شعر [~ دل نـوشتـه هـای کوچـــه پـشـتـی ~]

[.Dadmehr.]

این گونه است پایان
او را به خودش می رسانی
و خودت
سرگردان ِ خودت می مانی

 

[.Dadmehr.]

دلــم خـیـلــی بــیــشــتــر از حـجـمــش پـــُر اســت ؛
پــُـر از جــایِ خــالـیِ تـــو
پــُـر از دلــتــنـگی بـرای نگــاهِ تـــو
پــُـر از خــاطـراتِ قــدم زدن
در کـوچــه پــس کــوچـه هـــای شــهـر بـا تــو
پــُـر از حــس پــرواز
پــُـر از تــو

 

[.Dadmehr.]

عطر نفس هایت
جز من کوچه های شهر را هم م*ست می کند
چقدر بی قرارتم

 

[.Dadmehr.]

در باغچه ی اندیشه ی من فقط یک گل روئید
و آن
صبرِ سبزِ بودن ها
بی بهانه ی باختن ها
و تو ...
رخت خاکستری بر تن
جان دادی بر بهانه های من
قلب من خشکید که چنین گلی بوئید

 

[.Dadmehr.]

خاصیت دنیاست
که در اوج داشتن و خوشبختی
دلهره ی "از دست دادن" پر رنگ تر است

 

[.Dadmehr.]

اینجا جایی است که وقتی زانوهایت را
از شدت تنهایی ب*غل گرفته ای به جای
همدردی برایت سکه می اندازند
چه عجیب مردمانی

 

[.Dadmehr.]

چـــــــه زیــــبا مـــــی گــــــفت متــــرسک
وقتــــی نـــــمیشـــود رفـــــت
هــــــمیـــن یـــــک پــــا هــــم اضــــافــــیســـت

 

[.Dadmehr.]

+خُــــــودَت بآش
کَســــــے هم خوشــش نَیــومَد کـــــه نیِومَـــد
اینجـآ مُجَسَـمِه سآزی نیسـت

 

[.Dadmehr.]

ایـن روزها
بُـرد با کســی اســت که بــی رحـم باشـد ،
از دلــت کـه مایـه بگــذاری ،
سوختـه ای

 

[.Dadmehr.]

يك نكته فقط داشت قضاياى ِ زليخا ؛
عاشق شدن ارزنده ترين لكه ى ننگ است