یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

چرا آدم مجبور است مدام بین دو یا چند چیز یکی را انتخاب کند؟ چرا ناچار است مدام تصمیم بگیرد و بر سر این تصمیم ها با خودش جدال داشته باشد؟

بخش هایی از وجودش را به نفع بخش های دیگری سر ببرد و قربانی کند و سال ها بعد بفهمد تصمیمش اشتباه بوده، اثرات تصمیمش مثل ترکش های خمپاره به گوشه های زندگی خودش و بقیه خورده و زندگی خودش و بقیه را به گند کشیده.

هر تصمیم اشتباهی مثل زنجیر، اشتباهات بعدی را به دنبال داشته است؟ سال ها بعد وقتی برمی گردد و پشت سرش را نگاه می کند، این زنجیر می پیچد دور حلقش و راه نفسش را تنگ می کند... بعضی چیزها را نه می شود دور ریخت و از شرشان خلاص شد، نه می شود نگه داشت و با خاطراتی که زنده می کند کنار آمد.

درختم دلشوره دارد | فریده خرمی

 

[S O-O M]

جالب است که مردان و زنان در شکم مادر شکل می گیرند و در آنجا در دنیای خودشان نسبت به همه چیز بی تفاوت هستند، ولی به این دنیا که می آیند مجبورند مبارزه کنند.

شاه باشد یا سرباز، مذهبی باشد یا قاتل، زن راهبه در روسیه باشد یا زن انگلیسی در بارداباس، یک چیز مسلم است این که باید جنگید ولی با این حال همه چیز همیشگی نیست و روزی سرانجام می توان از همه چیز و همه کس گریخت. البته هرگز کسی نمی تواند از خودش بگریزد.

آنا خوسیفا | ژوزه ساراماگو

 

[S O-O M]

داشتم می گفتم هر گندی که توی این عالم هست زیر سر آدمها است، هنوز هم به این حرف اعتقاد دارم اما این موضوع چیزی رو در مورد ع×و×ض×ی بودن این دنیا تغییر نمی دهد. در واقع یکی از دلایل ع×و×ض×ی بودن این دنیا این است که آدمهایش هر غلطی که خواسته اند کرده اند.

شرط میبندم که اگر غلطی هست که نکرده باشند به خاطر دل سوزی و شرافت و این جور چیزها نبوده. لابد نتوانسته اند بکنند.

حکایت عشقی بی قاف بی شین بی نقطه | مصطفی مستور

 

[S O-O M]

اگر جدا دلتان میخواهد پدر و مادرتان را اذیت کنید کمترین کاری که از شما برمی آید رفتن به وادیِ هنر است. شوخی نمی کنم. با هنر نمی شود چرخه ی زندگی را چرخاند. هنر روشی بسیار انسانی برای قابل تحمل تر کردن زندگی ست.

به خدا سرو کله زدن با هر هنری - لازم نیست کارتان را خوب بلد باشید یا نه - راهیست برای تعالی روحتان. توی حمام آواز بخوانید، قصه تعریف کنید، شعری برای یکی از رفقایتان بسرایید، حتی اگر شده یک شعر آبکی مزخرف. تا جایی که برایتان مقدور است از این کارها بکنید. پاداش عظیمی نصیبتان می شود، با این کار شما چیزی را خلق کرده اید.

مرد بی وطن | کورت ونه گوت

 

[S O-O M]

فقط مرغ های دریایی اند که از توفان نمی هراسند، حتی وقتی در میان دریاها جهت خود را گم می کنند و جایی برای نشستن پیدا نمی کنند، آن قدر بال می زنند که توفان فرو نشیند و زمینی برای نشستن بیابند یا در همان اوج جان می دهند، آن که در میان امواج می افتد مرغ دریایی نیست... مرغ دریایی در اوج می میرد، آخرین توان خود را صرف اوج گرفتن می کند تا سقوط را نبیند!

ضد خاطرات | آندره مالرو

 

[S O-O M]

هرکس که تاریخچه ی جنگ جهانی دوم را مطالعه کرده باشد به خوبی می داند که قدرتمندترین و ویران کننده ترین خرابکاران جنگی کسانی بودند که با روش های فریبنده به درون رده های بالای دشمن نفوذ کرده و به عنوان دوست و متفق پذیرفته شده بودند.

همین تعریف در مورد خرابکاران ذهنی شما نیز صادق است. بیشترین و بدترین نوع زیان ها از جانب کسانی به شما وارد می شود که با دروغ های خود شما را قانع کرده اند که به نفع شما کار می کنند و نه به ضرر شما.

آنها به دایره ی داخلی ذهنتان نفوذ کرده و به عنوان دوست پذیرفته شده اند و شما دیگر آنها را به چشم مزاحم و اشغالگر نمی بینید. این خرابکاران و کارشکنان ذهنی پدیده ای جهانی و همگانی هستند.

سوال این نیست که آیا آنها در ذهن شما وجود دارند یا نه، بلکه سوال این است که کدام یک از آنها در ذهن شما به فعالیت مشغول است و تا چه حد قدرت دارد.

هوش مثبت نگر | شیرزاد چمین

 

[S O-O M]

زندگی در دنیا هم همین طور است خیلی از انسانها داد می کشند ناله می کنند می گریند ولی نمی توانند صدایشان را به جائی برسانند زیرا معلوم نیست آنها زندگی می کنند یا نه؟

البته آنها فرقی با مرده ها ندارند و به غیر از روزهای سرشماری، انتخابات، اخذ مالیات و خدمت سربازی جزو انسان شمرده نمی شوند.



اگر در دنیا از همه سوال بکنند آیا تو انسان هستی؟

چند نفر با افتخار می توانند بگویند آره من هستم؟

خر مُرده | عزیز نسین

 

[S O-O M]

گفت: خوب، پس مشکل این است، این طور نیست؟ تو نمی دانی. تو دقیقا مثل سایر این گربه هایی هستی که بیرون هستند. همه شما فکر میکنید رفتن به دانشگاه آخرین چیزی است که شما ظاهرا باید انجام بدهید.

پیرها بهتر درک می کنند، آنهایی که همه آن سال ها برای اجازه رفتن شماها به دانشگاه جنگیدند؛ آنها از دیدن شما در آنجا بسیار خوشحال می شوند، ولی حقیقت را به شما نخواهند گفت. بهای واقعی پذیرش شما.

و آن چیست؟

او گفت: مبارزه ات را در خانه بگذار. مردمانت را پشت سرت رها کن. سعی کرد از بالای عینک مطالعه اش چهره مرا مطالعه کند. چیزی فهمیدی پسر! تو به دانشگاه نمی روی تا فرهیخته و با فرهنگ بشوی. تو به آنجا می روی تا آموزش ببینی.

آنها تو را آموزش می دهند که چیزی را که نیاز نداری، بخواهی. آنها تو را آموزش می دهند که کلمات را دست کاری کنی تا تو هیچ وقت، هیچ چیز را متوجه نشوی. آنها تو را آموزش می دهند که همه چیزهایی را که می دانی، به راحتی فراموش کنی. آنها تو را خیلی خوب آموزش می دهند، تو کم کم حرف های آنها درباره فرصت های برابر، روش های آمریکایی و همه این چیزها را باور می کنی.

آنها مقامی در گوشه یک اداره به تو می دهند و تو را به مجالش پر زرق و برق دعوت می کنند و به تو می گویند که مایه افتخار مبارزه ات هستی و درست زمانی که شروع به بهره برداری از دانسته هایت می کنی، آنها غل و زنجیری را آشکار ساخته و اجازه می دهند تو بفهمی که ممکن است یک آموزش خوب دیده باشی، یا یک کاکاسیاه حقوق بگیر خوب باشی، اما تو یک کاکاسیاه هستی، فقط همین.

در رویایی پدر | باراک اوباما

 

[S O-O M]

اینها که کار نشد، خودت را داری فریب می دهی. باید کاری بکنی که کار باشد، کاری که اقلا یک صفحه از تاریخ را سیاه کند. تفنگ را بردار و برو کنار نرده های باغ و یکی را که از آن طرف رد می شود، نشانه بگیر و بزن.

بعد هم بایست و جان کندنش را نگاه کن. اما اگر از کسی بدت آمد، اگر دیدی که طرف دارد یک بیت شعر را غلط می خواند و یا بینی اش را می گیرد و یا حتی پایش را گذاشته است روی سکوی خانه ی تو تا بند کفشش را ببندد، ماذون نیستی سرش را نشانه بگیری.

انتخاب طرف هرچه بی دلیل تر باشد بهتر است. کسی که برای کشتن یک آدم دنبال بهانه می گردد هم قاتل است و هم دروغگو، تازه دروغگویی که می خواهد سر خودش کلاه بگذارد.

شازده احتجاب | هوشنگ گلشیری

 

[S O-O M]

به راستی چه به روزگار من، به روزگار ما مردم آمده است.

نفرت و ناباوری، ناباوری نسبت به تمام آن ارزش هایی که من تمام زندگی ام را برایشان به کار بسته ام، ارزش هایی که مرکز و محور تمامشان شان آدمی، انسان بوده است.

اکنون آن آدم کجا شده است؟

این جا، در این سرزمین هنوز مرز میان تشخص و خودبینی مشخص نشده است، و از آنجا که نفوس انسانی از نخستین لحظات شکل پذیری شان تحقیر و سرکوب می شوند، بخت دست یابی به بلوغ را از دست می دهند و هم چنان در حالت جنینی باقی می مانند و آنچه در ایشان رشد می کند، همانا پیچ خوردگی و گره در گره ی غرایز اولیه است که در هر شخص مثل سگی هار در زنجیر قیدهای اجتماعی، اسیر نگه داشته شده است و در انتظار روزی به سر می برد که بتواند آن زنجیر را بگسلد؛ و آن لحظه هنگامه ی هجوم فرا می رسد، هجوم و ت×جـ×ـا×و×ز× به حقوق امثال خود...

نون نوشتن | محمود دولت آبادی