شعر رباعیات ملک الشعرای بهار

S O-O M · 2021-04-10

گر زیر فلک فکر من آزاد نبود
در حنجره‌ام این‌همه فریاد نبود

مسعود گر اندیشهٔ آزاد نداشت
از قلعهٔ نای خلق را یاد نبود

S O-O M · 2021-04-10

ای مرکزیان گر گل و ریحان خواهید
ور بلبل سرمست غزلخوان خواهید

یا مرکز ملک را به بجنورد کشید
یا آنکه بهار را به تهران خواهید

S O-O M · 2021-04-10

شد نیمی عمر در خرافات هدر
وندر حیرت گذشت یک نیم دگر

و امروز به چنگ لاالهیم اندر
ز الله مگر به مرگ یابیم خبر

S O-O M · 2021-04-10

گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار
ما وز طلبش دست کشیدن‌، زنهار

افتان خیزان رسیم تا منزل دوست
پرسان پرسان روبم تا خیمهٔ یار

S O-O M · 2021-04-10

ای بسته چو فندق به سرانگشت‌، نگار
رویت چو چراغ و طرّه‌ات چون شب تار

از مدرسه و کتاب گشتم بیزار
ای ترک پسر دختر انگور بیار

S O-O M · 2021-04-10

با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار

گفتا ز چراغ زهد ناید انوار

کس شهد ندیده است در کان نمک

کس میوه نچیده است از شاخ چنار

S O-O M · 2021-04-10

ای زورآور که خون ما خورده پریر
وی بسته فرو قماط ما با زنجیر

امروز تو کاملی و ما رشدپذیر
فردا باشد که ما جوانیم و تو پیر

S O-O M · 2021-04-10

زاغی می گفت اگر بمیرد شهباز
من جای کنم بدست شاهان از ناز

بلبل بشنید وگفت کای بندهٔ آز
رو لاف مزن با وزغ وموش بساز

S O-O M · 2021-04-10

ای ساده‌دلان زر گرگ حیلت‌باز

با جهد شما سیم و زر آورد فراز

چون حب زری ازو نمودید نیاز

ناگاه میانتان جدا کرد چو گاز

S O-O M · 2021-04-10

چون از در تسلیم نشد یار، عزیز

در چنگ رضا گشت گرفتار، عزیز

خورد آن گل‌تازه چوب و شد نفی به‌خوار

زین کار عزیز خوار شد خوار عزیز