متروکه دلنوشته شبنم های انفراد| رمیصا.پَکس کاربر انجمن رمانیک

دلنوشته: شبنم های انفراد
به قلم: رمیصا.پکس
ژانر: درام
هر شب با یادت قدم می‌زنم.
در خیابان هایی که یک روز خاطره ساز جفتمان بود.
هنوز هم خاطره ساز است...
اما نه برای من و تو.
اکنون برای من و شبنم های انفرادم خاطره ساز شده‌اند!​

 

[~Romaysa_paX~]

به قول سعدی:
عاشقی کار سری نیست که بر بالین است!
میفهمی؟ میفهمی که این شب‌ها از شدت دلتنگی از خواب میپرم؟!
شاید این عشق، ریشه در حماقتی عظیم دارد که با گذشت این همه روز،
هنوز به اندازه‌ی قاف، بر دلم سنگینی میکند!
خواب دیدم که دو چشمت بیگانه شدند با دلم...
خواب نبود لامذهب!
عین واقعیتی تلخ و گزنده بود و همین خواب را ز چشمانم ربوده،
و کسی چیزی نمیداند از این راز سر به مهر... یا بهتر بگویم، کسی چیزی یادش نمانده از این عشق سر به مهر!

 

[~Romaysa_paX~]

بیزارم از آن لحظات کوتاه لعنتی که اندازه‌ی یک عمر در گوشه‌ای کز کردن خاطره می‌سازند.
در سرم غوغایی‌ست...
انگار هزاران عاشق با هم فریاد میزنند.
نمیدانم چه می‌گویند ولی صدایشان آزار می‌دهد قلب مجروح این روزهایم را.
خاطره‌ای از ذهنم رد می‌شود... " من و تو، آن کوچه‌ی عریض و کم طول...
فاصله داریم اما از نظر فیزیکی! ما روحمان خیلی به هم نزدیک بود.
به قسمت اعتقاد داری؟ من... نمی‌دانم! شاید خدا نخواست و شاید خودم نخواستم."
قسم به حقارت واژه‌ها، این روزها نزد من سکوت بیش از همیشه شکوهمند است!
چه بسا احوالی که جز سکوت، هیچ دیکته‌ای قادر به توصیفش نیست!