دلنوشته دختری با عطر میخک‌های صورتی|مهرانه بلوچ

سلام خوش قلم
نقد کوچکی در مورد دلنوشته‌ات داشتم؛ خب از نظر من قلم متفاوتی داشتی و تونستی احساسات درونیت رو خیلی راحت بنویسی من خواندن آثاری مثل اثرت رو خیلی می‌پسندم. مقدمه‌ات رو در صفحه‌ی چهار دوباره تکرار کردی و این برام خیلی جالب نبود می‌تونستی متن دیگه‌ای بنویسی که برای خواننده تکراری نشه یک نویسنده زمانی که متنی برای نوشتن نداشته باشه باید از نوشتن دست بکشه ذهنش رو آزاد بذاره و نوشتن رو برای موقعه‌ای بذاره که قلم و احساسش تبدیل به یک نیرو بشن اونجا بهترین زمان ممکن برای نوشتنه و اما جمله‌های؛ روزی می‌خواستم مثل مجنون(فراری بیابان عشقت باشم، حال فراری خودت شده‌ام).(تو را به نوشیدن یک لیوان شیر چای داغ) پرانتز اول یکم برای من به عنوان خواننده پیچیده بود می‌تونستی جمله‌ی بهتری بنویسی اگه عمقی بخوای بهش فکر کنی جمله معنای خاصی نداره فقط ذهن رو درگیر می‌کنه و بعدی هم من نتونستم شیر رو از چای داغ تفکیک کنم ربطی به هم ندارن اگر ویرگول یا یکی از علامت‌های نگارشی رو به کار می‌برید بهتر می‌شد شاید. امیدوارم که نظرم پله‌ای باشه برای صعودت به مراحل بهتر و بالاتر موفق باشی.