در دست اقدام دلنوشته کهن یادگارِ دل | فاطره

نام اثر: کهن یادگارِ دل
نام نویسنده:‌ فاطره
ژانر: تراژدی, اجتماعی
مقدمه: انسان متعین زمانی لب از لب می‌گشاید که سخنی با اطمینان و با کیفیت بگوید، که در غیر این صورت کیفیت شخصیت او مشخص می‌شود... .
همانند مدادی که هنگام تراشیدن، کیفیت مغز مداد مشخص می‌شود.

 

[فاطره]

"انسانی از جنس گل"

ریشه‌ای به سختی سنگ، روحی همچون گل‌برگِ گل لطیف، جسمی همچون خارِ گل تیز، حاله‌ای به رنگی صورتی اطرافم.
پا فشاری برای رشد، لطافتی‌ برای تصمیم‌گیری، خاری برای دور کردن مزاحم، رنگی صورتی برای جذب.
رشدی برای القای امید، تصمیمی برای دریافت آرامش، دفع مزاحم برای وجود داشتن، جذب برای عشق ورزیدن.
این است احوالات من.

 

[فاطره]

"اندامِ مهر و خوش‌اخلاقی"

آنگاه که چشم‌هایم به جمال او روشن شد، دانستم مهر چیست! دیدم بلندی مسیرِ مهر را بر پیشانی‌اش، ملایمت محبت را بر ابرو‌انش، مودت را در عمق چشمانش، تصویر قلب را بر بینی قلب‌گونه‌اش، مهرورزی‌ را بر گونه‌های برجسته‌اش، عطوفت را بر لبان قلوه‌ای و دوستی را در پهنای چهره‌اش.
آنگاه که خود را در آغوشش جای دادم، دانستم اخلاقِ خوش چیست!
دانستم اخلاقِ خوش، گردنی به نرمی گل‌برگ، شانه‌هایی به مقاومت کوه، قفسه‌ی سینه‌ای به گرمی نوازشِ‌های مادر، شکمی به صافیِ صداقت، پاهایی خوش فرم به خوشیِ دلبری.
و او بود که خوش اخلاق و مهر را در خود جای داده بود.

 

[فاطره]

"زندگی یا مردگی"

طعم تلخ شکست، طعم شیرین امید، طعم شور عشق و طعم ترش هیجان.
همه و همه‌ یعنی تنفس در مردگی یا حرکت در زندگی.