معرفی نکات مهم در خصوص وکالت بین المللی

[هاویر]

طبق ماده 656 قانون مدنی: " وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می نماید. " تحقق وکالت منوط به قبول وکیل است.
در مورد دعاوی داخلی که امر روشن است؛ موکل می تواند با انعقاد عقد وکالت با یک وکیل پایه یک دادگستری در ایران وکیلی را نایب خود قرار داده تا از طرف او به انجام امور مرتبط با خواسته اش بپردازد. وکیل در دعاوی داخلی می بایست بر قوانین داخلی اشراف داشته و به موضوع دعوایی که در ایران مطرح است و موکل و طرف او نیز ایرانی و ساکن ایران هستند بپردازد. اما درمورد وکالت دردعاوی بین المللی ابهاماتی وجود دارد که با تعریفی از این وکالت می توان این امر را نیز روشن ساخت.وکیل دعاوی بین المللی در واقع وکیلی است که پروانه وکالتش را از کانون وکلای دادگستری ایران اخذ کرده و علاوه بر تخصص و اشراف بر مواد قانونی و حقوق ایران، به قوانین و مقررات کشورهای دیگر نیز آشنایی دارد به طوری که در صورت دست درازی قونین ایران و کشورهای دیگر، می تواند به حل این دست درازی بپردازد.

در عمل یک وکیل در ایران نمیتواند به قوانین داخلی همه یا اکثر کشورها و یا حتی چند کشور، احاطه و اشراف داشته باشد. با این وجود در برخی موضوعات مثل دعاوی تجاری بین المللی قوانین و کنوانسیونهای واحد و متحدالشکلی در دنیا پذیرفته شده است.