تمام شده مجموعه شعر رُکن جُنون | آرا (هستی همتی)

به نام کردگار هر دو عالم
که اشرفِ خود را نهاد آدم

نام اثر: رکن جنون
شاعر: آرا (هستی همتی)
ژانر: عاشقانه، تراژدی، اجتماعی
قالب: متغیر

مقدمه:
نفسی درآمیخته با روح و روان
می‌‌گرید دم به دم، از نقص جان
دل ز کالبد بر کنده، برده اند
در ره بی‌‌غایتش می‌‌ماند خزان
​

99/11/15
Time: 10:00 A.M​

 

[ARA.O.O]

خسته و سرگشته و حیران، در پی آرامش است
چُنان رسته، از کف داده نیست و هست
کردگارا، کوته نظری کن بر رنجور نالانت
بهر ثانیه ای فراموشی، آشوب گشته م×س×ت​

 

[ARA.O.O]

سوز سینه، آه و ناله، آنچه برون می‌‌‌خیزد
بهر آن خوش منظری ست که رنج ما می‌‌‌بیند
گاه عاشق، گاه دلسوز، سویمان می‌‌‌آید
ورنه همان افسونگری ست کز فرط حرص می‌‌خواند!​

 

[ARA.O.O]

میان دیار فریب، از غیب می‌‌خوانی؟
آغشته به ننگی، از اشراف چه می‌‌دانی؟
تو آنی کز ساده دلان حیث بُرون کشانی
جز دروغ ز دهانت بیرون نیاید، گفته ای می‌‌‌مانی؟​

 

[ARA.O.O]

عزتی والا بر ارج و قربم می‌‌نهند
ساده لوحانه ثروتم را کفایت می‌‌‌دهند!
کیست گوید چنین احمقان باور کنند
دلِ بی‌‌دلدار، زر را چه کار می‌‌‌خواهد؟​

 

[ARA.O.O]

رفتی که دلدارم، خدا یارت تمام باور من!
رفتی ز جانم و نگاهت نیفتاد از سر من!
دیدارمان باشد زمانی پس از روز قیامت
رفتی و جانم به لب آمد، ولی جانت سلامت...​

 

[ARA.O.O]

جانانم، بی من کجایی؟
ای داد از جدایی!
باران زده بر خانه‌‌ام
تاب ندارم تا تو بیایی...​

 

[ARA.O.O]

برایت از هراس‌‌هایم خوانده‌‌اند
درد جانم را به شکایت پیش تو آورده‌‌اند
بارها از خدشه‌‌هایم گفته‌‌اند
بوده‌‌ای، دیدی آنچه را نا گفته‌‌‌اند!​

 

[ARA.O.O]

خوانده‌‌ای هرچه تقاص است در نگاهم
سهم تلخی بر من نبود، دگر جانی ندارم
مشت‌‌هایت را به ناحق بر تنم کوفته‌‌ای
مزد دیدنت را سالیان درازی‌ ‌‌‌ست که دادم​

 

[ARA.O.O]

سنگ‌‌ها بر باله‌‌ام کوفته ای
بارها دل و جان سوزانده ای
باز با دیوانگی، خود مانده‌ ام
تو با قِسْم نگاهت، جادو کرده ای​

 

[ARA.O.O]

کردگارا، تو خود دانی
آنچه را که در دل نشاندی
این وهله تاوان را نمی‌‌ماند
چُنین رسمی را تو آموختی​