بیوگرافی زندگی نامه نزار قبانی

[Paradox]

بیوگرافی نزار قبانی نزار قبانی (۱۹۲۳ دمشق ـ ۱۹۹۸ لندن) شاعری است که با شعرهای عاشقانه‌اش مشهور است؛ زن و عشق موضوع اصلی شعر قبانی‌اند. شعرهایش را خوانندگانی مانند ام کلثوم، عبد الحلیم حافظ و نجاة الصغیرة(مصر)، فیروز و ماجده الرومی (لبنان)، کاظم الساهر(عراق) خوانده‌اند. او در دنیای عرب از شهرتی بی‌همتا برخوردار است. شعر او به اکثر زبان‌های دنیا ترجمه شده‌است و خوانندگانی بی‌شمار دارد. متولد دمشق بود. «نزار قبانی سرودن شعر را از شانزده‌سالگی آغاز کرد. در ۱۹۴۴از دانشکدهٔ حقوق در دمشق فارغ‌التحصیل و در وزارت خارجهٔ سوریه به کار مشغول شد؛ در شهرهای: قاهره، لندن، بیروت و مادرید خدمت کرد و پس از وحدت مصر و سوریه سفیر این جمهوری متحده در چین شد. در ۱۹۶۶ کار دیپلماسی را رها کرد و فقط به شعر پرداخت. با شکست و عقب‌نشینی اعراب در مسئلهٔ فلسطین، از شعر عاشقانه به شعر سیاسی و شعر مقاومت روی‌آورد. خودکشی خواهرش در ناکامی عاشقانه(۱۹۳۸)، مرگ پسر نوجوانش به بیماری قلبی، کشته‌شدن همسرش بلقیس‌الراوی در بمب‌گذاری سفارت عراق(۱۹۸۱در بیروت)، بر شعرش اثر گذاشت.»

 

[Paradox]

نزار قبانی شاعر زن‌سرای و مشهورترین شاعر غزلسرای معاصر جهان عرب است. شعرهای قبانی عاشقانه به لحاظ بعد عاطفی که از آن برخوردار هستند، همواره با استقبال گسترده روبرو بوده است. به همین دلیل بسیاری از سروده‌های نزار قبانی به زبان‌های مختلف جهان ترجمه شده است. شعرهای وی در ایران نیز از توجه و اقبال خوبی برخوردار بوده است و می‌توان گفت که این چهره در ایران نیز شناخته‌شده است. اما غالب ترجمه‌های ارائه شده از این شاعر چندان به سبک اصلی و هدف ادبی وی وفادار نبوده است. در واقع باید گفت که بیشتر شعرهای نزار قبانی از سادگی و روانی بسیاری برخوردار است و حتی گاهی اوقات از سوی منتقدان به دلیل روانی و سادگی بیش از اندازه مورد نقد قرار می‌گرفت. برخی منتقدان ادبی شعرهای او را مانند یک نثر ادبی می‌دانستند که فاقد ویژگی‌های لازم برای شعر بودن است. او خود نیز به این موضوع معترف بود. با این حال روانی و سادگی شعرهای خود را ویژگی منحصر به فرد خود می‌دانست و معتقد بود این سادگی و روانی شعرهای او است که باعث می‌شود، همگان به خواندن شعرهایش تمایل داشته باشند و دوست داشته باشند که آن را حفظ کنند. او معتقد بود که شعرهای ساده او باعث شده است که شعر همگانی شود و همه مردم از خواندن لذت ببرند. در حالی که پیش از این شعر به دلیل سبک و سیاق سنگین و پرطمطراقی که داشت فقط به طبقه مرفه و طبقه تحصیلکرده جامعه تعلق داشت.