یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

نمی توانیم خود را به دلیل خلاف هایی که کرده ایم ببخشیم، مگر این که در جهت اصلاح کارهای بدی که احساس می کنیم در حق دیگران انجام داده ایم، دست به کار شویم. باید مسوولیت رفتار خود را بپذیریم و زباله هایی را که در مسیر جا گذاشته ایم، پاک کنیم. مدام از این حیرت می کنم که حتی وقتی می دانیم اصلاح کارهایمان حالمان را خوب و ما را از قید و بند اشتباهات گذشته رها می کند، باز بسیاری از ما به علت خود بزرگ بینی از این کار سر باز می زنیم.

تکبر دروغین به ما میگوید: گذشته، گذشته است. الان که دیگر کاری از من ساخته نیست. هنگامی که از سر محبت اعتراف می کنیم اشتباهاتی کرده و کارهایی انجام داده ایم که به ما و دیگران آسیب رسانده اند، در حیطه بخشایش گام برداشته ایم. بخشایش حقیقی از ما می خواهد که از سرکوب خود برای نقص ها و اشتباهاتمان دست برداریم..اگرچه معمولا بخشایش همانند هدیه ای سخاوتمندانه که به دیگری می دهیم به نظر می رسد، در نهایت، کاری در جهت دوست داشتن خود است و هدیه ای ست که به خودمان می دهیم.

چرا آدمهای خوب کارهای بد میکنند | دبی فورد

 

[S O-O M]

به راستی هیچ چیز هرگز جای رفیق گمشده را پر نخواهد کرد.

نمی توان برای خود دوستان قدیمی درست کرد.

هیچ چیز با این گنجینه ی خاطرات مشترک، این همه رنج ها و مصائبِ با هم چشیده، این همه قهرها و آشتی ها و هیجان های تند همسنگ نیست.

این دوستی ها تکرار نمی شوند. کسی که نهال بلوطی به این امید می نشاند که به زودی در سایه اش بنشیند، خیالی خام می پرورد!

زمین انسان ها | آنتوان دوسنت اگزوپری

 

[ansel]

به مادر گفتم: وقتی خدا بخواهد مورچه ای را نابود کند، دوبال به او می دهد تا پرواز کند، آن وقت پرندگان شکارش می کنند…

سال بلوا | عباس معروفی

 

[S O-O M]

آدم باید کتابهایی بخواند که گازش می گیرند و نیشش می زنند. اگر کتابی که می خوانیم مثل یک مُشت نخورد به جمجمه مان و بیدارمان نکند، پس چرا می خوانمیش؟ که به قول تو حالمان خوش بشود؟ بدون کتاب هم که می شود خوشحال بود. تازه لازم باشد، خودمان می توانیم از این کتاب هایی بنویسیم که حالمان را خوش می کند. ما اما نیاز به کتابخونه، نیاز به کتاب هایی داریم که از خودمان بیشتر دوستس داشتیم، دور از همه ی آدم ها، مثل یک خودکشی. کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخزده ی درونمان!

نامه به پدر |فرانتس کافکا

 

[S O-O M]

فقط زندگی در جهانی را تصور کن که در آن آیینه نباشد. تو درباره ی صورتت خیالبافی می کنی و تصورت این است که صورتت بازتاب آن چیزی است که در درون تو است.

و بعد وقتی چهل ساله شدی، کسی برای اولین بار آیینه ای در برابرت می گیرد. وحشت خودت را مجسم کن!

تو صورت یک بیگانه را خواهی دید و به روشنی به چیزی پی خواهی برد که قادر به پذیرفتنش نیستی: صورتِ تو، خودِ تو نیست.

جاودانگی | میلان کوندرا

 

[S O-O M]

او در یک روز شاد،در گذشته های نه چندان دور، گفت: مرگ در زندگی ناشناخته است، درباره ی هر چیزی، گزارشی حاصل از انواع مختلف تجربه ها، روایت ها، سنت ها و یافته هایی هست که حتی گاهی هم همدیگر را نقض می کنند؛ اما هیچ گزارشی از مرگ وجود ندارد که بر اساس تجربه باشد. اگرچه همه ی کسانی که از دنیا رفته اند مرگ را تجربه کرده اند، اما متاسفانه هیچکس گزارشی از ان ارائه نداده است.

سقوط در آینه های خویشتن | اورزولا پریس

 

[S O-O M]

صلح و سازش میان ستمگر و ستمدیده، میان آنکه می خورد و کار نمی کند و آنکه کار می کند و نمی خورد، بی شک به زیان محروم است و به سود برخوردار. در یک معبد و در یک روز مقدس مذهبی، وقتی کارگر کارفرماش را نیز در کنارش می بیند که با اخلاص و شور و ایمان نشسته است و همچون او بر شکنجه های مسیح می گرید و به او عشق می ورزد، او را نه یک دشمن غاصب بی رحم و مهدورالّدم، بلکه یک «برادرِ دینی» عزیز و پاک و مقدس و محبوب خداوند تلقّی می کند، اگر هم آگاه است که از دستمزد حقیقی او مبلغی در دست او است به سادگی از آن چشم می پوشد و برادر هم دین و همدل و هم عقیده اش را می بخشد.

بازگشت | دکتر علی شریعتی

 

[S O-O M]

اعضای خانواده به لبه گور نزدیکتر شدند و به تابوتی، چشم دوختند که با تخته های صیقلی و دسته برنجی اش درون زمین گذاشته بود تا برای همیشه آنجا مدفون گردد. تابوت نو تر از آن بود که برای همیشه مدفون شود. دیلیا به ته قبر خیره شد. مادرش آنجا قرار داشت، در آن تابوت، زنی که هم دوستش داشت و هم از او متنفر بود. چشمانش خیره شد. می ترسید نکند از هوش برود؛ ولی باید نگاه می کرد؛ باید حس میکرد؛ این آخرین فرصتی بود که در اختیار داشت. روی تابوت خاک ریختند؛ درحالی که خاک در درون گور فرو می ریخت، احساسی از چیزی جاودانی بر وجود دیلیا غلبه کرد؛ از زندگی آمیخته با مرگ؛ از مرگی که به زندگی تبدیل می شد. زیرا همان طور که به گور چشم دوخته بود، صدای گنجشک ها را می شنید که تندتر و تندتر جیک جیک می کردند، صدای چرخ هایی را می شنید که در دوردست صدایشان بلندتر و بلندتر می شد و زندگی نزدیکتر و نزدیکتر می شد.

سال ها | ویرجینیا وولف

 

[S O-O M]

اصلی ترین و مفیدترین آگاهی آنست که انسان بر علیه اندیشه هایش قیام کند؛ و به محض جاری شدن اندیشه ای در ذهن دنبالرو آن نباشد بلکه آن اندیشه را مورد بررسی قرار دهد.

دلایل اولیه ی تمام عملکردهای اشتباه ما، اندیشه هاست. پس بهتر است به نقطه ی آغازین عملکردهای غلط توجه داشته باشیم و سعی در اصلاح اندیشه هایمان داشته باشیم.

ذهن ناآرام | هادی بیگدلی

 

[S O-O M]

زن چهل و چهارساله ای که پزشک مسئول و با وجدانی بود، یک روز بعد ازظهر هنگام دعوا با همسرش کنترل از دستش خارج شد و ظرف ها را به سمت دیوار پرت کرد.

وقتی دو روز بعد از این ماجرا به من مراجعه کرد به نظر می رسید شدیدا افسرده است و احساس گناه می کند. می خواستم به او دلداری بدهم و گفتم اینکه آدم گاهی کنترلش را از دست بدهد فاجعه نیست. ولی حرف مرا قطع کرد و گفت: نه من احساس گناه نمیکنم، ولی پشیمانم که چرا تا چهل و چهار سالگی صبر کردم تا احساسات واقعی ام را نشان دهم.

دژخیم عشق | اروین د یالوم