شعر [~ دل نـوشتـه هـای کوچـــه پـشـتـی ~]

[.SAJAD.]

غمـــــــهایــی کـه چـشمـــــــــــــها را
خیـس نمیــــــــــــکنند
بـه
“استـخــــــوان” رسیـــــده اند

 

[.SAJAD.]

شازده کوچولو می گفت
گل من گاهی بد اخلاقو کم حوصله و مغرور بود
اما ماندنی بود

 

[.SAJAD.]

میگفتند:
سختی ها نمک زندگــــــی است
امّا چرا کسی نفهمید
"نمــــــک" برای من که خاطراتم زخمی است
شور نیست
مزه "درد" میدهد

 

[.SAJAD.]

این گونه است پایان
او را به خودش می رسانی
و خودت
سرگردان ِ خودت می مانی

 

[.SAJAD.]

دلــم خـیـلــی بــیــشــتــر از حـجـمــش پـــُر اســت ؛
پــُـر از جــایِ خــالـیِ تـــو
پــُـر از دلــتــنـگی بـرای نگــاهِ تـــو
پــُـر از خــاطـراتِ قــدم زدن
در کـوچــه پــس کــوچـه هـــای شــهـر بـا تــو
پــُـر از حــس پــرواز
پــُـر از تــو

 

[.SAJAD.]

ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨــــﺪ:
ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﻮﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ
ﺩﺭﺳـﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ:
ﺯﻧﺪﮔــــﯽ، ﺁﻧﻘــــﺪﺭ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐــــــﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻧــــﻮ،
ﺩﺭﺩ ﮐﻬﻨﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽﺷﻮد

 

[.SAJAD.]

عطر نفس هایت
جز من کوچه های شهر را هم م*ست می کند
چقدر بی قرارتم

 

[.SAJAD.]

در باغچه ی اندیشه ی من فقط یک گل روئید
و آن
صبرِ سبزِ بودن ها
بی بهانه ی باختن ها
و تو ...
رخت خاکستری بر تن
جان دادی بر بهانه های من
قلب من خشکید که چنین گلی بوئید

 

[.SAJAD.]

خاصیت دنیاست
که در اوج داشتن و خوشبختی
دلهره ی "از دست دادن" پر رنگ تر است

 

[.SAJAD.]

اینجا جایی است که وقتی زانوهایت را
از شدت تنهایی ب*غل گرفته ای به جای
همدردی برایت سکه می اندازند
چه عجیب مردمانی