یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

ویلی: تو اینجا چیکار می کنی؟

چارلی: خوابم نمی برد. قلبم داشت آتش می گرفت.

ویلی: خب، معلومه غذا خوردن بلد نیستی! باید یه چیزی راجع به ویتامین و این حرف ها یاد بگیری.

چارلی: اون ویتامین ها چه فایده ای داره؟

ویلی: اونا استخوناتو درست می کنن.

چارلی: آره، اما قلب آدم که استخون نیست.

مرگ فروشنده | آرتور میلر

 

[S O-O M]

محکوم به مرگ یک ساعت پیش از مرگ می گوید یا می اندیشد که اگر مجبور می شد در بلندی یا بر فراز صخره ای زندگی کند که آنقدر باریک باشد که فقط دو پایش به روی آن جا بگیرد و در اطرافش پرتگاه ها، اقیانوس و سیاهی ابدی، تنهایی ابدی و توفان ابدی باشد و به این وضع ناگزیر باشد در آن یک ذرع فضا تمام عمر، هزار سال، برای ابد بایستد؛ باز هم ترجیح می داد زنده بماند تا اینکه فورا بمیرد! زیستن، زیستن و زیستن هرطور که باشد، اما زنده ماندن و زیستن! عجب حقیقتی! خداوندا! چه حقیقتی! چه پست است انسان!

پس از لحظه ای افزود اما آن کسی هم که او را به این سبب پست می خواند، خودش هم پست است.

جنایت و مکافات | فئودور داستایفسکی

 

[S O-O M]

همیشه فکر میکردم میتوانم از انسانها سخن بگویم، و از اعمالشان، اندیشه شان و آنچه در وجودشان میگذرد، حرفی ببافم و برای خود و دیگران بیان کنم. به تازگی فهمیده ام که از حیوانات گفتن، بسیار سادهتر است، با آنکه زبانشان را نمیفهمم؛ زیرا آنها فقط یک نقش دارند.

راستی! این را نیز فهمیده ام که انسانها با تمام پیچیدگی هایشان، گاهی آنقدر حقیرند که با حیوانات سنجیده میشوند. بعضی ها مثل خوک کثیف، مثل شیر درنده، مثل روباه حیله گر، مثل شتر کینه جو و... هستند!

من دیوانه نیستم | جبران خلیل جبران

 

[S O-O M]

به نظر من در دنیا، نعمتی پر ارزش تر از این برای یک انسان وجود ندارد که مورد محبت فردی شریف قرار گیرد و برای یک مرد نیز نعمتی بالاتر از عشق به معشوق وجود ندارد. زیرا آن اصلی را که باید انسان را در راه رسیدن به یک زندگی باارزش و سعادتمند رهبری کند نه نزدیکان و خویشان می توانند به کسی ببخشیند و نه از ثروت و مال و مقام به دست می آید. بلکه فقط نیروی عشق است که آن را پدید می آورد.

ضیافت | افلاطون

 

[S O-O M]

انسان دارای طبیعتی است که در حین ناامیدی به چیزی امیدوار میشود. قانون اجتماع و قید و بندهای ساختگی به دست و پایش بند شده و آدمی را گیج و کلافه میکند اما در همان حال کوچکترین روزنه ی امید این انسان مایوس را به چیزی غیرواقعی که برای خودش هم مفهوم خارجی ندارد امیدوار و دلخوش میسازد. ای انسانها بیایید این قید و بندها را پاره کنید. قانون اجتماع غیر از قید وبند چیزی نیست. این قانون را طبیعت برای ما نساخته، ما خودمان آن را به دست و پای خویش بسته ایم.

فاجعه بزرگ | ژان پل سارتر

 

[S O-O M]

مردم آنچه وانمود میکنند نیستند. صرفا نقاب اند و علی القاعده پشت این نقاب ها به مشتی کاسبکار برمیخوریم. یکی نقاب قانون به چهره میزند، فردی نقاب میهن پرستی و سعادت عمومی را برگزیده و شخصی دیگر نقاب مذهب یا طهارت را انتخاب میکند. مردان به مقاصد مختلف نقاب فلسفه و انسان دوستی و چه و چه به چهره میزنند. زنان حق انتخاب کمتری دارند، آنها بیشتر نقاب اخلاق و فروتنی و اهلیت و عفت را انتخاب میکنند.

پس نقاب هایی عمومی وجود دارند که هیچ کدام ویژگی خاصی ندارند. این نقاب ها همه جا به چشم میخورد و صراحت گفتار و نزاکت و دلسوزی صمیمانه و لبخند دوستانه ای که مردم تحویل هم میدهند از این قسم اند.

در باب طبیعت انسان | آرتور شوپنهاور

 

[S O-O M]

امان از دست شما جماعت عاقل. احساس زدگی! م×س×ت×ی! جنون! شما آدم های منزه و پاک خونسردید و بی اعتنا و باهمین خونسردی و بی اعتنایی م×س×ت را سرزنش میکنید و دیوانه را تحقیر. و مثل زاهد دامن میکشید و رد میشوید و مثل واعظ شکر میکنید که خداوند شما را مثل آنها نیافریده است.

من بیشتر از یکبار م×س×ت بوده ام و شوریدگی ام با جنون خیلی فاصله نداشته است و از هیچ کدام از این حالات هم پشیمان نبوده ام و معیارهایی که دارم عمیقا فهمیده ام که مردم هر آدم فوق معمولی را که به کاری بزرگ و یا در ظاهر ناممکن دست زده از قدیم و ندیم با انگ م×س×ت×ی یا دیوانگی بدنام کرده اند. و اما در زندگی عادی هم تحمل میخواهد که در واکنش به هر آزادمنشانه و نجیبانه و نامنتظری بشنوی این بابا م×س×ت است! دیوانه است! ای شما هوشیاران شرم کنید! شرم کنید ای شما فرزانگان!

رنج های ولتر جوان | یوهان ولفگانگ فون گوته

 

[S O-O M]

زمانی را در چند میلیارد سال پیش تصور کن که تازه همه چیز به وجود آمده بود. تو در آستانه ی این افسانه بودی و حق انتخاب داشتی. می توانستی یک بار برای زندگی در این سیاره به دنیا بیایی. اما نمی دانستی که چه وقت باید زندگی را شروع کنی و چه مدتی می توانی در آن زندگی کنی؛ البته درهر حال سال های کوتاهی می شدند. فرض کن فقط همین را می دانستی که اگر تصمیم می گرفتی به این دنیا بیایی زمانی این اتفاق می افتاد که وقتش رسیده بود.

این راهم می دانستی که وقتی زمان یک دور بچرخد باید دوباره زمان و هرچه در آن است را ترک کنی و شاید هم این برایت ناخوشایند باشد؛ زیرا برای بسیاری از انسان ها، زندگی در این افسانه ی بزرگ چنان زیباست که وقتی به روزی فکر می کنند که سرانجام این زندگی به پایان می رسد اشک در چشمشان جمع می شود. در این جا همه چیز چنان خوب است که فکرکردن به زمانی که در آن دیگر روزهای دیگری را نخواهیم دید خیلی دردناک است... اگر یک قدرت برتر و مافوق به تو امکان تصمیم گیری می داد، تو چه تصمیمی می گرفتی؟ البته ما میتوانیم در این ماجرای بزرگ و مرموز خود را پری افسانه ای بد و مضحکی تصور کنیم.

آیا تو زندگی در این کره ی خاکی را انتخاب میکردی، چه کوتاه بود چه بلند، چه در صدهزار سال بعد بود چه در صد میلیون سال بعد؟

دختر پرتقال | یاستین گوردر

 

[S O-O M]

راه هایی برای تقویت هوش اجتماعی:

هروقت در مجلسی هستید که اشخاص مختلف از آشنا و ناآشنا حضور دارند؛ زیاد گوش کنید و کم حرف بزنید. گوینده ماهر، همان شنونده ماهر است.

در احوال و حرکات و گفته های اشخاص دقت و مطالعه کنید، مخصوصا ببینید مردم چه قضاوتی درباره اشخاص می کنند و نسبت آن قضاوت را با شخصیت خود ایشان بسنجید و نظر مردم را با حقیقتشان مقایسه کنید.

آیین کامیابی | دیل کارنگی

 

[S O-O M]

به این نتیجه رسیده ام که بیشترِ مردم بزرگ نمی شوند. ما جای پارک خودمان را پیدا میکنیم و به کارت های اعتباری مان افتخار می کنیم. ازدواج می کنیم و جرات میکنیم بچه دار شویم و به آن بزرگ شدن می گوییم. اما فکر کنم بیشترین کاری که میکنیم پیر شدن است.

ما تراکم سال ها را در بدن هایمان و روی صورت هایمان، این طرف و آن طرف می بریم اما معمولا خود حقیقی ما، کودک درون مان، هنوز بی گناه است و مثل گیاه مگنولیا خجالتی است. ممکن است گه پیچیده و پخته رفتار کنیم اما معتقدم که وقتی به درون خود می رویم و خانه را پیدا میکنیم، جایی که به آن تعلق داریم و شاید تنها مکانی که واقعا به آن متعلقیم بیش از همیشه احساس امنیت می کنیم.

نامه ای به دخترم | مایا آنجلو