یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

بعد از هیتلر، همه ی آلمان درک کردند که او چه بلایی بر سر کشور و زیربناهای آن آورده است؛ اما یک چیز نابود شده ی اساسی بود که هرکسی نمی فهمید و آن، خ*ی*ا*نت هیتلر به کلمات بود. خیلی از کلمات شریف، دیگر معنی خود را از دست داده بودند، پوچ و مسخره شده بودند. عوض شده بودند. آ*ش*غال شده بودند.

کلماتی مانند آزادی، آگاهی، پیشرفت و عدالت.

آدم کجا بودی | هاینریش بل

 

[S O-O M]

و اگر خواهی در شگفتی ملخ سخن گو، که خدا برای او دو چشم سرخ، دو حدقه چونان ماه تابان آفرید و به او گوش پنهان و دهانی متناسب اندامش بخشیده است.

دارای حواس نیرومند، و دو دندان پیشین است که گیاهان را می چیند و دو پای داس مانند که اشیاء را برمی دارد.

کشاورزان برای زراعت از آنها می ترسند و قدرت دفع آنها را ندارند، گرچه همه متحد شوند.

ملخ ها نیرومندانه وارد کشتزار می شوند و آنچه میل دارند می خورند، در حالی که تمام اندامشان به اندازه ی یک انگشت باریک نیست!

نهج البلاغه | سیّد رضی

 

[S O-O M]

در میان انواع هنرهایی که تاکنون شناخته شده است، هنر سخن گفتن به گونه ای که نقص در آن وجود نداشته باشد، از هر هنر دیگر برتر و بالاتر است؛ ولی به حکم اینکه سخن گفتن بدون گوش فرا دادن تحقق پذیر نمی گردد، می توان گفت که هنر گوش دادن، برترین هنرها به شمار می آید.

کسی که از توانایی و تحمل گوش دادن به غیر خود بی نصیب است، از قدرت نقدپذیری و انتقاد کردن نیز محروم خواهد بود و البته کسی که با مسئله نقد و انتقاد سروکار ندارد، راه رسیدن به حقیقت نیز به روی او مسدود خواهد بود.

کیمیای عشق | دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی

 

[S O-O M]

آنچه انسان ها را از پای درمی آورد رنج ها و سرنوشت نامطلوبشان نیست؛ بلکه بی معنا شدن زندگی ست که مصیبت بار است و معنا تنها در لذت و شادمانی و خوشی نیست؛ بلکه در رنج و مرگ هم می توان معنایی یافت. ویکتور فرانکل نویسنده کتاب درباره هم بندان خود در اردوگاه کار اجباری آلمان نازی می نویسد: بیچاره آن کس که می پنداشت زندگی دیگر برایش معنایی ندارد، نه هدفی داشت و نه انگیزه و مقصودی، چیزی او را به زندگی گره نمیزد و چون به این جا می رسید دیگر کارش ساخته بود.

انسان در جستجوی معنی | دکتر ویکتور فرانکل

 

[S O-O M]

این زمان است که ما را به دنبال خود می کشد؛ اما به هر رو زمانی فرا می رسد که ما باید زمان را به دنبال خود بکشیم. ما به امید آینده زندگی میکنیم؛ به امید "فردا"، "بعدها" هنگامی که دستت به جایی بند شد، وقتی پا به سن گذاشتی خودت می فهمی. این تردیدها دلپذیرند زیرا همگی به مرگ می انجامند، چون سرانجام روزی فرا می رسد که انسان جوانی خود را درمی یابد و میگوید سی ساله شده است. درست در همین هنگام است که خود را در موقعیت زمانی می بیند، در آن جایگزین میشود، درمی یابد که دیگر باید خط منحنی را بپیماید، به زمان وابسته شده است و میانه ی گرداب هراس، بدترین دشمن خود را شناسایی میکند. فردا، او آرزوی فردا را دارد در حالی که باید با تمامی وجودش از آن بگریزد و این عصیان نفسانی همان پوچ است.

افسانه سیزیف | آلبر کامو

 

[S O-O M]

دخترک شش ساله ی زیبایی را می شناسم که نور چشم پدرش است. این دختر باور دارد که بابانوئل راستکی ست. او معتقد است که سندباد هم وجود دارد و آرزو دارد وقتی بزرگ شد پری دریایی شود. وقتی بزرگترها به او بگویند بابانوئل یا پریان دریایی وجود دارند، کاملا باور میکند. بچه ها هر آنچه را که به آنها بگویند باور می کنند. اگر بگویید که جادوگرها می توانند یک شازده را به قورباغه تبدیل کنند باور میکنند. اگر هم بگویید که بچه های بد در جهنم کباب میشوند، شب ها کابوس کباب شدن می بینند. من به تازگی شنیدم که این دخترک را بدون اجازه پدرش برای یک دوره یک هفته ای پیش یک راهبه ی کاتولیک فرستاده اند. فکر می کنید این طفل در مکتب آن راهبه چه می آموزد؟

ویروسهای ذهن | ریچارد داوکینز

 

[S O-O M]

ترجیح می دهم تو امروز خیلی رنج بکشی تا اینکه همه عمرت همیشه کمی رنج بکشی. آدم هایی را می بینم که کمی غمگین هستند فقط کمی! اما همین خیلی کم کافی است تا همه چیز تباه شود!

می دانی با این سن و سالی که من دارم خیلی از این آدم ها می بینم. مرد و زن هایی که هنوز با هم زندگی می کنند گویی زندگی بی فایده و بی نورشان آنها را با هم چفت کرده است! اصلا زیبا نیست! این همه کنار آمدن این همه تعارض! فقط برای این که روزی به خود بگویند: آفرین! آفرین! همه چیزمان را خاک کردیم، دوستانمان، رویاهامان و عشق هامان!

من او را دوست داشتم | آنا گاوالدا

 

[S O-O M]

انسان یعنی چه؟ انسان موجودی است که آگاهی دارد (به خود و جهان)، و می آفریند (خود را و جهان را)، و تعصب می ورزد و می پرستد و انتظار می کشد و همیشه جویای مطلق است. جویای مطلق، این خیلی معنی دارد. رفاه، خوشبختی، موفقیت های روزمره زندگی و خیلی چیزهای دیگر، به آن صدمه می زند. اگر این صفات را جزء ذات آدمی بدانیم، چه وحشتناک است که می بینیم در این زندگی مصرفی، و این تمدن رقابت و حرص و برخورداری، همه دارد پایمال میشود. انسان، در زیرِ بار سنگین موفقیت هایش، دارد مسخ می شود. علمِ امروز، انسان را دارد به یک حیوان قدرتمند بدل می کند. تو، هرچه می خواهی باشی، باش؛ اما..آدم باش!

با مخاطب های آشنا | دکتر علی شریعتی

 

[S O-O M]

اگر رنج در کار است پس بهتر است آن را بپذیریم، چرا که اگر وانمود کنی وجود ندارد، از وجود دست نمی کشد.

اگر شادی وجود دارد، باز هم بهتر است آن را بپذیریم، حتی اگر می ترسیم روزی تمام شود.

آدم هایی هستند که فقط می توانند از راه قربانی شدن و ترک دنیا با زندگی ارتباط برقرار کنند.

آدمهایی هم هستند که فقط وقتی می توانند خودشان را یک انسان بدانند که احساس خوشبختی کنند.

زهیر | پائولو کوئیلو

 

[S O-O M]

خداوند برای هرکس همونقدر وجود داره که او به خداوند ایمان داره. این یک رابطه دوطرفه است. خداوند بعضی ها نمیتونه حتی یه شغل ساده برای مومنش دست و پا کنه؛ یا زکام ساده ای رو بهبود بده؛ چون مومن به چنین خداوندی توقعش از خداوندش این مقدار بیشتر نیست. خداوند آن شبانی که با موسی مجادله میکرد، البته با خداوند موسی. ابراهیم هم سنگ نیست و خداوند ابراهیمی که از شدت ایمان در آتش میره یا تیغ بر گلوی فرزندش میکشه. البته که از خداوند آن شبان بزرگتر و قوی تره؛ اما حتی چنین خداوندی هم در برابر خداوند علی به طرز غریبی کوچیکه. اگه ابراهیم برای تکمیل ایمانش محتاج معجزه ی بازسازی قیامت بر روی زمین بود یا موسی محتاج تجلی خداوند بر طوره، علی لحظه ای در توانایی و اقتدار خداوندش تردید نکرد و همواره میگفت که اگر پرده ها برچیده شود ذره ای بر ایمان او افزوده نخواهد شد. خداوند علی بی شک بزرگترین خداوندی است که میتونه وجود داشته باشه. ما اگه بتونیم تنها به گوشه ای از دامن علی چنگ بیندازیم رستگار شده ایم؛ اما برای کسی که ایمان نداره، متاسفانه خداوندی هم وجود نداره.

روی ماه خداوند رو ببوس | مصطفی مستور