آموزش چرا مردم فن فیکشن می نویسند؟

[Thumbelina]

کوپا، استاد ادبیات و تئاتر در کالج مولنبرگ، به ایجاد آرشیو کمک کرد. سالنامه او Fanfiction Reader داستان هایی را گرد هم آورده است که به نظر او می تواند ایده ای از این پدیده ارائه دهد: آثار نسبتاً کوتاهی در چارچوب فندومی های شناخته شده، با سهمی از اروتیسم، اما بدون انحرافات صراحتا تکان دهنده. کوپا همچنین یک مقاله مقدماتی نوشت که به موضوعاتی می‌پردازد که در فن تخیلی مطرح می‌شوند. داستان های کتاب جذاب هستند، خواندن آنها جالب است، حتی اگر با شخصیت ها آشنا نباشید، اینها آثار عمیق و باکیفیتی هستند.​

آنها به راحتی می توانند به داستان هایی تبدیل شوند که به یک طرفدار خاص وابسته نیستند. اما در این صورت، جوک‌های درونی، انگیزه و جوی که فقط برای طرفداران قابل درک است را از دست می‌دهید که نیمی از آن داستان را بسیار باحال می‌کند.

در اینجا به یک سوال جالب می رسیم که حتی این نیست که آیا فن فیکشن می تواند طبق استانداردهای ادبی پذیرفته شده عمومی خوب باشد (البته که می تواند!)، اما فن فیکشن چیست و چرا خوب است.

نوشتن یک فن تخیلی بر اساس کتاب مورد علاقه‌تان مانند بازگشت به رستورانی است که دوستش داشتید یا یاد بگیرید که چگونه غذایی را که سرو می‌کنید بپزید.

• این یک ایستگاه شروع است، نوعی انکوباتور. نویسندگانی که کار خود را با فن تخیلی آغاز می‌کنند، ترکیب لازم از تحسین و انتقاد را دریافت می‌کنند، که می‌تواند الهام بخش آنها برای انتشار تجاری کتاب‌های «واقعی» باشد.
• داستان های سخت به عنوان نوعی "دریچه ایمنی" عمل می کنند: در خلاقیت، فرد خواسته های پنهانی را بیان می کند که در زندگی واقعی او بسیار کمتر آشکار می شود.
• فن آرت می تواند راهی برای انتقاد از متن منبع باشد، به عنوان مثال، با تغییر نژاد یک شخصیت، فن نشان می دهد که داستان چگونه تغییر می کند. کوپا در کتاب خود قیاسی با تولیدات مدرن شکسپیر می کند.
• Fanfiction، جلب توجه، به نویسندگان و خوانندگان خود اجازه می دهد تا در مورد مسائل زندگی انتزاعی که نیاز به تأمل دارد فکر کنند.
• خواندن استدلال های شخصیت های مورد علاقه برای خواننده بسیار جالب تر از برخی شخصیت های ناشناخته است که نویسنده به تازگی اختراع کرده است.
• نویسندگان غیرحرفه ای می توانند با ترسیم تصاویری از شخصیت هایی که مردم از قبل به خوبی آنها را می شناسند و ماجراهای بعدی آنها را بخوانند، می توانند مخاطبانی پاسخگو از خوانندگان ناآشنا و با ذهن باز پیدا کنند. در تاریخ تمدن ما، هرگز مسیر مستقیم تری برای نویسندگان مشتاق به خوانندگان بالقوه علاقه مند وجود نداشته است.

یکی از شخصیت‌های تخیلی از Doctor Who که طرفدار KaydeeFalls است، می‌گوید: «همه داستان‌ها واقعی هستند، حتی آن‌هایی که در کودکی می‌سازید».

اما همه داستان ها برای افراد دیگر جالب نیستند. اگر بتوانید خاطرات، افکار یا تخیلات خود را در مورد حرکت، تغییر جنسیت، بازنشستگی به داستانی در مورد بروس وین و دیک گریسون تبدیل کنید، شاید افرادی که به بتمن و رابین اهمیت می دهند به افکار و تجربیات زندگی شما نیز اهمیت دهند.


داستان‌نویسی اغلب نام نویسنده را پنهان می‌کند و به او حس برابری الهام‌بخشی در میان همه نویسندگان جامعه می‌دهد. تلقی از تازه وارد به عنوان یک "آغاز متهورانه" در دنیای نشر تجاری و رمان نویسان معتبر بسیار دور مانده است، نگرشی که می توان آن را با شعار شاعران آوانگارد دهه 70 توصیف کرد: "شخم زدن برای تغییر زبان. و هرگز مشهور نشو».

فیک رایترها را می‌توان با راک مستقل آمریکایی قبل از نیروانا مقایسه کرد، تنها تفاوت قابل توجه این است که داستان‌های تخیلی بیشتر توسط زنان نوشته می‌شود.

اگر به خواندن مجموعه‌های مصور قدیمی عادت کرده‌اید و در عین حال با این ایده که فن‌فیکشن یک قطعه ادبی جدید و مهم با مزیت‌های منحصر به فرد است، باز هستید، حتی قبل از خواندن آن مجذوب The Fanfiction Reader خواهید شد. با این حال، افرادی که با آزاد نویسی زندگی می کنند و نفس می کشند، آن را متفاوت می بینند.

امیدواریم پس از این مقاله، بسیاری از خوانندگان از سایت‌هایی دیدن کنند که طرفداران مورد علاقه آنها هستند و شاید سعی کنند نه تنها فانتزی بخوانند، بلکه خودشان هم بنویسند!