متروکه دلنوشته برزن وهم| نسترن ماکانی

"بسم الله الرحمن الرحیم"

نام دلنوشته: برزن وهم
دلنویس: @Nstrn_jz
ژانر: تراژدی- اجتماعی

مقدمه
صدای خنده‌هایش در دستان باد همچون نسیم گوش نوازی می‌گذرد
شاید تنها صدایی باشد که در حوالی آرزوهای محال به گوش می‌رسد
چه کسی شایسته شنیدن این موسیقی خسته است؟
آیا کسی در این گذرگاه صدای اشک‌های او را می‌شنود؟!
این مسیر در گوشه و کنار خود خنده‌ها و اشک‌های ما را پنهان کرده...
​

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[Nstrn_jz]

حلقه دستانش را تنگ‌تر می‌کند و محکم‌تر خود را در آغوش می‌کشد، نوک بینی‌اش یخ زده سر انگشتانش رو به کبودی رفته‌اند.
گردن خشک شده‌اش را تکانی می‌دهد و به مسیری که در آن قدم گذاشته نگاه می‌کند.
همین‌جا بود؛ آغاز و پایان داستان تراژدی آن‌ها در همین گذرگاه رقم خورد.
کلاه خیس کاپشنش را جلوتر می‌کشد و لرزان قدم برمی‌دارد،
صدای خنده‌ها با هرقدم واضح‌تر به گوش می‌رسند
دخترکی با خنده نام او را صدا می‌زند...
- بردیا! ​

 

[Nstrn_jz]

آخرین عکس کنار همان درخت زیتون بود، دختری که سعی داشت لبخند را به چهره او ببخشد تا عکس قشنگ‌تر شود.
مدام خودش را خم می‌کرد تا هم‌قد دلبرش شود و خود را در قاب عکس دو‌نفره جای دهد.
ژست‌های مختلف می‌گرفتند و بعد از هرعکس سرخوش می‌خندیدند.
تمام آن لحظه‌ها را به یاد داشت و نیازی به عکس نبود
حتی درخت زیتون هم پژمرده بود
دلتنگی بود یا...؟!​

 

[Nstrn_jz]

کفش‌هایش درون چاله کوچک پر آب فرو می‌روند؛ کنار همدمش خوشبختی را هرجایی می‌توانست ببیند حتی زیر باران...
در میان نسیم سرد و زیر باران بهاری در جست و جوی شادی بودند، بی اعتنا به سرمای جان سوز
چرا تا به حال این سرما در وجودش رخنه نکرده بود؟ چرا اکنون لرز به تنش نشسته است؟
خیابان عاری از هر رهگذری بود، قطرات باران روی موهایشان می‌غلطیدند
زیر بارش بهاری آسمان می‌رقصیدند و آواز شوق سر می‌دادند
گویا که این خوشبختی انتهایی ندارد
باز هم باران می‌بارد، اما نه
با او متفاوت بود...​

 

[Nstrn_jz]

صدای خنده در دستان باد محو می‌شود و هق هق خفیفی در فضای ذهنش اکو شده و می‌پیچد، صدایی آشنا و قدیمی
سرگردان به دنبال صدا دور خودش می‌چرخد، به دنبال او می‌گردد اما کجاست؟ خوب به یاد دارد
کنار خانه آجری قدیمی نشسته بود و اشک می‌ریخت، پا تند کرده و نزدیک خانه می‌شود
دخترک کنار جوی آب مغموم کز کرده، خود را در آغوش گرفته و آهسته هق می‌زند
آب گلویش را به سختی پایین می‌فرستد، سایه آشنایی کنارش می‌نشیند
یک شاخه رز زرد، دخترک با دیدنش میان دردها لبخند می‌زند
تصویر خندانی از گذشته خودش را کنار او می‌بیند
باز هم می‌توانست لبخندش را ببیند؟
تا کی باید تحمل میکرد؟
رز او کجاست...
​

 

[Nstrn_jz]

موهای خیس پیشانی‌اش را کنار می‌زند،برخورد قطرات سرد باران بر گونه‌های داغش تناقض آشنایی را یادآوری می‌کند
هوای سرد زمستان همیشه اینطور بی روح و ساکت بود؟ نه امکان نداشت، زمستان هم مانند همیشه نیست
بخار بازدمش در هوا می‌رقصد؛ با ناپدید شدن آن دختری سرزنده را آن سمت خیابان می‌بیند
دخترک جلوتر راه می‌رود و هر از گاهی برمی‌گردد و با خنده به مسیرش ادامه می‌دهد
گوش‌هایش قرمز شده و آرام سعی می‌کند با بخار بازدمش دستانش را گرم کند
سایه آشنا با قدم‌های بلند خود را به او می‌رساند و هم‌قدمش می‌شود
کلاه کاپشن سبز دخترک را جلو می‌کشد و زبان درازی می‌کند
دخترک مصنوعی اخم می‌کند و آرام بر شانه‌اش می‌کوبد
سرد بود اما سرمایی هم احساس می‌شد؟
سرش را به درخت تکیه ‌می‌دهد
باز باران با ترانه...

​