود به وضوح این تمایزات فرهنگی را نشان می‌دهند. تأثیرات استعمار، ثروت و درآمد سایه‌های دیگری به این جورچین فرهنگی و آداب و رسوم سریلانکا اضافه می‌کند.

نقش هنر در آداب و رسوم سریلانکا​

سابقه سریلانکا در معماری، مجسمه سازی و نقاشی به دوران باستان باز می‌گردد. بقایای آثار باستانی که در مکان‌های باستانی و موزه‌ها نگهداری می‌شوند، ضمن اینکه بازتابی از فرهنگ هندی را یادآوری می‌کنند الهام گرفته از بودیسم هستند. ادبیات کلاسیک نیز ترکیبی از تأثیرات سبک هندی با مضامین بودایی را نشان می‌دهد.

سریلانکا سه شکل رقص سنتی دارد: رقص کندیان، رقص کشور کم و رقص سباراگامووا که در آئین‌ها و در معابد، روستاها و خانه‌ها برگزار می‌شود. رقص عامیانه یکی دیگر از شکل‌های محبوب رقص است که در فصل برداشت و سایر مناسبت‌های جشن برگزار می‌شود. همچنین تأثیر موسیقی هندی و غربی هر دو در شکل‌های رایج موسیقی سریلانکا کاملاً مشهود است. کمک‌های دولت به هنرها از طریق چندین نهاد تحت وزارت امور فرهنگی اداره می‌شود. هنر، موسیقی و رقص در برنامه درسی مدارس گنجانده شده است.

تفریح در تور سریلانکا​

بسیاری از ورزش‌های شناخته شده بین المللی نیز در سریلانکا رواج پیدا کرده‌اند. محبوب‌ترین آن‌ها والیبال، کریکت، فوتبال، مسابقات دوچرخه سواری و ورزش‌های مختلف آبی است. مکان‌هایی در شهرهای باستانی و دیگر مراکز فرهنگی مذهبی مانند آنورادپورا‌، سیگیریا‌، پولونارووا، کندی، کاتاراگاما و قله آدم برای انجام این تفریحات هزاران گردشگر را به سمت خود جلب می‌کنند.

مطبوعات در سریلانکا​

رسانه‌های چاپی و پخش شده به کلیه مناطق کشور به زبان‌های سونامی، تامیل و انگلیسی راه پیدا می‌کنند. دولت رادیو و تلویزیون و روزنامه‌های گسترده‌ای که روزانه پخش می‌شوند را کنترل می‌کند. آداب و رسوم و سنت‌ها به طور عمیقی در جامعه سریلانکا رخنه کرده است و در طی یک دوره 2500 ساله از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.

این سنت‌ها با زندگی روزمره چهار گروه قومی این جزیره، سینالزی‌ها، تامیل‌ها، مسلمانان و برگرها و مذاهب آنها بودیسم، هندوئیسم، اسلام و مسیحیت در هم تنیده شده است. برای مثال سلام و احوال پرسی سنتی با کف دودست به هم چسبیده انجام می‌شود.

لباس سنتی سارونگ در آداب و رسوم سریلانکا​

سارونگ پوششی است که از چند متر پارچه چاپی یا ساده تشکیل شده است. در اطراف کمر پیچیده می‌شود و پاها را می‌پوشاند. سارونگ پوشاک رایج برای اکثر مردان در مناطق روستایی و حتی برخی از اجتماعات شهری است. در شهرها ترکیبی از لباس‌های غربی و سارونگ سنتی را مشاهده خواهید کرد. ساری: یک ساری سنتی اغلب از شش متر پارچه به رنگ روشن تشکیل شده است که به شکل زیبایی در اطراف بدن پیچیده شده است. در آداب و رسوم سریلانکا، زنان مناطق مختلف کشور دارای سبک‌های مختلف ساری هستند.

مراسم ها، آداب و رسوم سریلانکا​

استفاده از دست​

مانند بسیاری از مردم جهان مردم سریلانکا نیز از کارد و چنگال استفاده نمی‌کنند و در عوض با نوک انگشتان دست راست خود غذا می‌خورند و برای مسافرانی که مایل به انجام این کار نیستند بیشتر رستوران‌ها کارد و چنگال ارائه می‌دهند. در آداب و رسوم سریلانکا روش مودبانه‌تر این است که هنگام تکان دادن دست یا دادن پول و اشیاء کوچک به شخصی دیگر از دست راست خود استفاده کنید. البته می‌توانید از هر دو دست برای بلند کردن اشیا بزرگ و سنگین استفاده کنید.

احترام به فرهنگ بودایی در سریلانکا​

بودیسم اصلی‌ترین اعتقاد میان مردم سریلانکا است و بیش از 70 درصد مردم بودایی هستند. بقیه جمعیت نیز از هندوئیسم، اسلام یا مسیحیت پیروی می‌کنند. هرگز سر یک راهب بودایی از جمله فرزندان خردسال در معابد را لمس و نوازش نکنید. چون به عنوان رهبران مذهبی جامعه بشدت مورد احترام هستند.

هرگز پشت خود را (یا در کنار) به مجسمه بودا که در نزدیکی آن قرار دارید نکنید. در آداب و رسوم سریلانکا، می‌توانید از یک مجسمه عکس بگیرید، اما هر کسی که در عکس است باید روبروی بودا باشد نه در کنار یا پشت به مجسمه ایستاده باشد. لباسی را که ویژگی‌های بودا و یا خدایان دیگر باشد نپوشید. چون این کار شما ممکن است از سوی مردم سریلانکا بی‌احترامی و بی‌احتیاطی قلمداد شود و احتمالاً منجر به دستگیری شود.
در آداب و رسوم سریلانکا، همیشه در مقابل راهبان مودب باشید و اگر در یک اتوبوس شلوغ هستید برای نشستن به آن‌ها یک صندلی پیشنهاد دهید. اگر وارد معابد می‌شوید باید شانه‌ها و پاهای خود را بپوشانید و کفش خود را قبل از رفتن به داخل دربیاورید. همینطور همیشه باید کفش خود را قبل از ورود به خانه شخصی افراد دربیاورید.

آداب عکاسی در مکان‌های عمومی سریلانکا​

بسته به جایی که شما قصد عکاسی دارید، برخی مکان‌ها به مجوز نیاز دارند که شامل عکاسی، فیلمبرداری، پارکینگ و هزینه ورودی می‌باشد. این سایت‌ها معمولاً بین 6 صبح تا 10 صبح قابل دسترسی هستند.

نکات مربوط به آداب و رسوم اجتماعی در سریلانکا​

نمایش عمومی محبت مانند بوسیدن یا بغل کردن ممکن است باعث ناراحتی مردم سریلانکا شود. ولی نگه داشتن دست و محبت بین والدین و فرزندانشان مجاز است. همینطور برهنگی عمومی در آداب و رسوم سریلانکا غیرقانونی است اما برای آفتاب گرفتن به استراحتگاه‌های ساحلی خصوصی که اجازه این کار را می‌دهند مراجعه می‌شود.

روزهای پویا: قبل از تولد بودیسم افراد زاهد و پارسا کارهای دنیوی را متوقف می‌کردند و در روزهای پویا در شبی که ماه آسمان کامل است به فعالیت‌های مذهبی می پرداختند. امروزه بودائیان متعصب در آداب و رسوم سریلانکا، روزهای پویا را با مراجعه به یک معبد برای مراسم عبادت و پیروی از هشت دستورالعمل سپری می‌کنند. روز ماه کامل در سریلانکا تعطیل است و مشروبات الکلی و گوشت در هیچ کجای کشور به فروش نمی‌رود. بسیاری از جشنواره‌های مذهبی در روزهای ماه کامل برگزار می‌شوند.

جشن برداشت: برداشت برنج یک اتفاق مهم در روستاها است و در آداب و رسوم سریلانکا به صورت یک جشن برگزار می‌شود. برداشت پرمحصول همیشه مورد استقبال روستائیان قرار می‌گیرد تا از زمان برداشت تا رسیدن محصول بعدی از ذخیره غذایی اصلیشان اطمینان پیدا کنند.

سال نو (Aluth Avurudda): اکثر مراسم جشن سال نو بر اساس زمان‌هایی است که طبق نجوم محاسبه می‌شوند. مردم سریلانکا با گوشت‌ها و غذاهای سنتی مختلف به دیدار یکدیگر می‌روند.

طالع بینی: مردم سریلانکا اعتقادات قوی به طالع بینی و ستاره‌ها دارند. بعضی اوقات انجام ازدواج‌ها بسته به تطابق طالع طرفین تنظیم می‌شود. همچنین از طالع بینی برای تعیین اوقات فرخنده برای یک فرد یا به مناسبت‌هایی مانند عروسی یا ساخت خانه استفاده می‌شود.

طب آیورودا در آداب و رسوم سریلانکا​

سریلانکا براساس یک سری نسخه‌هایی که طی مدت 3000 سال از نسل به نسلی دیگر منتقل شده سیستم طب سنتی (آیورودا) خود را دارد. تاریخ باستانی این کشور از بیمارستانی می‌گوید که در قرن چهارم B.C در پایتخت آنورادپورا تأسیس شده بود. ویرانه‌های این بیمارستان کشف شده و محلی برای گشت و گذار گردشگران است. بیشتر داروهای مورد استفاده در آن زمان و زمان حال از گیاهان و روغن‌های طبیعی بصورت ارگانیک و سنتی تهیه و تولید می‌شود.