تمام شده دلنوشته هوای بهاری | مبینا عباسی

نام اثر: هوای بهاری!
ژانر: عاشقانه، اجتماعی
نام نویسنده: مبینا عباسی
مقدمه: باز فصل آشنایی، شروعی دوباره! چه هوایی به سر من می‌زند این‌بار؟ باز هم بهار نزدیک است. هر روز می‌نویسیم تا اول بهار، بماند به یادگار که من هم عاشق بودم! عاشقی که بهار را گم کرده. زیباست هوای بهاری! زیباست فصل شکوفایی، فصلی که فریاد می‌زند خورشید طلوع می‌کند!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/21
سی و نه روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی اول
ای دوست! مژده‌ای تازه برای تو دارم، غزلی عاشقانه برای تو دارم. گرچه دوری و خبری نیست ز حال تو... من باز هم برای تو دارم خبری!
مژده دهید که عشق نزدیک است؛ شکوفه و جوانه‌ای در راه است!
مژده دهید که یار از گلستان آمد؛ با هزاران شاخه گل مریم آمد!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/22
سی و هشت روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی دوم
ای که تو رفتی از یاد و خاطرم! یادم تو را فراموش... .
فصل بهار و گل و سبزه، فصل طراوت و شادی، از راه می‌رسد با هزاران شاخه گل زینتی!
تو نیز دل ببند به همان زمستان و پاییز؛ امید به بهار عاشقی نداشته باش!
چه کنیم؟ هر کسی هر آن‌گونه که می‌خواهد زندگی می‌کند؛ تو نیز باور کن که زمستان آخر راه است و هیچ راهی باقی نمی‌ماند.
تو باور کن، ولی این باور را در دل کسی جای نده که فصل آشنایی نزدیک است!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/23
سی و هفت روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی سوم
امید ندارم، عشق ندارم و هیچ حس سرخوشی در دل ندارم! چه می‌گویی؟ تو چه می‌گویی؟ غم باشد امید رجوع می‌کند؟ درد باشد عشق رجوع می‌کند؟ تو بگو مگر با غم و افکار پریشان می‌شود به استقبال بهار رفت؟ تو به من بگو در این روزهای سخت، جز امید چه چیز را باید در دل جای داد؟ تو بگو جز عشق و کمی آرامش چه چیز دیگری برای استقبال بهار لازم است؟ از شکوفه‌ها یاد بگیر! از غنچه‌ها و از درختان، که چگونه بعد از زمستانی سرد، لباسی نو و آراسته به تن می‌کنند، چون امید دارند که بهار می‌رسد!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/24
سی و شش روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی چهارم
انتظار شیرین است!
گاه به انتظار یار می‌نشینند،
گاه به انتظار بهار و گاه به انتظار آزادی!
سخت است و کار هرکس نیست این انتظار. صبر می‌خواهد! صبری که لحظه‌ای تردید در آن پیدا نشود.
رگه‌های بهار را ببین! این حاصل چیست؟ حاصل گذر از زمستان و پاییزی که قلب تو را اندوهگین کرده.

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/25
سی و پنج روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی پنجم
انگار که در دلم قیامتی برپا شده! هوایی تازه در سینه‌ی من جاری شده. انگار که زندگی دوباره آغاز شده، فصل عاشقی دوباره برپا شده، انگار که خود خدا در گوش من نغمه‌ی عاشقی را زمزمه کرده و دلم هوای آزادی را کرده.

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/26
سی و چهار روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی ششم
خجسته باد این بهار و صد بهار زندگیتان، صفا باشد و برکت در سفر‌ه‌ههای بی ریای شما!
نفس‌های تازه باشد در هوای تیره و تار!
غزل‌ها می‌سرایم برای قدم‌های شما!
خجسته باد فصل عاشقی و شعر و ترانه، بی‌خیال مردم این شهر! زیر بارون تو برقص.
گل‌های سنبل را به امانت گوشه‌ای از شهر بگذار بماند تا شاید روزی یار بی وفا نشانی تو را پیدا کند! شاید که لبخند دوباره جوانه بزند گوشه‌ی لب! شاید که بوی عیدی امسال، بوی آشنایی بدهد نه بوی غربت.

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/27
سی و سه روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌ی هفتم
آن همه غصه‌ی ایام خوردیم چه شد؟
آن همه اشک ریختیم برای یار بی وفا چه شد؟
دود سیگار را در سینه جای دادیم چه شد؟
نه، تو بگو! به من بگو! چه شد آن همه رنج و عذاب؟ هیچ شد و هیچ!
به دست باد بسپار دل شکسته‌ات را، به دریا بزن دل خسته‌ات را، تا سپیده دم مگر چه‌قدر باقی است؟ از غم عالم بگذر و به آرامش الهی برس... مگر چه‌قدر فرصت باقی است؟

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

تاریخ: 1400/11/28
سی و دو روز تا نخستین روزبهار
دلنوشته‌ی هشتم
ای آن که رفتی از دست! فصل آشتی و دوستی رسیده. با این‌که نیست راهی برای آشتی، خواستم بگویم فقط وقت آن آشتی، صفا و صمیمت رسیده! شاید که میشد در این خجسته روز کاری کرد برای حال دل بی قرارمان، ولی گویا همه‌ی راه‌ها به بی‌راهه ختم می‌شود! فراموشش کن. گاهی بهار فصل یادآوری آنی است که رفته ز دستان آدمی... .

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

1400/11/29
سی و یک روز تا نخستین روز بهار
دلنوشته‌‌ی نهم
خواستم روی گلبرگ، روی تن درختان بی‌‌روح زمستان اسم تو را حک کنم؛ ولی یادم آمد که نام تو چیزی جز غربت برجای نمی‌‌گذارد! خواستم تا سپیده‌‌ دم یاد تو را زنده کنم، همراه با جوانه‌‌هایی که خبر رسیدن بهار را می‌‌دادند؛ ولی یادم آمد که تو نیمه‌‌شب، بی‌‌خبر رهسپار باد شده‌ و گم شدی! گم شدی از من و بهاری که لحظه‌‌ها را می‌‌دادیم تا آن بهاری برسد که در کنار هم، شمارش سال تحویل را بشماریم؛ ولی روزگار را ببین! حالا تو کجا و آن بهاری که خزان شد کجا؟