شعر رباعیات مهستی گنجوی

[S O-O M]

دی خوش پسری دیدم اندر زوزن
گر لاف زنی ز خوبرویان زو زن

او بر دل من رحم نکرد و زن کرد
خود داد منش ستاند زو زن

 

[S O-O M]

بر هر دو طرف مزن تو بر یک سوزن
و آن زلف شکسته را ز رخ یک سو زن

گر آتش عشق تو وزد یک سوزن
یک سو همه مرد سوزد و یک سو زن

 

[S O-O M]

دوش از غم هجرت ای بت عهدشکن

چون دوست همی گریست بر من دشمن

از بس که من از عشق تو می‌نالیدم

تا روز همی سوخت دل شمع به من

 

[S O-O M]

ای یاد تو تسبیح زبان و لب من

اندیشهٔ تو مونس روز و شب من

ای دوست مکن ستم که کاری بکند

دودِ دل و آهِ سحر و یا ربِ من

 

[S O-O M]

کو آه همه زنهار و عهدت با من

در بستن و عهد آن همه جهدت با من

ناکرده جنایتی بگو از چه سبب

شد زهر سخن‌های چو شهدت با من

 

[S O-O M]

از مهر خود و کین تو در تابم من
در چشم تو گوئی به میان آبم من

یا من گنهی کردم و در خشمی تو
یا تو دگری داری و در خوابم من

 

[S O-O M]

در دام غم تو بسته‌ای هست چو من
وز جور تو دل شکسته‌ای هست چو من

بر خاستگان عشق تو بسیارند
در عهد وفا نشسته‌ای هست چو من

 

[S O-O M]

ای بی‌خبر از غایت دلداری من
فارغ ز دل ستمکش و زاری من

خه خه ز شب کوته و شب خفتن تو
وه وه ز شب دراز و بیداری من

 

[S O-O M]

گر خون تو ای بوده پسندیدهٔ من

شد ریخته از اختر شوریدهٔ من

خون من مستمند شیدا به قصاص

تا دیدن تو بریخت از دیدهٔ من

 

[S O-O M]

افتاده ز محنت من آوازه برون

ای خانه مهر تو ز دروازه برون

ز اندازه برون است ز جور تو غم

فریاد ازین غم ز اندازه برون