تمام شده مجموعه اشعار افکار پریشان | ریحانه اسفدیاری

بسمِ اللّٰهِ الرحمٰنِ الرحیم

عنوان: افکار پریشان
نویسنده : ریحانه اسفندیاری
ژانر: تراژدی


مقدمه:
گر گذرت افتاد بر این خرابه
نظری کن بر این حال زمانه
دیده‌ات دید که‌گشت این کاخ ویرانه
ندارند که بیایند صاحبان هیچ بهانه
چه شود؟ چه بینند؟ دیدن ندارد یک خرابه
​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

گذراندم روز را درانتظار شب
و شب را کلافه تا نیمه شب
نیمه شب را به انتظار رویای تو
که هربار با عجز بنالم از این خاطر مرو
ندانستم جهان این رفتن هاست
ماهم را دیدم که کهکشانم را نخواست
و باز هم زمزمه‌ای در گوش‌هایم گفت
در انتظار یار نشستن، چون انتظار شب رسیدن نیست!​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

انسان‌ها نیز می‌میرند
دیگرانی نیز از زندگی سیراند
عده‌ای در میان مرداب غم گیراند
کودکی در گوشه‌ای بی‌تاب مادرش
آرام نمی‌گیرد و زاری می‌کند یک بند
خسته‌ایم از آدم‌های هفت رنگ
که در کارشان هست هرباره نیرنگ
سوختن و ساختن حدش گذشت
باشد تا پر شود کاسه‌ی صبر
گویی تعریف‌مان از زندگی خلاصه شد در
تاوان یک سیب حرام
در کنار انسان‌هایی بی‌مرام!​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

در طلوع یک روز دیگر
عالمی فکر زیستن بودند
من چو آواره‌ای در فکر رفتن بودم
هر که را دیدم بگفتا بر نور امید بنگر
آخر ای بی‌خبر از من
امید در دلم مرده است
جسم و یادش را دلم دفن کردم
روح خود را با یادگارش آرام کردم

​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

قلب من بیتاب تو، و تو عین خیالت نباشد
شایدم احوال این دنیا بر حال من نسازد
گویی من همان عابر تنهام زیر باران دلت
گویی من همان فعل اضافه‌ام در آخر شاه بیت شعرت
تو همان نهاد رویایی که با او میسازد جمله را
و او همان فعل زیباست که می‌دهد پایان بر اندوه دلت​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

تو مثه یک قطعه الماسی
که بریده نیمی از قلبم
تو چنان یادگاریِ روی دیواری
که پاک نمیشه از یادم
رخ تو چون یک پارچه زیبایی
که کنار نمیره از جلو چشمم
شب شد و رویای تو نزدیک
اما تو در دور دست ترین جایی
من ماندم و قلب بی‌تابی
که نمیشه بی تو لحظه‌ای آروم​

 

[صنم]

*افکار پریشان*


حالم چنان آن پژمرده گلِ خمیده زاره
چرا دانستم که هرچه زخم خوردم ز یاره
نبینم طفلکی در خود نشسته
نبینم مادری در غم طفلکش ماتم گرفته
چرا بد نخواستم و بد را برایم خواستن؟
چرا هرچه کردم خوبی و دادند جوابم بدی
مرا نیست یاری با وفا و چون گدایی در دنیا
مرا نیست هیچ قدردان و چون درخت بی‌ثمر​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

گره را گشودم زِ کارش
اشک را پاک کردم زِ چشمش
خار را بیرون کشیدم زِ پایش
غم را برون کردن زِ قلبش
رنج را رها کردم زِ مغزش
در آخر آن دو چشمان سیاهش
چنان درد شد بر دلم
که هر لحظه مرگ را پذیرفتم
اما درد خیانت را نه!​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

بوی باران و ترانه بوی آب و خاک
می‌کند یادی دوباره بر گذشته‌ی هلاک
رقص زیبای پرستو در هوای پاک
میزند آتش بر دلم چون که نیستم جای او
میزند دامن بر غم این دلم سرو سبز و کاج
می‌کُشد روح را در تنم این درد لا علاج​

 

[صنم]

*افکار پریشان*

یک شب میروم و قطعا به این غم پایان میدهم
یک شب میروم و حتما به این لبخند پایان میدهم
یک شب میروم و جریان خون را پایان میدهم
یک شب میروم و سهوا به خاطراتم پایان میدهم
یک شب میروم و به این لبخند‌های فیکم پایان میدهم​