بحث و گفتگو *مشاعره با ابیات شاعران ایران*

[.Mahdieh]

دل شوريده چو با زلف تو پيوست به هم

تار و پيوند بتان يکسره بگسست به هم

از وفای تو گريزم نبود تا که قضا

رشته ی مهر ميان من و تو بست به هم

« مستوره اردلان کردستانی»

من رام شدم، قلم ولي رام نشد
رقصيد و دويد و گفت و آرام نشد
(ناصر آذر)

 

[Nil@85]

من رام شدم، قلم ولي رام نشد
رقصيد و دويد و گفت و آرام نشد
(ناصر آذر)

دلم صراحی لبریز آرزومندی است
مرا هزار امید است و هر هزار تویی
« سیمین بهبهانی»

 

[.Mahdieh]

دلم صراحی لبریز آرزومندی است
مرا هزار امید است و هر هزار تویی
« سیمین بهبهانی

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

الناز اسفند فر

 

[Nil@85]

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

الناز اسفند فر

تو چه هستی، جز یک لحظه، یک لحظه که چشمان مرا
می‌گشاید در
برهوت آگاهی؟
بگذار
که فراموش کنم.

« فروغ فرخزاد»

 

[.Mahdieh]

تو چه هستی، جز یک لحظه، یک لحظه که چشمان مرا
می‌گشاید در
برهوت آگاهی؟
بگذار
که فراموش کنم.

« فروغ فرخزاد»

من هم رباب عشقم و عشقم ربابي ست
وان لطف هاي زخمه ي رحمانم آرزوست
حضرت مولانا

 

[Nil@85]

من هم رباب عشقم و عشقم ربابي ست
وان لطف هاي زخمه ي رحمانم آرزوست
حضرت مولانا

تا چند چنین بی‌دل و بی‌ یار توان گشت؟
تا چند به کام دل اغیار توان گشت؟
عمری بشد از دست و به کامی نرسیدیم
تا چند به‌ ناکام پی یار توان گشت؟

« جهان ملک خاتون»

 

[.Mahdieh]

تا چند چنین بی‌دل و بی‌یار توان گشت؟
تا چند به کام دل اغیار توان گشت؟
عمری بشد از دست و به کامی نرسیدیم
تا چند به‌ ناکام پی یار توان گشت؟

« جهان ملک خاتون»

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به همه عالم سمر شود
(حضرت حافظ)

 

[Nil@85]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به همه عالم سمر شود
(حضرت حافظ)

در ره احقاق حق خویش و حق نوع خویش

رسم و آیین مدارا نیست در دنیای من

پنجه اندر پنجه مردان شیرافکن زنم

از گری چون سر برآرد همت والای من

« عالمتاج ( ژاله) قائم مقامی»

 

[.Mahdieh]

در ره احقاق حق خویش و حق نوع خویش

رسم و آیین مدارا نیست در دنیای من

پنجه اندر پنجه مردان شیرافکن زنم

از گری چون سر برآرد همت والای من

« عالمتاج ( ژاله) قائم مقامی»

نعمت آسودگي بر ديده ي عاشق خطاست
خانه اي کز خود بر آرد آب جاي خواب نيست
صائب تبريزي

 

[Nil@85]

نعمت آسودگي بر ديده ي عاشق خطاست
خانه اي کز خود بر آرد آب جاي خواب نيست
صائب تبريزي

تو را با گریه فایز چه مطلب؟
دل از من، دیده از من، دامن از من

« فایز دشتی»