باکو پایتخت آذربایجان معروف به خاطر شهر دیوارکشی شده قرون وسطی خاستگاه برج نمادین میدن.
باکو (ترکی آذربایجانی: Bakı) پایتخت جمهوری آذربایجان، شرقی ترین پایتخت قاره اروپا و بزرگترین شهر و همچنین بزرگترین بندر جمهوری آذربایجان است. این شهر بر ساحل غربی دریای خزر در شبه جزیره آب‌شوران قرار دارد و یکی از مناطق نفت‌خیز جهان می‌باشد. باکو پر جمعیّت‌ترین شهر قفقاز است. وجود تعداد بسیاری از پارک‌های ساحلی و برگزاری متعدد هنری از جمله موسیقی، تئاتر اپرا جذبه خاصی به این شهر داده است.
در این تاپیک قرار که شما رو با قشنگ ترین و زیباترین مکان های گردشگری باکو اشنا کنیم.
ایچری شهر بافت قدیم شهر باکو، که از آن با نام ارگ باکو نیز یاد می‌شود به‌تدریج مابین قرون ۱۱ تا ۱۹ میلادی ساخته شده‌است. این شهر محصور از دوران پارینه‌سنگی تاکنون محل سکونت انسان بوده‌است و فرهنگ و تمدنهای مختلفی چون ساسانی، زرتشتی، شیروانی، ایرانی، عربی، عثمانی و روسی را در خود جای داده‌است. این قسمت شهر در شمال غربی خلیج باکو واقع شده و جزو دیدنیترین مکان‌های باکو بشمار می‌رود که در سال ۲۰۰۰ میلادی در شمار میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. ایچری شهر دارای ۲۳ محله، ۲ کاروان سرا، ۳ چشمه آب، میدان بازار و... می باشد که جذاب‌ترین مکان آن قلعه دختر است. تعدادی از محله های مهم ایچری شهر شامل لیست زیر می باشد: Seyyids: محله روحانیون Aghshalvarlilar: قسمت اعیان نشین شهر که احتمالا شلوار های سفید به پا داشتند.
لعه دختر از آثار دوره شروان شاهان در شهر باکو است. این اثر تاریخی که با ۲۹،۵ متر طول، ۱۶ متر عرض، و ۶ طبقه که در دو محدوده زمانی قرن ۵ و ۶ میلادی و قرن ۱۲ ساخته شده‌است در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌است. این قلعه در روزگار کهن، نیایشگاه آناهیتا بوده و زرتشتیان برای زیارت به آنجا می‌رفته‌اند. این قلعه در سال ۱۹۶۰ مرمت و در سال ۱۹۶۴ تبدیل به موزه گردید. سازمان یونسکو در سال ۲۰۰۰ این بنا را در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت نمود.
این برج معماری زیبا و منحصر بفردی دارد . حتی از این قلعه به عنوان یکی از بهترین و زیباترین جاذبه‌های تاریخی شهر باکو یاد می‌کنند . جنس این قلعه از سنگ می‌باشد و تمامی قسمت‌های قلعه نیز از سنگ ساخته شده‌است . داخل این قلعه به گونه ای ساخته شده‌است که می‌تواند ۲۰۰ نفر را در خود جای دهد . قسمت شرقی این قلعه دیدی مناسب رو به آسمان دارد و برخی می‌گویند از این قلعه نیز برای علم نجوم نیز استفاده می‌شده‌است . در ورودی این قلعه به صورت دوگانه ساخته شده‌است و بعد از ورود با سقف‌های بلند مواجه خواهید شد . زمانی که از پله‌های سنگی به سمت بالای قلعه حرکت می‌کنید پنجره‌های کوچکی را می‌بینید که بر روی دیوارها قرار گرفته‌اند.
مرکز فرهنگی حیدر علی اف یک مجموعه فرهنگی در باکو، آذربایجان است. این مجموعه توسط زها حدید معمار بریتانیایی-عراقی طراحی شده‌است. زها حدید جایزه بهترین طرح معماری سال ۲۰۱۴ را از سوی موزه طراحی برای طراحی مرکز فرهنگی حیدر علیف در باکو دریافت کرد. این مرکز در ۱۲ مه ۲۰۱۲ افتتاح شد. این مجموعه یک ساختمان به زیر بنای ۵۷،۵۰۰ متر مربع است که دارای فرمی چشم‌نواز و به یاد ماندنی است، سیالیّت و عدم استفاده از گوشه‌های تند سبب شده‌است که این بنا مورد توجه بسیاری قرار گیرد. این مجموعه اسم خود را وامدار اولین منشی جامعه سوسیالیستی آذربایجان و همچنین رئیس‌جمهور آذربایجان از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ یعنی حیدر علیف است.
کاخ شیروانشاه (به ترکی آذربایجانی: Şirvanşahlar sarayı) بزرگترین بنای شروانشاهان از حکومت‌های محلی که در شیروان قفقاز مصادف با حکومت عباسیان تشکیل و در دوران صفویان به دست شاه تهماسب یکم برچیده شده‌بود و امروزه در زمرهٔ میراث جهانی سازمان یونسکو در سال ۲۰۰۰ در کشور جمهوری آذربایجان ثبت شد. مجتمع کاخ به جز کاخ شیروان‌شاهان شامل دیوان‌خانه، آرامگاه شیروان‌شاهان، مسجد شاه، حمام کاخ، آرامگاه دانشمند کاخ «سید یحیی باکوی» و باقی مانده‌های مسجد «کیقباد» می‌باشد.
از آنجا که هیچ کتیبه ای بر روی ساختمان کاخ باقی نمانده‌است، تاریخ ساخت کاخ را با اتکا بر تاریخ‌هایی نوشته شده در کتیبه‌های دیگر بناهای دخیل مجتمع برآورد می‌نمایند. از جملهٔ این کتیبه‌ها دو تا روی آرامگاه و مسجد شاه تا به حال به صورت کامل و دست نخورده پابرجا مانده‌است. بنابه نوشته‌های کتیبه‌ها، نام شیروانشاه خلیل‌الله یکم (طول حکومت: ۱۴۱۷ تا ۱۴۶۲م) به عنوان مبتکر و سفارش دهندهٔ ساخت کاخ ذکر شده‌است؛ ولی تاریخ ساخت کاخ در کتیبه‌های موجود روی آرامگاه و مناره‌های مسجد شاه به ترتیب سال‌های ۸۳۹ هجری قمری (سال‌های ۱۴۳۵–۱۴۳۶م) و ۸۴۵ هجری قمری (سال‌های ۱۴۴۱–۱۴۴۲م) ذکر شده‌است.
بلوار باکو
بلوار باکو(به ترکی آذربایجانی: Bakı bulvarı) یا (به ترکی آذربایجانی: Dənizkənarı Milli Park)، همچنین شناخته شده به‌عنوان پارک ملی یک تفرجگاه که در سال ۱۹۰۹ به موازات دریای خزر در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان تأسیس شده‌است. این پارک در حدود ۳ کیلومتر و ۷۵۰ متر در سواحل جنوبی دریای خزر که از میدان ملی پرچم تا میدان آزادی باکو کشیده شده‌است. قرار است طرح پیشرفت بلوار باکو تا سال ۲۰۱۵ مناطقی از جمله بی‌بی‌هیبت و خلیج باکو را پوشش دهد. بلوار باکو ۲۹ دسامبر سال ۱۹۹۸ امتیاز پارک ملی کسب کرد. بخاطر بزرگی مساحتش پس از پارکی واقع در ساحل رود سن در پاریس، دومین جایگاه را در اروپا به خود اختصاص داده است. مقدمه چینی‌هایی برای تأسیس بلوار باکو از سوی «دومای شهر باکو» از سال ۱۹۰۹ انجام گرفت. مهندس سرشناس «محمد حسن حاجینسکی» که در «دوما» مشغول به کار بود، تلاشهای زیادی در جهت تأسیس این پارک داشته‌است. علاوه بر وی، مهندس «کازیمیر اسکورویچ» و معمار «آدلف ائلخیِر» نیز سعی بسیار زیادی برای عملیاتی شدن پروژه مذکوری، که بر اساس مناقصه برگزیده بود، انجام داده‌اند. بنابر پیشنهاد آنان، قرار بود نوار گیاهی در میان خیابان «آلکساندر» (جادهٔ نفتچیلر کنونی) که به تازگی در موازات دریای خزر ایجاد شده بود، به وجود آورده شود.
خاک‌های بارور از اطراف شهر و انواع نادر گیاهان از دیگر نواحی جمهوری آذربایجان و همچنین از اروپا در طول دو سال به اینجا آورده و کاشته شد.
در سال‌های ۱۹۷۰ این پارک تحت بازسازی‌هایی قرار گرفت، که در نتیجه آن، مساحت بلوار باکو به سمت شرق و غرب گسترش یافته و طولش به ۳.۷ کیلومتر رسید.
موزه فرش جمهوری آذربایجان (به ترکی آذربایجانی- Azərbaycan Xalça Muzeyi)، موزه‌ای است که، نمونه‌های منحصر به فرد هنر قالی بافی و هنرهای کاربردی مردمی فرهنگ و هنر مردم آذربایجان را به همراه زیباترین و متمایزترین آثار هنرمندان مدرن در یک جا به گرد هم می‌آورد.
موزه فرش آذربایجان به موجب دستور شمارهٔ ۱۳۰ شورای وزیران جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی مورخ ۱۳ مارس سال ۱۹۶۷ تأسیس شده‌است. این موزه فی‌مابین سال‌های ۱۹۶۷ الی ۱۹۹۳ موزه دولتی قالی و هنر کاربردی مردمی آذربایجان، در بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۴ موزه دولتی قالی و هنر کاربردی مردمی آذربایجان به نام «لطیف کریموف» نام داشته و امروزه از سال ۲۰۱۴ نیز موزه فرش جمهوری آذربایجان نامیده می‌شود.
در دوران تأسیس، تنها موزهٔ اختصاص یافته به هنر قالی‌بافی در جهان بود. هدف اصلی از تأسیس موزه این بود که، قالی آذربایجانی به عنوان جزوی از میراث فرهنگی ملی مورد حفاظت قرار گرفته و با پژوهش و تحقیقات جامع و مشمول به مخاطبان بیشتری تقدیم گردد.
