آموزش فن فیکشن چیست؟

[ansel]

فن فیکشن به ژانری از داستان نویسی آماتور گفته میشه که بر پایه بخشی از یکه "منبع اصلی" ایجاد شده. این منبع اصلی معمولا کتاب، فیلم‌های تلویزیونی تلویزیونی و فیلم های پر طرفدار هستن؛ اما می تونن تقریباً از هر چیزی باشن و حتی بر اساس زندگی افراد مشهور نوشته بشن! فن فیکشن ها توسط طرفداران "منبع اصلی" ایجاد میشن که هدف شونگسترش جهان روایت و اشتراک گذاری نوشته های خودشون با بقیه طرفداران به صورت رایگانه

 

[ansel]

فن فیکشن از کجا آغاز شد؟​

پیشینه فن فیکشن نویسی دقیقا مشخص نیس. سریال "Star Trek" جز اولین سریال هایی بود که فن فیکشن براش نوشته شد، بینندگان این سریال گروه هایی ترتیب داده و مجلاتی را منتشر میکردن که اتوی اونا داستان هایی در مورد شخصیت های آن سریال نوشته میشد که بخشی از این داستان ها به روابط عاشقانه بین این شخصیت ها پرداخته میشد. حتی قبل‌تر هم توی دهه 1930 طرفداران رمان ها و مجلات علمی-تخیلی همایش هایی برگزار می کردن و مجلاتی منتشر می کردن. طرفداران کتاب شرلوک هولمز که مجذوب انتشار سریالی داستان شده بودن، برای خواندن داستانهای بیشتر کلوپ هایی را تشکیل داده و خودشان می نوشتن.

 

[ansel]

فن فیکشن ( بصورت مخفف فن فیک) از هر زمانی که آغاز شده باشه و چه شما به خواندن آن علاقمند باشید یا نه حتما این اصطلاح را یک بار شنیدین. با پیدایش اینترنت، هرکسی این امکان رو داره که بصورت رایگان مطالبش را منتشر کنه و انتشار کتاب هایی مثل هری پاتر که بخشی از فرهنگ مردمی همه گروه های سنی شده است، به معنی است که دسترسی مردم به فن فیکشن در قرن اخیر بصورت چشمگیری بیشتر شده از یه طرف دیگه هم اعتبار این نوع داستانها به واسطه پذیرش بیشتر ژانرهای علمی تخیلی و موفقیت نویسندگانی با پیشینه فن فیکشن نویسی مثل ای. ال. جیمز رو به افزایشه."50 طیف گری" از ای. ال. جیمز که جز پرفروش ترین کتاب‌هاست در واقع براساس داستان "گرگ و میش" بصورت فن فیکشن در وب منتشر شده بود که بعد از تغییر اسامی و هر گونه مطلبی که مغایر با قانون کپی رایت می تونست باشه، به کتاب تبدیل شد.

 

[ansel]

فن فیکشن برای چه هدفی و یا برای چه افرادی مناسب است؟​

سوالی که به ذهن میرسه این نیس که این نوع داستان ها می تونن براساس معیارهای آشنای ادبی خوب باشن(البته می تونن)؛ بلکه سوالی که باید مطرح بشه اینه: فن فیکشن مخصوصا و یا منحصرا برای چه هدفی و یا برای چه افرادی مناسب است؟ اگر بخوایم از فن فیکشن نویسی دفاع کنیم شاید اولین دلیلی که بتونیم ارائه بدیم اینه که فن فیکشن می تونه راهی برای پرورش نویسندگی محسوب بشه. نویسندگانی که با فن فیکشن شروع به کار کرده و بعدش تونستن از انتقاد و تشویق خوانندگان خود بهره مند بشن، می تونن استعدادهای خودشونو پرورش بدن و آثار "واقعی" خودشونو بعدها منتشر کنن.
و اینکه فن فیکشن می تونه جانشینی برای امیالی باشه که نمی تونن توی دنیای واقعی بهشون عمل بشه و یا حتی بیان بشن

 

[ansel]

اینکه فن فیکشن روهم فقط یه گزینه دوم یا جایگزین در نظر بگیریم اشتباهه. فن فیکشن ها می تونن به متن‌ها اجازه بدن زندگی بیشتری را در دنیاشون تصور کنیم. این مثل رفتنِ دوباره به رستوران مورد علاقه‌ی شماست. همچنین می تونه راهی برای انتقاد از منبع اصلی باشه، یعنی اینکه مثلا داستان چجوری می تونست تغییر کنه اگر شخصیت اصلی داستان سیاه پوست بود!
فن فیکشن همچنین می تونه به نویسندگان و خوانندگان اجازه بشه سؤالات تأمل برانگیزی رو در مورد زندگیشون بپرسن و بهشون جواب بدن و توجه دیگران رو به این مسائل جلب کنن. مثلا دانشگاه چجوری خواهد بود؟ چگونه دشمن می تواند به دوست تبدیل شود؟و...