در دست اقدام مجموعه دلنوشته رنگین کمان دلنوشته ها | مهرداد معتمدالسادات

عنوان دلنوشته: رنگین کمان دلنوشته ها
نویسنده: مهرداد معتمدالسادات
ژانر: چند گونه (هزارچهره)
مقدمه:
در دنیایی که هر لحظه با رنگ‌های تازه‌ای از تجربیات انسانی نقاشی می‌شود، رنگین کمان دلنوشته‌ها مجموعه‌ای است که هر رنگش بیانگر داستانی است، داستان‌هایی که از عمق جان یک نویسنده برخاسته و به دست قلمی صادق نوشته شده‌اند. این اثر، حاصل همکاری و همدلی نویسنده این مجموعه با تعدادی از اعضای محترم انجمن ادبی رمانیک شامل طراح جلدکتاب، منتقد، ویراستار و همه‌ی کسانی است که در پرورش و شکوفایی این باغ ادبی نقش داشته‌اند.
هر بخش از این مجموعه، مانند پری در رقصی رنگارنگ، داستانی را به تصویر می‌کشد؛ از سنجابی که دوستی را معنا می‌بخشد تا لحظه‌هایی که تنها در خلوت دل قابل لمس‌اند. «رنگین کمان دلنوشته‌ها» دعوت‌نامه‌ای است به جشنی از احساسات، که در آن هر خواننده می‌تواند در کنار نویسنده، سهیم در سود و شیرینی این سفر ادبی باشد.
این مجموعه، نه تنها یک اثر ادبی است، بلکه نمادی از یک انقلاب فرهنگی است، انقلابی که در آن هر فرد، با هر میزان سرمایه‌گذاری و تلاش، در موفقیت و دستاوردهای آن سهیم است. رنگین کمان دلنوشته‌ها، پلی است بین دنیای واقعی و دنیایی که در آن هر صدایی شنیده می‌شود و هر داستانی ارزشمند است.

در میان صفحات این کتاب،
رنگین کمانی از احساسات را می‌یابید؛
هر رنگ، بیانگر داستانی است که از عمق جان سرچشمه گرفته است

 

[مهرداد معتمدالسادات]

عنوان دلنوشته : زمزمه های سکوت
نویسنده : مهرداد معتمدالسادات
ژانر: عاشقانه
دراین دنیای پرازعشق وآرزو، سوگندمی‌خورم به همه ‌ی امیدها وانتظاراتی که درقلب‌های ما جای گرفته‌اند.

به جان‌هایی که درعذاب‌اند اما ازاین عذاب لذت می‌برند، به قلب‌هایی که با هرتپش، عشق را فریاد می‌زنند.

به گیاهان تشنه‌ای که برای یک قطره آب می‌میرند و به احساساتی که مانند آتشی درشب‌های سرد می‌سوزند.

به خاکسترهایی که برباد رفته‌اند، اما هنوزگرمای حضورشان را احساس می‌کنیم.

به آدم‌هایی که دوست داشته شدن توسط دیگران را به عنوان یک دارایی می‌بینند.

آن‌ها به اندازه‌ای برای عشق ارزش قائل می‌شوند که حتی اگرهیچ چیزدیگری نداشته باشند،

حضورمعشوق درقلب را بالاترین ثروت می دانند وبه این مهرومحبت دلخوش هستند.

این نیروی مقدس به قدری شأن و منزلت دارد که گاهی برای خود رویا می‌بافند و حتی ممکن است ازدست دادن آن

برایشان استرس‌ زا و نگران ‌کننده باشد بنابراین، اگر روزی کسی که به شما دلبسته شده را دوست نداشتید،

لطفاً درهمان لحظه به او بگویید.

این کار، صادق‌ترین و بهترین کاری است که می‌توانید برای وی انجام دهید.

سکوت و دلسوزی بی‌جا تنها باعث بدترشدن اوضاع می‌شود

و فرد را وادارمی‌کند که روزها، هفته‌ها، ماه‌ها وحتی سال‌ها با خیال اینکه اورا دوست دارید، زندگی کند.

وقتی حقیقت آشکارشود، او به تک ‌تک آن روزها فکرمی‌کند و احساس حقارت و پوچی خواهد کرد.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

به راستی، عشق و دوست داشتن، همچون نسیمی است که با خود عطرگل‌های بهاری را می‌آورد

وهمچون آفتابی که پس ازشبی تاریک، دل‌ها را گرم می‌کند.

عشق، زبانی است که بدون کلمات سخن می‌گوید و احساسی است که درعمق وجود هرانسانی جریان دارد.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

به آن لحظاتی که بی‌صدا، دست‌ها دردست هم قرارمی‌گیرند و نگاه‌ها، هزاران حرف ناگفته را بیان می‌کنند.

به آن خنده‌هایی که از ته دل برمی‌خیزند و درهوای زندگی پیچیده می‌شوند،

به آن اشک‌هایی که درلحظه‌های شادی و غم، راز دل‌ها را فاش می‌سازند.

به آن دوستی‌هایی که مانند ستاره‌هایی درآسمان شب می‌درخشند، هرچند دور و نزدیک، اما همیشه زیبا ودرخشان.

به آن عشق‌هایی که مانند رودهایی جاری، هرگزازحرکت بازنمی‌ایستند

وهمواره به سمت دریای بی‌کران زندگی سرازیرمی‌شوند.

به آن عشق‌هایی که درسکوت، فریاد می‌زنند و در تنهایی، همدم می‌شوند.

به آن دل‌هایی که با هرضربان، نام معشوق را زمزمه می‌کنند و به آن روح‌هایی که درعشق، به پروازدرمی‌آیند.

و درپایان، به آن عشق‌هایی که با گذشت زمان، نه تنها کم‌رنگ نمی‌شوند، بلکه هرروزبرشدت وعمق‌شان افزوده می‌شود.

به آن عشق‌هایی که مانند درختان کهن، ریشه‌هایشان درعمق خاک نفوذ کرده وباهرباد وطوفانی، استوارترمی‌شوند.

عشق، همچون نوری است که درتاریکی‌ها می‌درخشد و راه را نشان می‌دهد.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

پس بیاییدعشق بورزیم، نه تنها به یکدیگر، بلکه به هرآنچه که زیبایی ومعنا به زندگی ما می‌بخشد.

بیایید دست‌هایمان را به سوی آسمان درازکنیم و برای عشق، برای زندگی،

وبرای همه زیبایی‌هایی که دراین جهان وجود دارد، شکرگزارباشیم.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

عنوان دلنوشته : کلیدهای گمشده ، پرواز در آسمان های تغییر
نویسنده : مهرداد معتمدالسادات
ژانر: فلسفی
با گذرزمان، باورهای ما مثل مدل موهایمان تغییرمی‌کنند.

گاهی اوقات تصورمی‌کنیم که بی‌اعتقادی مد شده است اما درگوشه‌ای ازاین خاک وسیع،

هستند کسانی که هنوزدل به خاک نبسته‌اند.

آنها که همچنان درجستجوی کلید خانه‌شان هستند، شاید کلید زیردریچه‌ای ازفاضلاب افتاده باشد!

آنها که زندگی خود را به دست باد سپرده‌اند، انگارکه کوله‌پشتی‌شان پاره شده وحالا همه چیزشان درهواست.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

مثل آن لحظه که برای وصول چک به بانک مراجعه کردیم و فهمیدیم که حساب خالی وچک برگشتی شده است.

تصور کنید، باورهای قدیمی مانند یک کلاه گیس قدیمی ازسرافتاده باشند ومردم اکنون به دنبال یک کلاه جدید هستند.

یکی که با لباس‌های جدیدشان هماهنگ باشد والبته با فیلترهای اینستاگرام هم جوردربیاید.

با ایمانی محکم به خدای یکتا، امیدوارند که باد، کلید درماشین آنها را جایی نیندازد که پیدا نشود. مثل آن زمان که کلید را

درداخل ماشین جا گذاشته وبه طورخودکاردزدگیرفعال ودرب هایش قفل شد.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

هنوزهستند کسانی که عطرصداقت وپاکی ازوجودشان می‌بارد، مخصوصاً بعدازاستفاده ازاسپری بدن

و آنها که برای به دست آوردن نانی حلال، هرگزشرافت خود را زیرپا نمی‌گذارند، مگراینکه روی زمین نان پیدا کنند

وآن هم فقط اگرتاریخ انقضا نگذشته باشد.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

آنها که درمبارزه با فشارهای اقتصادی و تورم افسارگسیخته جهانی، به هجرت می‌پردازند و درنهایت، درراه کسب

زندگی بهتر، اسیردرد غریبی و تنهایی وفشارهای مختلف عصبی می‌شوند،

حداقل تا زمانی که سریال مورد علاقه‌شان شروع شود پس،

پروازرا به یاد داشته باش زیرا زندگی جزپروازدرآسمان‌های بی‌کران چیزی نیست،

مخصوصاً اگر بلیت هواپیما را تهیه کرده باشید و امیدوارباشید که همسفرتان کودک گریان نباشد!

 

[مهرداد معتمدالسادات]

عنوان دلنوشته : نورامید، روایتی ازسرزمین سایه ها
نویسنده : مهرداد معتمدالسادات
ژانر: تخیلی
درآن سپیده دم تاریک، خورشید با شکوه خود نوررا همچون خون تازه بربوم زمین می‌ریخت وماه، چون چشمی بی‌جان،

درپس پرده‌ای ازابرهای سیاه پنهان می‌شد.

قطرات باران، همچون اشک‌های شبحی گمشده، به آرامی روح سیاه جنگل را لمس می‌کردند وصدایی خشن وبی‌رحم،

جانوران را به ناله‌های وحشت فرا می‌خواند.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

من، درمیان سرمای مرگباروتاریکی فراگیر، با قدم‌هایی لرزان اما مصمم،

به سوی تنها نقطه نوری که دردل تاریکی لانه کرده بود، راه خود را ادامه می‌دادم.

پشه‌های خاکی وزوزکنان، درانتظارفرصتی برای مکیدن خونم، همچون شیاطینی کوچک، دراطرافم می‌چرخیدند.

باهرقدم، شبح ترس به من نزدیک‌ترمی‌شد، ترس ازروزهایی بدتر، ازآینده‌ای تاریک‌تر، ازفردایی که درآن،

هرکسی خود، قربانی سرنوشت خویش است.