متروکه رمان گذرگاه زمان | خاتون

نام رمان: گذرگاه زمان
نویسنده: خاتون
ژانر: عاشقانه، تخیلی، فانتزی
ناظر: @*First __ Lady*

خلاصه:
یک پرتگاه، یک گذرگاه، یک انسان، اوه نه انسان نه! بهتر است بگوییم یک موجود دیوانه...
ایلگار؛ دختری با ذهنی تخیلی! دیوانه تخیلات خودش است...
نویسنده؛ پر شوری است که از تخیلات خود می‌نویسد اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد که روزی پا به تخیلات بگذارد...

مقدمه:
در گذرگاه زمانی عبور می‌کنم، که مرا از زندگی عادی خود باز می‌دارد.
به راستی که خواب است؟!
نه! خواب نیست. من در بیدار ترین حالت ممکن هستم. من ذه‍نی تخیلی دارم، اما تا به حال فکر نکردم. که چگونه به تخیلات سفر کنم؟
اما حال دیگر نیازی به فکر کردن نیست! من الآن در تخیلاتم... .

 

[Romanik Bot]

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی و سپاس از انتخاب انجمن رمانیک را برای انتشار رمان خود؛ خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود، قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید.​

قوانین تایپ رمان​

اگر سوالی دارید میتوانید بعد از خواندن قوانین زیر سوالتون رو مطرح کنید.​

قوانین پرسش سوال ها​

قبل از درخواست جلد، قوانین زیر را مطالعه کنید.​

قوانین درخواست جلد​

برای درخواست نقد، با توجه به قوانین در تاپیک زیر اعلام آمادگی کنید.​

درخواست منتقد برای رمان​

بعد از اتمام رمان، میتوانید درخواست ویراستار دهید.​

درخواست ویراستار​

جهت درخواست صوتی شدن آثار خود می‌‌توانید در تالار مربوطه، درخواست دهید.​

درخواست صوتی شدن رمان​

و پس از پایان یافتن رمان، در تاپیک زیر با توجه به قوانین اعلام نمایید.​

تاپیک اعلام پایان رمان​

@ansel​

@-Hadiseh-​

با تشکر​

 

[خاتون✓]

ایلگار***
- پوکر فیس به ایلیا، نگاه کردم. قیافه‌اش مثل پارچه قرمزی بود که جلوی روم تکون می‌دادند.
- چیه؟ چرا این‌جوری نگاهم می‌کنی؟!
- چجوری نگاهت کنم؟ پروفسور!
- این، پروفسور رو‌ خوب اومدی آبجی خانوم.
نگاهم رو ازش گرفتم، و گفتم:
- ایلیا؛ اگه کاری نداری خواهشاً شرت رو کم کن!
- من؛ نمی‌فهمم چه نویسنده‌ای به بی تربیتی تو هست!؟
- خوب از بس نفهمی، بردار من!
- ایلگار؛ خواهری!
- زهرمار!
- توی حلقت...
- من‌که؛ نمی‌دونم چه کاری باهام داری! اما، بدون من برات انجامش نمی‌دم با این ادبت که زیر خط پیاز گندیده‌ است.
- ایلگار؛ می‌دونستی خیلی بد ترکیبی!؟
- آره؛ انتظاری هم ازم نمی‌ره! وقتی داداشم توی گوره‌خر باشی...
ایلیا با عصبانیت نگاهم کرد و گفت:
- ایلگاار
- ایلیا؛ برو بیرون! من قیافه گوره‌خر مانند تورو که می‌بینم تمرکزم به کل بهم می‌ریزه! صد بار بهت گفتم، وقتی می‌آیی توی اتاق من ماسک بزن و وارد شو... وحشت می‌کنم!
حرفم که تموم شد، دندون‌های مرتب و سفیدم رو براش به نمایش گذاشتم.
- گمشو حمال، همه خواهر دارن منم خواهر دارم...
- گاگول جان؛ تو که خواهر نداری! تو تاج سر داری.
- اگه اعتماد به نفس تورو، زعفرون داشت سالی دوبار یونجه می‌داد.
یکی کوبیدم توی سرش، و گفتم:
- داداش خنگ من؛ زعفرون گرمی سیصد تومن! یونجه که نمی‌ده! عقلی که تو داری، اگه ممد قلی نون خشکی داشتش، الآن پروفسور شده بود.
- خیلی بی‌شعوری!
- نظر لطفته، داداچ جان بی‌شعوری از خودته!
ایلیا؛ نگاه خسمانه‌ای بهم انداخت و رفت بیرون... و درم محکم پشت سرش بست! با صدای بلند گفتم:
- هووش چته؟ مگه رم کردی؟!
صدای نشنیدم منم بی‌خیال دنیا، باز به نویسندگیم ادامه دادم ...