اطرافیان یک نویسنده

[ARA.O.O]

جیم ران می‌گوید: شخصیت ما میانگین شخصیت پنج نفری می‌شود که بیشترین وقت خود را با آن‌ها می‌گذرانیم.

می‌خواهم این جمله را وام بگیرم و آن را به دنیای خواندن و نوشتن تعمیم بدهم:

احتمالاً سطح مهارت نویسندگی ما، میانگین آثار نویسندگانی می‌شود که بیشترین وقت را به مطالعه نوشته‌‌هایشان اختصاص می‌دهیم.

نویسندگانی که زمان و انرژی‌مان را صرف مطالعه آثارشان می‌کنیم، از مهم‌‌ترین انتخاب‌های ما هستند.

ما شبیه همان کسانی می‌نویسیم که آثارشان را می‌خوانیم.

 

[ARA.O.O]

بعضی نویسنده‌ها دریچه جهانی شگفت‌انگیز و بکر را به روی ما می‌گشایند، و بعضی دیگر چیزی جز جهانی سطحی و دست چندم عرضه نمی‌کنند.

هر از گاهی بهتر است از خودمان بپرسیم که بیش از همه با آثار کدام یک از نویسندگان دم‌خور هستیم.

مطالعه نوشته‌های یک نویسنده، یعنی آغاز دوستی عمیق با او. آیا تا به‌حال به سطح فکری و میزان مهارت دوستان خود فکر کرده‌ایم؟

 

[ARA.O.O]

نمی‌شود مدام در حال خواندن خزعبلات تلگرامی باشیم و توقع داشته باشیم نوشته‌هایمان رنگ و حرف تازه‌ای داشته باشند.

نمی‌توانیم جوجو مویز بخوانیم و توقع داشته باشیم مثل ماریو بارگاس یوسا بنویسیم.(منظورم تقلید نیست، تاثیر است)

بین شاعر جوانی که به شکل جدی برای خواندن ادبیات کلاسیک وقت می‌گذارد با کسی که وقتش را با شاعرهای اینستاگرامی می‌گذراند، زمین تا آسمان فاصله است.

 

[ARA.O.O]

البته بسیار مفید است که هر از گاهی نوشته‌های زرد و ضعیف را هم بخوانیم، چون آن‌ها به ما گوشزد می‌کنند چه کارهایی را نباید بکنیم.

اما نباید فراموش کنیم که نوشته‌‌های ضعیف و بازاری نباید خوراک اصلی ذهن ما باشند.

 

[ARA.O.O]

برای رشد در هر سبک داستانی یا غیرداستانی که می‌خواهیم بنویسم، باید با آدم‌هایی وقت بگذارنیم که قبلاً به سطح استادی در آن زمینه رسیده‌اند.

شما بیشترین وقت خود را با چه نویسندگانی می‌گذارنید؟