یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

کلاغ خودش را دوست نداشت و بودنش را. از کائنات گله داشت. فکر می کرد در دایره ی قسمت، نازیبایی سهم اوست. او غمگینانه گفت: کاش خداوند این لکه ی سیاه را از هستی می زدود!

خدا گفت: سیاه کوچکم، صدایت ترنمی است که هر گوشی زیبایی آن را درک نمی کند. بخوان! فرشته ها با صدای تو به وجد می آیند. اگر تو نباشی جهان من چیزی کم دارد. خودت را از آسمان دریغ نکن. کلاغ خواند. اما این بار عاشقانه ترین آوازش را. با آوازش جهان زیبا شد. آسمان لبخند زد و ابرهای سفید و سیاه از شوق گریستند.

هر قاصدکی یک پیامبر است | عرفان نظرآهاری

 

[S O-O M]

افراد ناسالم به جای پذیرش در کمبودها و ضعفهایشان خیال میکنند همه چیز کاملا مرتب است. آنها به جای اینکه در مقابل بازخوردهای شما با گشودگی رفتار کنند مدام حالت تدافعی میگیرند. یعنی کاملا حق به جانب هستند و اثری از فروتنی در آنها دیده نمیشود.

اگر هم اشتباه کنند به جای تغییر رفتارشان، فقط عذرخواهی کلامی میکنند و عملا رفتارشان تغییری نمیکند. به خاطر این ویژگی ها، این افراد از مواجه شدن با مشکلات دوری میکنند و همین مانع رشد شخصیتی و بلوغ فکری آنها میشود. در هنگام بروز مشکلات به جای پذیرش مسئولیت اشتباهشان دیگران را مقصر میشمارند و همه این مشکلات باعث میشود به جای رشد کردن درجا بزنند.

ارتباطات پررویی نیست | مرتضی رجب نیا

 

[S O-O M]

پیش از اینکه خوبی بکنم با خودم می گفتم که اول باید خوبی را شناختف و مدت ها فکر کردم. حالا به تو می گویم که من آن را می شناسم. خوبی همان عشق و حبت به همنوع است. خوب، ولی حقیقت این است که آدمها همدیگر را دوست نمی دارند. می دانی مانع دوستی چیست؟ اختلاف طبقاتی، فقر، مذلت. پس باید اینها را از میان برداشت. من سردار جنگی ام، من نبرد نیکی را شروع می کنم و می خواهم آناً و بی خونریزی پیروز شوم.

شیطان و خدا | ژان پل سارتر

 

[S O-O M]

خطیرترین رفتار ما، تعادل داشتن بین مرگ و زندگی ست. باور بیش از حد به هرکدام، ما را دچار عوارض خاص خود می کند. امکانات، زمان، قدرت، ثروت و عقلی را که بشر تاکنون صرف از بین بردن همنوعان خود کرده، اگر در جهت کم کردن فرصت های مرگ می نمود، تاکنون بشر توانسته بود مرگ را به دور دست ترین نقطه ی ممکن پس بزند.

روبوسی با عزرائیل | کاظم عابدینی مطلق

 

[S O-O M]

باید اعتراف کنم که یک آرزو را با خود به گور می برم: خیلی دلم می خواهد وقتی که از دنیا رفتم، هر ده سال یکبار، از میان مرده ها بیرون بیایم، خودم را به یک کیوسک برسانم و با وجود تنفری که از رسانه های جمعی دارم، چند روزنامه بخرم.

این آخرین آروزی من است: روزنامه ها را زیر بغل می زنم، بعد کورمال کورمال به قبرستان برمیگردم و از فجایع این جهان باخبر می شوم؛ و سپس با خاطری آسوده، در بستر امن گور خود دوباره به خواب می روم.

با آخرین نفس هایم | لوئیس بونوئل

 

[S O-O M]

دو نوع سکوت وجود دارد؛ سکوت با خود و سکوت با دیگران. هردو شکل بطور مساوی رنجمان می دهد. سکوت با خودمان تحت حاکمیت انزجار شدیدی است که از بی ارزشی برای روحمان، گریبان خودمان را گرفته است؛ آنچنان زبون که شایستگی ندارد چیزی درباره اش گفته شود. بدیهی است که باید سکوت با خودمان را بشکنیم؛ اگر می خواهیم شکستن سکوت با دیگران را بیازماییم. بدیهی است که اصلا حق نداریم که از خودمان نفرت داشته باشیم. هیچ حقی برای سکوت افکارمان د مقابل روحمان نداریم.

فضیلت های ناچیز | ناتالیا گینزبورگ

 

[S O-O M]

صبح یکی از روزهای آوریل که هیچ تفاوتی با روزهای دیگر نداشت ناگهان به چیزی پی بردم، من با ریسک هدر دادن زندگی ام روبرو بودم. متوجه شدم که روزها یکی پس از دیگری می گذرد. از خودم پرسیدم: اما من از زندگی چه می خواهم؟ خب، می خواهم شاد باشم. اما هرگز به این که چه چیز مرا خوشحال می کرد یا این که چطور می توانستم خوشحال باشم، فکر نکرده بودم. من افسرده و دچار یکی از بحران های میانسالی نبودم، اما از دل مردگی رنج می بردم. حس تکراری نارضایتی و تا حدی بی اعتقادی!

پروژه شادی | گرچین رابین

 

[S O-O M]

اگر فرض کنیم که کار یک ظرفشور، کم یا زیاد، بیهوده باشد؛ بنابراین چرا تمام رستوران ها و هتل ها او را می خواهند! اگر از دلایل اقتصادی بگذریم، باید ببینیم که کار ظرف شستن و سابیدن دیگ، آن هم برای تمام عمر برای آدم دارای چه لذتی است؟ چون تردیدی وجود ندارد که مردم – آدم های ثروتمند- از آنکه صحنه کار یک ظزفشور را در ذهن خود تصور می کنند، لذت می برند.

مارکوس کاتو در این باره گفته است: یک برده نباید وقتی که بیدار است، بیکار بماند. کارش مفید باشد یا نه، اهمیتی ندارد، او فقط باید کار کند؛ زیرا همین کار کردن حداقل برای خود برده مفید است. این شیوه تفکر هنوز هم پایدار مانده و دلیل همه کارهای پرمشقت و طاقت فرسای بیهوده دنیای امروز است.

آس و پاس های پاریس ولندن | جرج اورول

 

[S O-O M]

بعضی آدم ها جلد زرکوب دارند. بعضی جلد سخت و ضخیم و بعضی جلد نازک، بعضی جلد سیمی و فنری هستند. بعضی اصلا جلد ندارند. بعضی از آدم ها با کاغذ کاهی چاپ می شوند و بعضی با کاغذ خارجی. بعضی از آدم ها ترجمه شده اند. بعضی از آدم ها تجدید چاپ می شوند و بعضی از آدم ها فتوکپی یا رونوشت آدم های دیگرند. بعضی از آدم ها با حروف سیاه چاپ می شوند و بعضی از آدم ها صفحات رنگی دارند. بعضی از آدم ها عنوان و تیتر دارند، فهرست دارند و روی پیشانی بعضی از آدم ها نوشته اند: حق هرگونه استفاده ممنوع و محفوظ است.

بعضی از آدم ها قیمت روی جلد دارند. بعضی از آدم ها با چند درصد تخفیف به فروش می رسند و بعضی از آدم ها بعد از فروش پس گرفته نمی شوند. بعضی از آدم ها را باید جلد گرفت، بعضی از آدم ها جیبی هستند و می شود آن ها را توی جیب گذاشت، بعضی از آدم ها را میتوان در کیف مدرسه گذاشت.

بعضی از آدم ها نمایشنامه اند و در چند پرده نوشته می شوند. بعضی از آدم ها فقط جدول و سرگرمی و معمّا دارند و بعضی از آدم ها فقط معلومات عمومی هستند. بعضی از آدم ها خط خوردگی دارند و بعضی از آدم ها غلط چاپی دارند. بعضی از آدم ها زیادی غلط دارند و بعضی غلط های زیادی! از روی بعضی از آدم ها باید مشق نوشت و از روی بعضی از آدم ها باید جریمه نوشت.

و با بعضی از آدم ها هیچ وقت تکلیف ما روشن نیست. بعضی از آدم ها را باید چند بار بخوانیم تا معنی آن ها را بفهمیم و بعضی از آدم ها را باید نخوانده دور انداخت. بعضی از آدم ها قصه هایی هستند که مخصوص نوجوانان نوشته می شوند و بعضی مخصوص بزرگسالان. بعضی از آدم هایی که مخصوص نوجوانان نوشته می شوند خیلی کودکانه و سطحی هستند!

بی بال پریدن | قیصر امین پور

 

[S O-O M]

سرانجام این رویاها را در عالم حقیقت لمس کردم، بی آنکه با کسی به جز با خودم مسابقه دهم. اسب ها هرگز با هم مسابقه نمی دهند، ما انسان ها هستیم که آن ها را به مسابقه می کشیم. اسب ها هنگامی که آزاد و سرمست اند به سرعت بادها می دوند. زنبورهای عسل نیز از هم پیشی نمی گیرند، همگی از گل ها کام دل برمیگیرند و در پایان نیز کمتر از شهد گل نمی آفرینند.

بال های یک پرنده با هم رقابت نمی کنند که به پروازش درآورند، و پرندگان نیز در یک دسته و در زمان پرواز از هم جلو نمی زنند، ولی همه ی آن ها به اوج می رسند. ما انسان ها نیز گله وار آفریده نشده ایم که با هم مسابقه زندگی دهیم، ما تک تک به وجود آمده ایم تا زیست کنیم و به اوج لایتناهی برسیم.

تنها دویدن | نادر خلیلی