تمام شده دلنوشته عاشقانه‌های من| سوما غفاری کاربر انجمن رمانیک

نام دلنوشته: عاشقانه های من
نویسنده‌: سِوما غفاری
ژانر: عاشقانه
مقدمه:
به عشق در لحظه‌ی اول، می‌گویند عشق در یک نگاه!
آن‌گاه، به این‌که با شنیدن اسمش عاشق شوی، چه می‌گویند؟ سپس با دیدنش عاشق‌تر شوی چه؟ اسم این چیست؟ عشق؟
من اسمش را عشق نمی‌گذارم، چون می‌دانم حتی عشق نیز، توان مقاومت با حسم را ندارد! حس من به تو غیرقابل توصیف با کلمات است.

 

[*dream_writer*]

تو تنهایی‌هایم را با حضورت پر کردی. آن گونه مرا در عشق غرق کردی که دیگر نمی‌دانم معنای تنهایی، غم، اندوه، ترس و ناامیدی چیست!
تو جوری تکیه‌گاه من در سختی‌ها شدی که دیگر حتی لحظات سخت هم، زیبا هستند؛ چون آن لحظات را با پناه بردن به تو سپری می‌کنم.

 

[*dream_writer*]

گاهی به خاطر فکر کردن به این‌که برایت خوب نیستم، خود را سرزنش می‌کنم. تو مکمل من شدی؛ تمام کاستی‌هایم با تو تکمیل شد. چنان به من عشق ورزیدی که دیگر به کسی نیاز نداشته باشم؛ اما من، نمی‌دانم به اندازه‌ی کافی برایت خوب هستم یا نه.
می‌دانم فقط دوست داشتنت کافی نیست!

 

[*dream_writer*]

من دیوانه‌وار اشک می‌ریختم و تو در تمام مدت با آغوش بازت، گوشه‌ای ایستاده و منتظرم بودی تا هر موقع که به تو احتیاج داشتم، دوان دوان به سمت آغوشت بدوم و به عشقت پناه ببرم.

 

[*dream_writer*]

حتی اگر هزاران یا میلیون‌ها بار بگویم که وجودت، خنده‌ات، حرف‌هایت و صدایت برایم نقش قوی‌ترین مسکن‌های جهان را دارند و دردم را تسکین می‌دهند، باز کم گفته‌ام! باز کم گفته‌ام از مهارتی که در تسکین درد من و نشاندن لبخند و خنده روی لبم داری!

 

[*dream_writer*]

ولی من فقط آرامش می‌خواستم؛ از آن نوع آرامش‌هایی که فقط در وجود تو یافت می‌شود،
از آن نوع آرامش‌هایی که می‌دانم در هیچ کجای جهان نمی‌توانم پیدا کنم!
فقط می‌خواستم پس از یک روز دردناک، با تو آرام ‌شوم.

 

[*dream_writer*]

تفاوت بین اشک‌هایی که در نبودت می‌ریزم و اشک‌هایی که در حضورت می‌ریزم؛ این است که در نبودت به خاطر تنهایی خود، مشکلات خود و به خاطر ترس‌های خود از سر ناراحتی می‌گریم‌؛ اما در حضورت، به خاطر این‌که چطور به من عشق می‌ورزی و تمام آن دردها را از خاطرم می‌بری، از سر عشق، می‌گریم.

 

[*dream_writer*]

وقتی به گذشته می‌نگرم و خاطراتم با تو را مرور می‌کنم، می‌فهمم آشنا شدن با تو و عاشقت شدن، بهترین اتفاق زندگی‌ام بود.
روزها را با فکر تو گذراندن، شب‌ها را با یاد عشقت به خواب رفتن و تمام آن خاطرات شیرینی که با هم ساختیم، زیباترین بخش‌های زندگی‌ام هستند.
و من حاضرم هزار بار دیگر عاشقت شوم، تا تمام آن خاطرات شیرین را دوباره تجربه کنم.

 

[*dream_writer*]

وقتی عاشقت شدم، حسی شیرین و دلنشین قلبم را اسیر خود کرد. آن حس، حس غریبی نبود؛ حسی آشنا بود که برایم تازگی و عجیبی داشت.
عاشق تو شدن، مانند این بود که به مسافرتی طولانی مدت بروم و سپس، پس از سال‌ها به خانه‌ام برگردم و آن حس شیرین و زیبا از به خانه آمدن را داشته باشم.
قلب تو نیز، برایم همان خانه‌ای بود که می‌توانستم واردش شوم و آن‌جا بمانم.

 

[*dream_writer*]

من حتی خاطرات بدی را که با هم گذراندیم نیز، عاشقانه در آغوش می‌کشم و مانند کودکی، سرش را نوازش می‌کنم. آن خاطرات بد، هر چه‌قدر هم که بد و دردناک باشند، به من تداعی می‌کنند ما چه روزهای سختی را با هم گذراندیم و از پس تک تکشان بر آمدیم.
آن سختی‌ها، به من یادآوری می‌کنند، عشق‌مان چه‌قدر قوی بود که توانستیم گردباد و طوفان را با یکدیگر پشت سر بگذاریم! ما دست در دست هم، به طلوع خورشید رسیدیم و غروب را پشت سر گذاشتیم!

 

[*dream_writer*]

من مدت‌های زیادی رویایت را در سر پروراندم.
من لحظه به لحظه‌ی کنار هم بودنمان را، تمام حرف‌های عاشقانه‌ات را، تمام دوست داشتنت را در ذهنم تجسم کردم و روزها و شب‌هایم را با آن رویاها گذراندم. رویاهایی که لبخند را به لبم می‌نشاندند و قلبم را مملو از حس شیرین وجودت می‌کردند.
من همیشه تو را در ذهنم و در قلبم نگه داشتم و به یک روز نزد تو بودن ایمان آوردم! به یک روز به تو رسیدن ایمان آوردم و آخر سر، سرنوشت بود که در برابر ایمانم سر خم کرد.