شعر اشعار احمد شاملو

[Awrezoo]

سلاخی
می‌گريست
به قناری کوچکی
دل باخته بود

 

[Awrezoo]

نمی‌خواستم نامِ چنگیز را بدانم
نمی‌خواستم نامِ نادر را بدانم
نامِ شاهان را
محمدِ خواجه و تیمورِ لنگ،
نامِ خِفَت‌دهندگان را نمی‌خواستم و
خِفَت‌چشندگان را

 

[Awrezoo]

می‌خواستم نامِ تو را بدانم
و تنها نامی را که می‌خواستم
ندانستم

 

[Awrezoo]

ما فریاد می‌زدیم: «چراغ! چراغ!»
و ایشان درنمی‌یافتند
سیاهی‌ چشمِشان
سپیدی‌ کدری بود اسفنج‌وار
شکافته
لایه‌بر لایه‌بر
شباهت برده از جسمیّتِ مغزشان
گناهی‌شان نبود:
از جَنَمی دیگر بودند

 

[Awrezoo]

به انتظار تصویر تو
این دفتر خالی تا چند
تا چند ورق خواهد خورد؟

 

[Awrezoo]

در نیست
در نیست
راه نیست
شب نیست
ماه نیست
نه روز و
نه آفتاب،
ما
بیرون زمان
ایستاده‌ایم
با دشنه تلخی
در گرده‌هایمان
هیچ‌کس
با هیچ‌کس
سخن نمی‌گوید
که خاموشی
به هزار زبان
در سخن است
در مُرده‌گان خویش
نظر می‌بندیم
با طرح خنده‌ای،
و نوبت خود را انتظار می‌کشیم
بی‌ هیچ
خنده‌ای !

 

[Awrezoo]

من عاشقانه دوستش می داشتم
و او عاقلانه طردم کرد
منطق او
حتی از حماقت من، احمقانه تر بود …!

 

[Awrezoo]

بی‌نجوای انگشتانت،
جهان از هر سلامی
خالیست…

 

[Awrezoo]

شانه‌ات مُجابم می‌کند

در بستری که عشق

تشنگی‌ست

زلالِ شانه‌هایت

همچنانم عطش می‌دهد

در بستری که عشق

مُجابش کرده است

 

[Awrezoo]

در لحظه
به تو دست می سایم و جهان را در می یابم
به تو می اندیشم
و زمان را لمس می کنم
معلق و بی انتها
عریان
می وزم،می بارم،می تابم
آسمان ام
ستارگان و زمین
وگندم عطر آگینی که دانه می بندد
رقصان
در جان سبز خویش
از تو عبور می کنم
چنان که تندری از شب
می درخشم
و فرو می ریزم