انتشاریافته دلنوشته غبار غم | مینا جرجندی

دلنوشته: غبار غم
نویسنده: مینا جرجندی
ژانر: تراژدی
مقدمه:
من زاده‌ی دردم‌!
دردی از جنس تمام نشدن‌ها و رفتن‌ها.
من زاده‌ی حسرتم!
حسرتی از جنس تمام محالات.
من زاده‌ی تنهایی‌ام!
تنهایی از جنس نداشتن‌ها و نبودن‌ها.
من آنم که عزیزانم تک به تک رفتند،
آتش گرفتم؛ امّا تنفسم قطع نشد،
قلبم به درد آمد و نمردم.
من زاده‌ شده‌ام تا
ببینم،
بسوزم،
خاکستر شوم،
بشکنم
و تا ابد دلتنگ بمانم.

"به‌یاد‌ پدر"​

 

[Romanik Bot]

سلام خدمت شما دلنویس عزیز

متشکریم از شما بابت انتخاب انجمن رمانیک برای نگارش آثار ارزشمندتان

خواهشمندیم قبل از شروع دلنوشته‌ی خود، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه کنید.
قوانین ایجاد دلنوشته

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
درخواست جلد برای دلنوشته

آموزش درخواست جلد رو در لینک زیر مشاهده کنید:

آموزش درخواست جلد برای دلنوشته​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
درخواست نقد و بررسی دلنوشته

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
تاپیک اعلام پایان تایپ

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.
درخواست رصد برای دلنوشته ​

بعد از اتمام رصد، مدیران هر تالار تاپیک‌های مربوطه رو ایجاد و نظر شما رو در پایان میپرسند و نیازی به ایجاد تاپیک‌های مختلف تا بر روی سایت رفتن اثر نمی‌باشد.

در صورت علاقمندی به صوتی شدن اثر خودتان، در لینک زیر درخواست صوتی شدن دهید.
درخواست صوتی شدن دلنوشته

آموزش و قوانین درخواست صوتی شدن رو در لینک زیر مشاهده کنید:
آموزش و قوانین صوتی شدن

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
درخواست انتقال یا خروج از متروکه

|متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[CANDY]

از غم نبودت چنان ویران شدم که دگر من، آن منِ سابق نشدم.
گاه آن چنان دلتنگت می‌شوم ‌که هیچ کلمه‌ای برای بیانش کافی نیست؛ حتیٰ اگر سال‌های سال بگذرد، باز داغ رفتنت قلبم را آتش می‌زند.
روزگاری، حتیٰ در باورم نمی‌گنجید
که رفتنت، این چنین ناگهانی و زود هنگام شود.
چه دردآور است؛
نبودت، نشنیدن صدایت، ندیدن خنده‌هایت و ندیدن نگاه پر مهرت و چه جگری سوزاند رفتن بی‌خداحافظی‌ات.​

 

[CANDY]

حتیٰ اشک‌ها هم نمی‌توانند عمق دلتنگی‌ام را فریاد بزنند
و من چه روزها و شب‌هایی را از درد نبودت
از درون فرو ریختم.
تمام این سال‌ها غم‌ات هنوز برایم تازگی دارد!
هنوز با شنیدن نامت،
دلم برای یک بار دیدنت، پَر می‌زند.
چه کنم؟
به که گویم این درد دلتنگی را؟
این سوز رفتنت را چگونه تاب بیاورم؟
مگر می‌شود... مگر می‌توانم فراموش کنم
این درد جان سوز را؟
تو خواهی دید در آخر روزی با کوله‌باری از خاطرات‌مان از این شهر پر درد سفر خواهم کرد، همانند تو.​

 

[CANDY]

آرزوهایم با رفتنت خاکستر شده‌اند
و از خود فقط یک مرده‌ی متحرک ماند.
دگر هیچ نشانی از تو باقی نمانده است!
حال تنها آرزویی که دارم دیدن دوباره تو است.
چشم‌هایم هر کجایی به دنبال تو یا نشانی از تو می‌گردد.
مغز باور دارد که دگر در هیچ کجای
این جهان هستی
نام و نشانی از تو نیست؛ امّا قلبم چه غریبانِ
چشم به راه است!
گاه آن‌قدر دلتنگ می‌شوم که
احساس می‌کنم قلبم توان پمپاژ کردن را ندارد.
وای بر آنان که داغ عزیزی بر قلب‌شان حک شود.​

 

[CANDY]

در هر کجا باشم، یاد‌ تو
تا همیشه در قلبم نفس خواهد کشید؛ حتیٰ تا آخرین لحظات عمرم یاد تو همرا‌هم است.
چه احساس غم‌باریست،
دلتنگی برای کسی که دگر هیچ بازگشتی ندارد.
چه غم‌انگیز، در هوایی نفس کشیدن
که تو نفس نمی‌کشی.
پناه من، تکیه‌گاه من، عزیزتر از جانم
چگونه غم نبودت را توصیف کنم؟
قسم به آن خدایی که وعده‌ی دیدارمان را
تنها مرگ نوشت،
رفتنت غم عظیمی بود که من را به زانو درآورد،
کاش بودی تا خود را در آغوشت دفن می‌کردم
و تمام می‌شدم.​

 

[CANDY]

در این سال‌ها چه حسرت‌های که بخاطر نبودت در قلبم دفن کردم.
کاش رفتنت تنها یک کابوس بود و من مثل آن روزها در آغوشت از خواب بیدار می‌شدم؛
امّا هزاران بار افسوس که این کابوس را در بیداری تجربه کردم.
حالِ من بعد از تو ناگفتنی‌ست
بدون تو دنیای من در تاریکی مطلق
فرو رفته است و من در این تاریکی غرق شده‌ام.
کاش بودی... اگر بودی، اگر میشد، اگر این دنیا می‌خواست، اگر...
چه اگرهایی که هیچ‌کدام‌شان
به واقعیت تبدیل نخواهد شد.​

 

[CANDY]

آن روز که تو رفتی تنها تو را از دست ندادم
من خود را هم بعد از آن اتفاق شوم،
از دست دادم.
این غم و حسرتِ دیدنِ چهره‌ی مهربانت
من را از پا درآورد.
کاش می‌دیدی که چگونه روزهایم
پوچ و بی‌معنا می‌گذرد؛ حتیٰ دگر رغبت نمی‌کنم
در جمع دیگران باشم، همین قدر منزوی و تنها.
رفتنت با من چه کرد؟
که تنهایی را به همه چیز ترجیح داده‌ام.
غم‌ات من را در اوج جوانی پیر کرد و روحم را به آتش کشاند!
و من، تمام شده‌ام در این غم بی‌پایان.
​

 

[CANDY]

این چرخه روزگار با من چه کرد؟
از من چه دید که با نبودت من را امتحان کرد.
آه، عزیز رفته‌ام!
چنان نابود شده‌ام که دگر هیچ چیز نمی‌تواند این
قلب سوخته را آرام کند.
این غبار غم‌انگیز من را از خنده دور کرده است،
اگر روزی این غم را به دریا بیندازم
از درد این غم، دریا چنان به تلاطم خواهد افتاد که همه را حیرت زده می‌کند!
بعد از تو من در بَندِ خاطرات‌مان هستم
و در آخر از تو برایم چیزی نماند جزء
سنگ سردی که خانه ابدی‌ات شد.​

 

[CANDY]

حال من مانده‌ام و قاب عکس‌ات،
سال‌ها در حسرت نگاه دوباره‌ات مانده‌ام
از تو فقط هزاران‌ قبرستان آرزو در قلبم به جا ماند.
تو رفتی‌ و من در حسرت نبودت‌
هزاران بار شکستم.
می‌ببینی تا چه اندازه‌ دلم برایت تنگ شده است؟
می‌بینی چه قدر شکستِ شده‌ام؟
بعد از تو در خود گم شده‌ام، جوری که دگر
هیچ روشنایی در تاریکی زندگانی‌ام ندیدم.
شب و روز هم دگر برایم فرقی ندارد
آسمان هم چون زندگانی‌ام، برایم تیره و تار است!
من از این نبودن‌هایت گله دارم؛
نفرین به این دنیا که تو را از من گرفت
و داغت را بر دلم به جا گذاشت.
​