متروکه دلنوشته آفریده‌ای مهجور | فاطمه ‌قاسمی(چهرزاد)

به نام خدایی که در این جهان، تنها امیدم اوست!
نام اثر: آفریده‌ای مهجور
نویسنده: فاطمه قاسمی(چهرزاد)
ژانر : تراژدی، اجتماعی
 مقدمه:
دیدم که بین‌ما خطی کشیده شد. خطی ظریف اما، کشنده و طولانی!
گفتند این خط تنها دارایی فقیر است. ماهم که وارثان اجباری!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[Cheherzad]

خانه‌ی ما، زاغه‌ای کوچک بود‌.
کز کرده در گوشه‌ای از این شهر‌ پر ظلمت.
دیوارهایش، لاشه‌ای از آرزوی دیروزم،
پنجره‌اش، سرگذشت یک حسرت.
سقف خانه اما جنس عجیبی داشت، که به هنگام باران، مانعم می‌شد از رفتن به خلسه‌ی غفلت!
تونمی‌دانی اما پدرم یک شب، از سقف خانه‌ی همسایه، تکه‌ای از آسمان را چید. تکه‌ای آیینه که می‌شد در آن، از خانه‌ام تا کهکشان را دید.
خانه‌ی‌ما پر از احساس است. مگر تو این را نمی‌بینی؟!
پر از حس نابِ درد و رنج و فقدان است.
پر از سن جوانی اما، افسوس‌های کودکی و، رویاهای پاشیده در پیری!
آری مادر خانه‌ی‌ما امن است‌. من اینجا در امانم از احساس خوشبختی، از آن حس شیرین شکفتن غنچه لبخند، به وقت گذر از سختی!