انتشاریافته دلنوشته پشت نقاب | آلباتروس کاربر انجمن رمانیک

​

دلنوشته: پشت نقاب
دلنویس: آلباتروس
ژانر: تراژدی

مقدمه:
...
...
...
به دنبال چه هستی؟ من همیشه سکوت کرده‌ام!

(این دلنوشته بر اساس واقعیت می‌باشد، با اندکی تغییر!
همچنین دلنویس قصد هیچ گونه توهینی ندارد.)

 

[آلباتروس]

- پس چیست دلیل این حال خراب من؟
صدای آرامت، مجاب زخم چرکینم شد.
- جوابت نزد من است؛ ولی ندانم علتش چیست.

 

[آلباتروس]

جوابی نیافتیم یا زبان قاصر به بیان نبود؟
چشم در چشمت، خواندمت! از بغض‌های پنهانی‌ات، از حسرت‌های در خفایت و چه کسی قانون کرد که مرد سنگ باشد و دختر بازیچه؟!

 

[آلباتروس]

شاید هم راه ما از نخست تا کنون به اشتباه طی شد!
چرا که همه انسانیم؛ ولی با نقاب‌هایی که ظاهرمان را به نما می‌گذارند.
هستند مردانی که به ظاهر نقاب سختی سنگ را به چهره زدند؛ اما هیچ کس ندانست در پشت آن نقابک چه کسی‌ست. شاید صورت‌های زخمی یا چشمانی اشکین، شاید کلام‌هایی به زنجیر کشیده یا تن‌هایی خسته!

 

[آلباتروس]

هستند مردانی که به لطافت پر گل باشند؛ اما در انتخاب نقاب‌شان کوتاهی کرده‌اند. چرا که زبان‌ها خاموش نمی‌شوند و این‌گونه بایستی مردها سنگ شدن را یاد گیرند و چشمه‌ها خشکانده، دل به پوچی و خاموشی دهند.
سختی سنگ را تحمل کنند؛ اما دم... نزنند!

 

[آلباتروس]

و اینک دیده‌ام دخترانی که نقاب بره بر چهره زده، خنده‌های شیطانی مخفی کرده‌اند!
مکمل من! هستی من! من با تو کامل می‌شوم، پس نقابت را بردار و خودت بودن را تمرین کن‌.
گویند زمین با کوه‌اش است که سفت و محکم ایستاده؛ ولی آیا می‌دانی کوه هم به زمین تکیه زده؟

 

[آلباتروس]

سخنم این است که چشمت را به نقاب‌ها ندوز. هر کس که گریست، مظلوم نیست و هر کس که اخم کرد، جلاد نیست!
هر که خندید، شاد نیست و هر که سکوت کرد، بی کلام نیست!

 

[آلباتروس]

نه می‌گویم که تنهایی بد است و نه در تکامل یافتن اکذاب می‌کنم.
طبیعت منِ دختر، متکی بودن است. چرا که می‌خواهم تکیه زنم، سپر می‌خواهم، سقفی برای در امان ماندن از غرش‌های آسمان!
و؛ اما طبیعت منِ پسر، تکیه گاه بودن است. می‌خواهم آشیانه باشم؛ ولی با این وجود من هم به اشک نیاز دارم. پس این‌قدر نخوان مرد و گریه؟ آری! مردها هم می‌گریند، چرا که احساس داریم. پس ما را با سنگ اشتباه نخوانید، مرداب‌ها!

 

[آلباتروس]

نقابت را بردار، خودت باش. زبان‌ها خاموش نمی‌شوند، پس تو چرا داری به خاموشی می‌گرایی؟ خودِ واقعی‌ات را فراموش نکن... نقابت را بردار!

 

[آلباتروس]

یکی گفت به اشک چشمش و لبخند لب‌هایش ننگر، چرا که خیلی از افعی‌ها چشمانی جذاب و خیره کننده دارند، چرا که خیلی از شیطان‌ها چشمانی مظلوم دارند؛ ولی آیا واقعاً این چونین‌اند؟ همان‌قدر پاک، همان‌قدر معصوم؟!

 

[آلباتروس]

هر کس خندید، دوستت نیست و هر که راز دل گفت، مونس‌ات نیست.
هر که با تو خشم‌گرفت، دشمنت نیست و هر که خاموش بود، چراغش سالم‌ نیست!