متروکه مجموعه اشعار آخرین سنگر | مبینا عباسی

نام شعر: مجموعه اشعار آخرین سنگر
شاعر: مبینا عباسی
قالب: متغیر
ژانر: عاشقانه

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

دویدم و دویدم... به قلب تو رسیدم!
قلب به من جانی داد! تا که نفس بکشم!
دویدم و دویدم... تا که تورا ببینم!
لبخند زدی و گفتی: عاشقتم عزیزم!
دویدم و دویدم.... تا به مجنون رسیدم!
سری تکان داد و گفت: بیچاره شدی، عزیزم!
دویدم و دویدم..... تورا سرد و بی روح دیدم!
پرسیدم چه شده؟ گفتی: خسته از همه چیزم!
دویدم و دویدم.... دیگه تورا ندیدم!
برگشتی و گفتی: خسته شدم عزیزم!
از تو و از همه چیز... من مرد تو نیستم، تو آنی نبودی که در رویا می دیدیم...من میروم خسته ام از تو و از کارهایت!
دیگه نشد بدوم! وایستادم و داد زدم!
از قلب خود نالان و آهسته اشک ریختم!
سلانه و سلانه رفتم در میخانه.... فهمیدم که عشق من شده درسی دوباره برای هرچی عاشق، فهمیدم که قلب من مال این زمانه نیست....

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

سکوت نکن! حرف بزن!
قلب من صدای تورا می خواهد!
چرا رخ خود را از من پنهان کردی ای یار؟
من که تورا در ذهن خودم بارها تجسم میکنم!
عشق را از من نگرفتی تو هرگز... من بی تو هم عاشق می مانم...
غم مخور! شاد بمان...
من همچنان غم خوار دردهایت هستم...بازهم بی من برو.. بی من بمان...بازهم عاشقم!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

قول دادم دل ندهم!
قول دادم نفس نکشم!
قول دادم خودم را بی تو تحمل کنم ای داد..
که نه توان توبه شکستن دارم و نه می شود مثله تو شد و گذر کرد از تمام حرف هایی که گفته شد!
ای داد که دردی و درمانم نیست!
ای داد که قول داده ام و شکستنی در کار نیست!
حال چه می ماند از منی که مجنون شده ام؟
تو بگو تنها راه فارغ شدن چیست؟

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

به من یاد بده بی تو بتونم صبوری کنم!
راستی به یاد نداشتم که تو از هفت دولت آزادی!
به من یاد بده فراموش کنم بی تو بخندم!
ای داد! تو که یادی از من نداشتی حالا که دیگر نیستم!
به من بگو کجا رفتی چه کاری کردی که شدی غافل از این قلب! از این قلبی که با هرتپش اسم تورا فریاد میزند...

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

خود گناه بودی مرتکب شدم!
خود جنون بودی دچارش شدم!
تو خود گرگ بودی که افتادم به چنگال هایت!
تو خود حقیقت بودی برای من تلخ تر از قهوه ترک!
تو هیچ بودی... من شدم همه چیز تو..

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

خیلی دنبالت گشتم!
هرجای این دنیای خاکی را که بگی نام تورا نوشتم!
برای تو نفس کشیدم، اشک ریختم و خندیم..
ولی تو بی خبر از حال بدم خندیدی! عاشقانه به تو چشم دوختم... غافل شدم از سردی آن نگاهت

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

عاشق شدم
ویرانه گشتم!
دلم را سمت هرکی بردم
ویرانه گشتم!
خودم را غرق هر رویا کردم
ویرانه گشتم!
خودم ویرانه هایم را ساختم
بی نیاز از هرکه بود گشتم

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

سکوتم را شکستم فقط به خاطر تو...
به دشت و بیابان سفر کردم..به خاطر تو!
نگو از اینهمه بحران چگونه من گذر کردم!
من این هجوم را از تو می بینم....
اگر گل را تو بی گلدون دیدی، سلامی از
این گل بی گلدون بفرست..!
تو حتی به خود و سکوتت هم فکر نکردی
گر اینگونه بود، حیران نبودی!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

طلوع کن! طلوع کن ای خورشید، کرشمه های تو بس است کمی طلوع کن! دل ما گرفت از این تاریکی! کمی بر قلب های تاریک طلوع کن! طلوع کن ای شب مهتابی، بس است هرچه اشک ریختیم!طلوع کن تا کنی آرام شویم و به یاد آوریم که چه کشیدیم... طلوع کن خسته از این ابر هایی که تورا پنهان کردند شدیم...طلوع کن شاید که آخرین سنگر، پرتوی گیس های تو باشد

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

سرد است!
طوفانی!
بارانی می شود بام قلب من!
غم دارد این حوالی...
چمنزار خاموش و بی باران من!
خفه می شود وجودم، تو نیز ببار... ببار بر چمنزار خاموشم...