انتشاریافته دلنوشته پایان من| زهرا وحیدی نکو

نام دلنوشته: پایان من
دلنویس: زهرا وحیدی نکو
ژانر: تراژدی
مقدمه:
غمم به من پایان داد!
پایان مرا در خود بلعید و به نیستی‌ها کشاند؛
اما این خودم بودم که پایان را فرا خواندم!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[Like crazy<3]

در اتاقی نیمه تاریک، هنوز روز است و روشن؛ اما دل من دل‌گیر و تاریک.
غم پنهانی در دل دارم؛ اما چاره‌ای ندارم.
می‌خواهم بروزش دهم؛ اما منعش می‌کنم. من آن را سرکوب می‌کنم!
در درونم قفلش می‌کنم و مانند گنجینه‌ای تاریک، در قلبم جا می گذارمش.

 

[Like crazy<3]

یک لحظه می‌خواهم فراموشش کنم؛ اما فقط یک لحظه!
غمم به عصبانیتی مبدل گشته که در قلبم سنگینی می‌کند.
چهره‌ام پنهانش می‌کند؛ اما پس چشمانم چه؟!
لبخند زورکی‌ام می‌گوید همه‌چیز خوب است؛ اما تنهایی‌ام انکارش می‌کند.

 

[Like crazy<3]

سرد است، به‌خاطر این نیست که در ایوانم! سرد است؛ از درون سرد است!
حالم بد است؛ اما به که بگویمش؟ به که بگویم من خوب نیستم؟!

 

[Like crazy<3]

سازم مرا فرا می‌خواند، قلبم مرا به سویش سوق می‌دهد.
دستانم آن را چنگ می‌زنند، سفت می‌فشارمش!
اگر توان آه کشیدن داشت، آه می‌کشید؛ نه برای خودش، بلکه برای من!
آهی سوزناک که نه از سازم بود، نه از خودم؛ بلکه از وجودم برمی‌خواست!

 

[Like crazy<3]

تارهایش را زیر دستانم لمس می‌کنم، آرام به صدا در می‌آورمش.
فقط همین کافی بود، کافی بود تا هر چه در دل داشتم بر سر گیتارم خالی کنم!
از غم برایش بگویم؛ از حالم، از دنیای بی‌رحم و از آدم‌هایی که صفات انسانیت برایشان زیاد بود!

 

[Like crazy<3]

از تلاش‌هایی که بی ثمر مانده؛ از شکست‌هایی که خودم را شکست!
از افتادن‌هایم، از اشک‌هایم، از تحقیرهایی که می‌گویند خلاف است؛ اما باز هم هست.
از منع بودن تا فریاد آزادی که باز هم خلاف است؛ اما بودنش نبودن است!
نیست، نباید کرد، نباید گفت، نباید خواست و نباید فهمید!

 

[Like crazy<3]

این است زندگی، لحظه‌ای باشی؛ اما بعد نباشی!
لحظه‌ای نیازی؛ اما بعد هیچ نیستی!
لحظه‌ای دوستت دارند؛ اما بعد خودت آرزوی تنفر داری!
روزی در مقابلمان می‌خندند؛ اما بعد از پشت خنجر فرو می‌کنند!

 

[Like crazy<3]

تار اول دوام نیاورد، زیر فریادها و اشک‌هایی که با دستانم بر سرش نازل کرده‌ام، پاره می‌شود؛ او هم نمی‌خواهد باشد.
باز هم فریاد می‌زنم، می‌گویم، می‌گویم و می‌گویم؛ اما کسی صدایم را نمی‌شنود، چون از درون فریاد می‌زنم!

 

[Like crazy<3]

انگشتانم پاره پاره می‌شوند و خونشان را با درد بر روی تارهایم می‌چکانند. تارهایم زیر این همه درد مچاله می‌شوند؛ آن‌ها تسلیم می‌شوند.
چه بد کردم با آن‌ها، چه وحشتناک نابودشان کردم!