انتشاریافته دلنوشته پشت نقاب | آلباتروس کاربر انجمن رمانیک

​

دلنوشته: پشت نقاب
دلنویس: آلباتروس
ژانر: تراژدی

مقدمه:
...
...
...
به دنبال چه هستی؟ من همیشه سکوت کرده‌ام!

(این دلنوشته بر اساس واقعیت می‌باشد، با اندکی تغییر!
همچنین دلنویس قصد هیچ گونه توهینی ندارد.)

 

[آلباتروس]

باز هم می‌گویم چشمت را به نقاب‌ها ندوز، به پشت نقاب‌ها بنگر.
به راستی در پشت پرده، چه کسی داشت ما را بازی می‌داد؟!

 

[آلباتروس]

خام که بودم، زبانم زبان جامعه بود. چشمانم دوخته به نقاب‌ها!
بر من نیاموختند که راستی را ببینم و گمانم این بود که هر اختیاری زیاد اختیار شود، حق است؛ ولی ندانستم خیلی‌ از اختیارها مرا به پوچی می‌رسانند!

 

[آلباتروس]

بر این معتقد بودم، دختران بره جامعه‌اند و پسرها گرگ‌های درنده!
ولی کسی به من نگفت که چشمت را از نقاب‌ها بردار. حتی گاهی اوقات آینه هم به تو دروغ می‌گوید، مگر نه که تو دست راستت را بالا دهی، او چپی را نشانت می‌دهد! حرفم این است که دیده را باور نکن. هر شواهدی، مدرک نیست.

 

[آلباتروس]

آن‌قدر بر پست‌ها تمرکز کرده بودم که نیمه خالی لیوان، شد همه دیده‌ام!
روزی خبری گوشم را داغ کرد. شبی چند خدا نشناس که ذاتی ناپاک داشتند، هنگامی که متوجه خانه‌ای بی مرد شدند، تصمیم بر حمله گرفتند و طولی نکشید که مادر_ دختری در زیر فشارهای چاقو و شکنجه‌هایی توصیف ناپذیر، جان باختند.

 

[آلباتروس]

آری! به همین راحتی؛ اما سوال این است که چه کسانی به آن خانه حمله کرده بودند؟ از کجا می‌دانستند آن خانه بدون مرد است؟ مگر مرد کیست؟!

 

[آلباتروس]

این سوال‌هایی بود که مرا به فکر فرو راند. با خودم اندیشیدم اگر آن مادر و دختر به کسی نگفته بودند که آن شب را در تنهایی سپری خواهند کرد، پس از کجا چند گرگ انسان‌نما به آن‌ها حمله کردند؟

 

[آلباتروس]

قطعاً که گفتند و گوش‌هایی شیطانی در کمین شنفتند و چه کسانی ممکن بود در کمین باشند؟ کمی اندیشه کن!
آری! همان‌هایی که از زندگی آن دو بره دریده شده، می‌دانستند.
می‌دانی من به چه دست یافتم؟ این‌که اعتماد به نقاب‌ها کار مقبولی نیست، چشمانت را باز کن!

 

[آلباتروس]

با خودم گفتم اگر آن شب مردی در خانه حضور داشت، چه میشد؟ بی شک که نه حمله‌ای صورت می‌گرفت و نه بره‌هایی دریده می‌شدند.

 

[آلباتروس]

اینک نیمه پر لیوان برایم آشکار شد. من در تمامی مدت، کورکورانه نظر می‌دادم؛ ولی خیلی از حقانیت‌ها از نظرم ربوده شدند.
عقلانیت بر من نهیب زد که:
- هی! پاشو. آن عینک لعنتی را از چشمانت بردار. ببین، ببین!
و من دیدم. دیدم و بیش‌تر خجل شدم، دیدم و بیش‌تر شرمنده خدا شدم، چرا که من به یکی از مخلوقاتش، پستی را لایق کردم.

 

[آلباتروس]

مرد یعنی امنیت، زن یعنی زندگی! زندگی بدون امنیت، برابر است با تنها نفس کشیدن.
و زندگی باید باشد که امنیتی موج گیرد، پس ای خواهرم، برادرم! نقابت را بردار و اگر توانایی دیدن چهره‌های پشت نقاب را نداری، لااقل چشمانت را ببند. بر هر دیده‌ای اعتماد مکن!
عموم را عموم نکن! هر کس، شخص خودش است، پس دلیل بر تمام جنسیت او نیست.
هر مردی، مرد نیست و هر نامردی، مرد!
هر زنی سیه سر نیست و هر سیه سری، زن!