سخنی چند از پاول پارسی؛ برای شاه خسرو انوشیروان

15 , مرداد , 1400

1 دقیقه زمان خواندن

درود بر خسروِ پیروزبخت، شاهِ شاهان، بهترینِ مردان، پاول، پیشکارتان!

فرزانگی، که دانشِ راستینِ همه[ی چیزها] بُوَد، اندر شما است؛ و از این فرزانگی‌ که اندر شما است برایتان پیشکشها ‌فرستم. این مایه‌ی شگفتی نَبُوَد که از بوستان فرمانروایی‌تان پیشکشهایی برای شما فرازبَرَند، [ازیراکه] از ایزدآفریده‌ها یزِشهایی^{[=قربانیهایی]} برای ایزد فرازمی‌آورند. پیشکشی که من می‌فرستم از سخن است، چه فرزانگی^{[=فلسفه، حکمه]}، که بهتر از همه‌ی پیشکشهای دگر بُوَد، به میانجیِ سخن رُخ می‌نماید. همانا، چنین است آنچه فرزانگی درباره‌ی فرزانگی ‌گوید: «میوه‌هایم بهتر از زرِ ناب و بار و برم بهتر از سیمِ شاهوارند». اینک، تندرستی و زورمندی و توانایی و خدیوی و پادشاهی و شهریاری و آشتی و داوریها و آیینها و سخن‌ گفتنِ گزیده، همه[گونه] کنشهای نیک.

پیوند بارگیری: سخنی چند از پاول پارسی؛ برای شاه خسرو انوشیروان