در دست اقدام دلنوشته ماهی حوض نقاشی | پانیک۳۱۵

نام دلنوشته : ماهی حوض نقاشی
نام نویسنده: پانیک۳۱۵
ژانر: تراژدی
ناظر: @CANDY
مقدمه:
گاه گاهی قفسی می‌سازم با رنگ، می‌فروشم به شما
تا به آواز شقایق كه در آن زندانی است دل تنهایی تان تازه شود .
چه خیالی، چه خیالی، … می‌دانم پرده ام بی جان است .
خوب می‌دانم، حوض نقاشی من بی ماهی است

شاعر -سهراب سپهری

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[هاویر]

خوب گوش کن؛ تا تو هم بشنوی صدای نفس زدن‌های آن تک دخترساحلی را با آن چادرک تابه‌تا که برای بار آخر دل را به دریا می‌زند و دوان دوان به سمت خانه‌ی مادربزرگ می‌رود که پناهی شود برای فرار از غربت و دغدغه‌ی آدم بزرگ‌ها.

 

[هاویر]

زندگی ادامه دارد؛ درد، رنج، خنده و شادی همه را باهم و درکنار هم دارد. گاهی در واسطه‌ای با نام پنجره‌ آن‌هایت را فریادی بزن، آسوده و بدون فکری آزادانِ دست از آهنِ سردِ این پنجره‌ی لعنتیِ آرزوکُش، بردار!

 

[هاویر]

نفسی عمیق و آسوده به دور از دفتر تلخ تقدیر زمانه‌ات بکش، این نیازمندی‌های زمانه‌ات است بهار، پاییز و زمستان هم ندارد؛ در این‌جا خودت انتخاب می‌کنی در دلت چه انتخاب‌هایی داری و چه بُگذرد و زندگی در این روزگار یاغی هم‌چنان باقیست.

 

[هاویر]

و امّا، این تقدیرِ دست‌های بی‌رمقِ ماست که گه گاهی گم می‌شود میان حس‌هایی که از قلب‌هایمان و بر روی قلم جاری می‌شود و پایانش نامعلوم است؛ تن رعشه‌هایمان پایان نگرفتند از سنگین‌تر شدن بدن‌هایمان از حرف‌ها‌یی که نوشتیم و گفتیم.