یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

سلام بر گوساله ی عزیزم

ای پسرجان، هیچ میدانی که ما گاوها چقدر گوساله بودیم؟ یادت می آید که من چقدر حرف های احمقانه به تو گوساله می گفتم؟ آه... من چقدر در احمقی فرو رفته بودم، آخ... ببخشید. بله... من چقدر در احمقی فرو رفته بودم و چقدر ناآگاهانه حرف هایی نشخوار می کردم که بوی یونجه گندیده می داد. من چقدر نابخردانه تو را که نسل جوان گاوها بودی و در واقع یک گوساله ساده لوح بودی را تحریک کردم که بیایی و دنبال من برویم ته مزرعه و نزدیک غروب آفتاب حرف هایی از دهان من بشنوی که نه من آنها را می فهمیدم و نه تو عقلت می رسید که آنها را بفهمی و ما فقط تحت تاثیر باد!

گول خورده بودیم. حالا من، گاو پیر چروکیده پلاسیده احمق، تو را فریب دام و دم پرچین ها و غروب و کلا هرچی بهت گفتم احمقانه بود. لذا تو ای گوساله... دیگر حرف های من را باور نکن و مثل یک گاو اصیل برو و هرچه خرها می گویند گوش بده...!

امضا: پدربزرگ

من گوساله ام | بزرگمهر حسین پور

 

[S O-O M]

من با ایمان و اعتقاد کامل معتقدم که پول نمی تواند کاروان بشری را به سوی ترقی راه بری نماید. حتی اگر در دست فداکارترین فرد بشر بخاطر این مقصود باشد. بلکه یک انسان ترقی خواه و پاک نهاد است که می تواند منشا اعمال و عقاید بزرگی گردد. پول و نقش پول تنها راندن بسوی خودخواهی است و دائما صاحبش را به سوی استفاده از خود ترغیب و اغوا می کند. آیا کسی هست که معتقد باشد که «موسی»، «عیسی»، «گاندی» و «کارنگی» مجهز به کیسه های طلا بودند؟

دنیایی که من می بینم | پروفسور آلبرت انیشتین

 

[S O-O M]

مسافری در شهر بلخ جماعتی را دید که مردی زنده را در تابوت انداخته و به سوی گورستان می برند و آن بیچاره مرتب داد و فریاد می زند و خدا و پیغمبر را به شهادت می گیرد که والله، بالله من زنده ام! چطور می خواهید مرا به خاک بسپارید؟

اما چند ملّا که پشت سر تابوت هستند، بی توجه به حال و احوال او رو به مردم کرده و می گویند: پدر سوخته ی ملعون دروغ می گوید، مُرده.

مسافر حیرت زده حکایت را پرسید. گفتند: این مرد، فاسق و تاجری ثروتمند و بدون وارث است. چند مدت پیش که به سفر رفته بود، چهار شاهد عادل خداشناس در محضر قاضی بلخ شهادت دادند که مرده و قاضی نیز به مرگ او گواهی داد. پس یکی از مقدسین شهر زنش را گرفت و یکی دیگر اموالش را تصاحب کرد.

حالا بعد از مرگ برگشته و ادعای حیات می کند. حال آنکه ادعای مردی فاسق در برابر گواهی چهار عادل خداشناس، مسموع و مقبول نمی افتد. این است که به حکم قاضی به قبرستانش می بریم، زیرا که دفن میّت واجب است و معطل نهادن جنازه شرعا جایز نیست.

کتاب کوچه | احمد شاملو

 

[S O-O M]

عشق بزرگترین شفابخش روی زمین است. زمانی که رابطه ای صمیمی با شخصی دارید، تمام احساساتِ سرکوب شده ی شما پدیدار خواهند شد. احساساتی مثل: درد دوران کودکی، خشم ناشی از رنجش در عشق، ترس از شکست و طرد و... کسی را یافته اید که در کنارش به اندازه کافی احساس امنیت می کنید تا بعضی از آن احساسات قدیمی خود را بیرون ریخته و او کمک کند این آسیب های روانی التیام یابند و دیوارهای عاطفی فرو بریزند.

رازهای یک زندگی عاشقانه | باربارا دی آنجلیس

 

[S O-O M]

بشر رو به جلو می رود و نیروهای انسانی تکامل می یابد. آن چه امروز از دسترس ما بیرون است، وقتی می رسد که قابل وصول می شود. به آن آشنا می شویم و درکش می کنیم. فقط باید کار کرد. با تمام قوا کار کرد. باید به آن ها که دنبال حقیقت می گردند کمک کرد. حالا در روسیه، تنها عده ی انگشت شماری کار می کنند. تعداد بی شماری از روشنفکران که من می شناسم، عقب هیچ و پوچ می گردند، کاری انجام نمی دهند و به درد کاری هم نمی خورند. خودشان را روشنفکر می نامند.

اما همه شان به نوکرهایشان توهین می کنند. با دهقانان مثل گله ی گوسفند رفتار می کنند. همه شان بد درس خوانده اند. جدا و واقعا چیزی نمی خوانند. کاری انجام نمی دهند. راجع به علوم فقط داد سخن می دهند. از هنر کم سر درمی آورند. همه شان خود را می گیرند. قیافه هایشان جدی است. حرف های گنده گنده می زنند. مدام تئوری می بافند. در حالی که توده ی وسیعی از ما، نود و نه درصد از مردم، مثل بردگان زندگی می کنند.

باغ آلبالو | آنتوان چخوف

 

[S O-O M]

خوب، گاهی آدم می خواند، رمانی نیمه تمام دارد، می رود خانه چای دم می کند، سیگاری زیر لب می گذارد، تکیه به بالشی می دهد و نرم نرم می خواند، خوب بدک نیست. برای خودش عالمی دارد، اما بدبختی این است که هرشب نمی شود این کار را کرد. آدم گاهی دلش می خواهد بنشیند و با یکی در مورد کتابی که خوانده است حرف بزند، درست انگار دارد دوره اش می کند. اما کو تا یکی این طور و آنهمه اخت پیدا بشود؟!

خواهید گفت پیدا می شود. بله، می دانم. من هم داشتم، یکی دوتا. آنقدر باهم اخت بودیم که اگر یکی نمی آمد، سروقت به پاتوقمان نمی آمد دلشوره می گرفتیم.

خوب معلوم است. یکی زن می گیرد. یکی سفر می رود. یکی می رود مذهبی می شود، یکی هم غیبش می زند. خودکشی می کند. دست آخر وقتی خوب زیر و بالای کار را می بینی، متوجه میشوی که آدم ها بیشترشان، نمی توانند تا آخر خط تاب بیاورند.

برّه گمشده راعی | هوشنگ گلشیری

 

[S O-O M]

در هر کشور مردم بر سه طبقه اند: آنان که بسیار توانگرند، آنان که بسیار فقیرند و آنان که میان دو گروهند. چون ثابت شد بهترین هرچیز میانه ی آن است، باید پذیرفت که بهترین میزان بهره مندی از دارایی نیز در اندازه نگه داشتن است.

زیرا آنکه به اندازه مال می اندوزد، گوش به فرمان خرد دارد و حال آن کس که به افراط از زیبایی یا نیرو یا نسب یا دارایی بهره مند باشد و یا بیش از حد فقیر و ناتوان و فرودست باشد، فرمان خرد را به دشواری می پذیرد؛ زیرا پایان کار آن یک گستاخی و ستمگری و فرجام کار این یک، زبونی و تنگ نظری است و سرچشمه ی همه ی پلیدی ها و نابکاری ها یا گستاخی است یا زبونی.

سیاست | ارسطو

 

[S O-O M]

تصمیمی که یکبار گرفته شد، می تواند تجدید شود. وضعیت (تصمیم) کودکی ما، قبل از زبان باز کردن گرفته شده و براساس احساسهایمان درباره چگونگیِ دنیایی بود که به نظرمان می رسید. اما وضعیت "من خوب هستم - شما خوب هستید" کمتر براساس احساس ها و بیشتر براساس تفکر آگاهانه و ایمان و تعهد به عمل گرفته می شود. این تصمیم، تصمیمی است به منظور رد فرضهای کودکی و اثبات این امر که ما دیگر کودکانی ناتوان و وابسته نیستیم.

این اظهارنظر نه به معنی ارزشیابی واقعیت بلکه به معنی پذیرش آن است. این اظهارنظر به معنی اعتقاد به با ارزش بودن اشخاص منجمله خود ما است. مفهوم این اظهارنظر این نیست که همه افراد کامل هستند و همه اعمال آنها خوب است. مفهوم این اظهارنظر این است که ما مردم را همچون انسان تلقی می کنیم و نه شیء و مایلیم به آنها نه با توجه به شرایط گذشته بلکه با در نظر گرفتن بهترین شرایطی که می تواند در آینده وجود داشته باشد، نگاه کنیم.

معنی آن این است که ما خود را نیز به همین نحو می نگریم. گوته امکان وجود وضعیت من خوب هستم - شما خوب هستید را چنین بیان می کند: وقتی با انسانی همانگونه که هست رفتار می کنیم، او را به کمتر از آنچه هست تنزل داده ایم. وقتی با او طوری رفتار می کنیم که گویی هم اکنون به آنچه بالقوه می توانست باشد رسیده است، او را آنگونه که باید اعتلا بخشیده ایم.

ماندن در وضعیت آخر | امی ب. هریس - تامس ا. هریس

 

[S O-O M]

جمعه ها روزهایی که نه کوتاهند نه بلند، فرقی هم نمی کند چه فصلی از سال باشد، تنها کافیست جمعه باشد، آن وقت است که زمان جور دیگری می گذرد، گاهی ساعت ها آنقدر کش می آیند که به نظر می رسد هیچ وقت تمام نمی شوند، و زمانی آنقدر کوتاه می شوند که با یک چشم برهم زدنی، همه چیز می گذرد. در هیچ کدام از روزهای هفته، نمی توان این طور گذشت زمان، این کوتاه بلندی و این طور شیطنت زمان را دید و حس کرد، تنها جمعه ها...

کافورخانه | زهرا میمندی پاریزی

 

[S O-O M]

ما را مثل عقرب بار آورده اند؛ مثل عقرب!

ما مردم صبح که سر از بالین ورمی داریم تا شب که سر مرگمان را می گذاریم، مدام همدیگر را می گزیم. بخیلیم، بخیل! خوشمان می آید که سر راه دیگران سنگ بیندازیم. خوشمان می آید که دیگران را خوار و فلج ببینیم. اگر دیگری یک لقمه نان داشته باشد که سق بزند، مثل این است که گوشت تن ما را می جوید. تنگ نظریم ما مردم. تنگ نظر و بخیل. بخیل و بدخواه. وقتی می بینیم دیگری سر گرسنه زمین می گذارد، انگار خیال ما راحت تر است. وقتی می بینیم کسی محتاج است، اگر هم به او کمک کنیم، باز هم مایه خاطرجمعی ما هست. انگار که از سرپا بودن همدیگر بیم داریم!

کلیدر | محمود دولت آبادی