تمام شده نقد و تعیین سطح دلنوشته یکی نبود یکی بود | نفس (nfs_nm)

[ARA.O.O]

​

نام اثر: دلنوشته یکی نبود، یکی بود
نویسنده: نفس (nfs_nm) @nfs_nm
ژانر: اجتماعی، عاشقانه

مقدمه:
به حکمت خدا اعتقاد داری؟
من که دارم، خیلی هم دارم
حکمت داشتن کارهایش را دیده‌ام به چشم!
دیده‌ام که اگر دری را بست،
برایت در دیگری باز می‌کند،
دری از جنس رحمت بی‌پایانش.
دیدم که وقتی وصله‌ی جانم را در زندگی‌ام کرد "آنی که نبود"
دیگری در زندگی‌ام "آنی که بود" شد،
کسی شاید حتی بهتر از اویی که رفت.
و این کس آمد که برود
یا قرار است بماند و تا همیشه "بود" شود؟...

سخن نویسنده: این دلنوشته بر اساس واقعیت نوشته شده و ژانر عاشقانه در واقع به عشق بین دو تا رفیق اشاره میکنه. امیدوارم از خوندنش لذت ببرین.

تقدیم‌نامه: تقدیم به هدیه، رفیق روز سختم، که اگه نبود دنیام همیشه جای خالیش رو حس می‌کرد... ممنون که بودی و هستی آجی!

لینک اثر:

انتشاریافته - دلنوشته یکی نبود، یکی بود | نفس (nfs_nm) کاربر انجمن رمانیک

✅نام دلنوشته:یکی نبود، یکی بود ✅دل‌نویس: نفس(nfs_nm) ✅ژانر: اجتماعی، عاشقانه ✅مقدمه: به حکمت خدا اعتقاد داری؟ من که دارم، خیلی هم دارم حکمت داشتن کارهایش را دیده‌ام به چشم! دیده‌ام که اگر دری را بست، برایت در دیگری باز می‌کند، دری از جنس رحمت بی‌پایانش. دیدم که وقتی وصله‌ی جانم را در زندگی‌ام...

romanik.ir

منتقد:
@رهایش

 

[رهایش]

نقد دلنوشته: یکی نبود، یکی بود.


نام اثر:

اولین رکن و مهمترین عضو نوشته یک اثر عنوان اثر است، عنوان اثر باعث پیدایش موضوع و ژانر می‌شود و در صورتی که از در آن خلاقیت به کار رفته باشد می‌تواند در جذب مخاطب بالاترین کارایی را داشته باشد.
عنوان این اثر یکی نبود، یکی بود می‌باشد؛ این عنوان از دو جمله تشکیل شده و تقریبا مفهوم و معنای گنگی را به مخاطب میدهد و مخاطب در اولین نگاه هیج چیزی را نمی‌تواند حدس بزند.
عنوان با متون دلنوشته ارتباط داشت ولی مسلما می‌شد با کمی تفکر عنوانی جاذب را برای این اثر برگزید. این عنوان درکل توانایی جذب مخاطب و نشان دادن ژانر مربوطه را ندارد و به دلیل اینکه در آن از کلمات کلیشه‌ای استفاده شده است موضوع را برای مخاطب کلیشه ای نشان می‌دهد.

مقدمه:

مقدمه در هر اثری نشان گر حال و هوای متون است و مخاطب را برای خواندن اثر آماده می‌کند.
نویسنده مقدمه را ادبی و معنوی شروع کرده بود، به گونه‌ای که مخاطب با خواندنش خود را آماده یک فضای معنوی و عاشقانه کند که در اصل مطلب این فضا یافت می‌شود.
در مقدمه از فعل های متعددی استفاده شده بود که مقدمه را گنگ می‌کرد و مخاطب برای فهمیدن جمله بایستی چندبار آن را بخواند که این خود از جذابیت مقدمه کاسته بود.
مقدمه با اینکه ادبی بود ولی در بروز احساسات ضعیف عملکرد داشت و آرایه‌هایی که می‌توانست جذابیت را بیشتر کند استفاده نشده بود.
مقدمه تقریبا طولانی بود و نویسنده می‌توانست در ان چند خط طوری عمل کند که مخاطب با خواندن مقدمه با احساسات خو بگیرد که این مورد به دلیل جمله بندی کمی کاهش یافته بود.

جلد:

اثر فاقد جلد بود.

سیر اثر:

در تمام آثارها سیری که نویسنده به کار میبرد مهم است زیرا سیر نقش مهمی در جذب مخاطب و لذت بردن مخاطب از اثر مذکور می‌باشد.
سیر این اثر بسیار کند بود و تقریبا پارت های بعدی کامل کننده پارت قبلی بودند و اگر کسی پارت قبلی را نخوانده باشد متوجه پارت جدید نمی‌شودو
لازم به ذکر است که یک متن ادبی مانند دلنوشته بر خلاف داستان های کوتاه و بلند باید سیری متناسب داشته باشد و هر پست فاقد وابستگی به پست‌های قبل یا بعد خود باشد!
اینکه پست‌ها بهم دیگر وابستگی داشتند باعث می‌شد که شخصی اگر از وسط پستی شروع به خواندن می‌کند نتواند با متون ارتباط برقرار کند و از خواندن یا همراهی کردن نویسنده عقب بکشد. بهتر است نویسنده متونی بدون وابستگی اما با یک حال و هوا بنگارد.

لحن:

لحن یک اثر باید درکل یکسان باشد تا مخاطب سر در گم نشود؛ درکل لحن همان طرز نگارش یک نویسنده است.
نویسنده تمام متون را در لحن ادبی نوشته است ولی از آرایه‌های خیلی کمی استفاده شده بود که اگر نویسنده ارایه ها را در متن خود دخالت می‌داد مسلما جذابیت متنش بالاتر میرفت.

اندازه پارت:

در تمام آثارها باید پارتها نه آنقدر زیاد باشند که مخاطب را زده کند نه آنقدر کم که مخاطب را دل سرد کند؛ به قول معروف هرچیزی متوسطش خوب است!
نویسنده تمام متون را در اندازه های متناسب نوشته بود و نه آنقدر زیاد بود که مخاطب خسته شود نه آنقدر کم که نتواند با ان خو بگیرد.

اشکالات نگارشی:

در هر متنی اینکه ما علائم نگارشی را درست بگذاریم مهم است، زیرا برخی معناها و حس ها با همین علائم نشان داده می‌شوند!
نویسنده متونش را به زیبایی نگاشته بود و هیچگونه مشکل نگارشی در متن یافت نمیشد.



تگ تعلق گرفته: نقره‌ای

قلمتون مانا!

 

[ARA.O.O]

نقد دلنوشته: یکی نبود، یکی بود.


نام اثر:

اولین رکن و مهمترین عضو نوشته یک اثر عنوان اثر است، عنوان اثر باعث پیدایش موضوع و ژانر می‌شود و در صورتی که از در آن خلاقیت به کار رفته باشد می‌تواند در جذب مخاطب بالاترین کارایی را داشته باشد.
عنوان این اثر یکی نبود، یکی بود می‌باشد؛ این عنوان از دو جمله تشکیل شده و تقریبا مفهوم و معنای گنگی را به مخاطب میدهد و مخاطب در اولین نگاه هیج چیزی را نمی‌تواند حدس بزند.
عنوان با متون دلنوشته ارتباط داشت ولی مسلما می‌شد با کمی تفکر عنوانی جاذب را برای این اثر برگزید. این عنوان درکل توانایی جذب مخاطب و نشان دادن ژانر مربوطه را ندارد و به دلیل اینکه در آن از کلمات کلیشه‌ای استفاده شده است موضوع را برای مخاطب کلیشه ای نشان می‌دهد.

مقدمه:

مقدمه در هر اثری نشان گر حال و هوای متون است و مخاطب را برای خواندن اثر آماده می‌کند.
نویسنده مقدمه را ادبی و معنوی شروع کرده بود، به گونه‌ای که مخاطب با خواندنش خود را آماده یک فضای معنوی و عاشقانه کند که در اصل مطلب این فضا یافت می‌شود.
در مقدمه از فعل های متعددی استفاده شده بود که مقدمه را گنگ می‌کرد و مخاطب برای فهمیدن جمله بایستی چندبار آن را بخواند که این خود از جذابیت مقدمه کاسته بود.
مقدمه با اینکه ادبی بود ولی در بروز احساسات ضعیف عملکرد داشت و آرایه‌هایی که می‌توانست جذابیت را بیشتر کند استفاده نشده بود.
مقدمه تقریبا طولانی بود و نویسنده می‌توانست در ان چند خط طوری عمل کند که مخاطب با خواندن مقدمه با احساسات خو بگیرد که این مورد به دلیل جمله بندی کمی کاهش یافته بود.

جلد:

اثر فاقد جلد بود.

سیر اثر:

در تمام آثارها سیری که نویسنده به کار میبرد مهم است زیرا سیر نقش مهمی در جذب مخاطب و لذت بردن مخاطب از اثر مذکور می‌باشد.
سیر این اثر بسیار کند بود و تقریبا پارت های بعدی کامل کننده پارت قبلی بودند و اگر کسی پارت قبلی را نخوانده باشد متوجه پارت جدید نمی‌شودو
لازم به ذکر است که یک متن ادبی مانند دلنوشته بر خلاف داستان های کوتاه و بلند باید سیری متناسب داشته باشد و هر پست فاقد وابستگی به پست‌های قبل یا بعد خود باشد!
اینکه پست‌ها بهم دیگر وابستگی داشتند باعث می‌شد که شخصی اگر از وسط پستی شروع به خواندن می‌کند نتواند با متون ارتباط برقرار کند و از خواندن یا همراهی کردن نویسنده عقب بکشد. بهتر است نویسنده متونی بدون وابستگی اما با یک حال و هوا بنگارد.

لحن:

لحن یک اثر باید درکل یکسان باشد تا مخاطب سر در گم نشود؛ درکل لحن همان طرز نگارش یک نویسنده است.
نویسنده تمام متون را در لحن ادبی نوشته است ولی از آرایه‌های خیلی کمی استفاده شده بود که اگر نویسنده ارایه ها را در متن خود دخالت می‌داد مسلما جذابیت متنش بالاتر میرفت.

اندازه پارت:

در تمام آثارها باید پارتها نه آنقدر زیاد باشند که مخاطب را زده کند نه آنقدر کم که مخاطب را دل سرد کند؛ به قول معروف هرچیزی متوسطش خوب است!
نویسنده تمام متون را در اندازه های متناسب نوشته بود و نه آنقدر زیاد بود که مخاطب خسته شود نه آنقدر کم که نتواند با ان خو بگیرد.

اشکالات نگارشی:

در هر متنی اینکه ما علائم نگارشی را درست بگذاریم مهم است، زیرا برخی معناها و حس ها با همین علائم نشان داده می‌شوند!
نویسنده متونش را به زیبایی نگاشته بود و هیچگونه مشکل نگارشی در متن یافت نمیشد.



تگ تعلق گرفته: نقره‌ای

قلمتون مانا!

@Nilo.ofar_ N
تگ: نقره ای
اختصاصی: هست


@nfs_nm

 

[Miss Nili]

@Nilo.ofar_ N
تگ: نقره ای
اختصاصی: هست


@nfs_nm

تگ اعمال شد.
خسته نباشید🌹🌹