متروکه دلنوشته هاویر | شادی

نام دلنوشته: هاویر
نام نویسنده:شادی قنواتی محمدی
ژانر: اجتماعی
مقدمه:
دلخوشی خواهد پیمود
کوچه ها را سرتاسر
ما ترانه می خوانیم
باز هم با یکدیگر

بغض ها با یکرنگی
مشت ها با همراهی
ماه بیرون می آید
آخرش از هر چاهی

تیرگی زخم دیروز
نور، پیغام فرداست
باید عاشق شد باید
وقت دلبستن حالاست

◾شاعر: سیامک عشقعلی

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[هاویر]

در ظلمت شب بود که با ماه سخن گفتم که ای دوست ز کجا آمده‌ای به بیراهه‌ی تنهایی‌ام تا به امروز شب‌ها را به خموشی طی‌کرده‌ام و نور و آغاز پرواز را در دستان تو دیدم و روشنگری امیدم را در تمنای چشمان تو جوییدم ،بشکست آیینه‌ی ظلمتم و تکه تکه های آفتاب را به در و دیوار شهر دلم نقاشی کرده‌ای ، گویی زندگی جدیدی را به من نشان می‌دهی

 

[هاویر]

از پشت کوه روزهای سخت می‌آیی ای دوست، که چنین گونه خود را وقف کرده‌ای و در این جهان زندگی نمیکنی و با قصه‌اش میجنگی و غربت دلم را در این دنیای فانی به دوش می‌کشی و در آیینه‌ی صداقت رفاقت خویش من را صدا ميزنی و از خنده و دلخوشی من را محروم نمی‌سازی رویای مُرده‌ی معصوم خود را در من دیده‌ای و از این سردرگمی بیهوده نجات یافته‌ای

 

[هاویر]

ابرها نیز دیگر به مانند آسمان از ما چرکین شده‌اند و دیگر قصد بارش ندارند گویی با ما موجودات مثل آدم که هیچگونه انسانیتی درخود نداریم به قهر آمده‌اند و دیگر دل آنها به سودای ما نیست درختان حیات زندگیمان از هجر غم ما عریان شده‌اند و از عدر فراوان خمیده در تفکر فردایی هستند که خبرش نیست آیا وجودی دارد و یا خیر انگار دیگر علاجی برای درد وجود ندارد

 

[هاویر]

اگر این زندگی ست شاید یک روز رهایش کردم و با مرگ هم پیله شوم چو درد من در این دنیا سری پیدا ندارد و هرلحظه غم و درد یک حادثه دلم را می‌لرزاند نمیمانم در این و جهنم را خوش‌تر از آن میدانم تا زنده و زندگی کردن را تب ندارم و داغ هم نیستم دیگر به اشتیاق هرروز این زندگی را ندارم چه کس می‌داند شاید در بین هیاهوی یک شب دق‌کرده باشم

 

[هاویر]

یکبار ربوده‌شده‌ام آری از زندگی کردن من را ربودند از علایق از عشق و ایمان و زندگی را پوچ کردند اما چرا باز ایمان آورده‌ام و گوش میدهم چرا به تبر هاییکه لبخند می‌زنند ایمان دارم شاید که تاوان می‌دهم آنچه را که نباید انجام بدهم را انجام داده‌ام و شاید تاوانش سالها خون به جگر شدن از این دنیا باشد

 

[هاویر]

وقتی جان آدمی ارزش ندارد برای زنده‌هایی غمگین مرگ بهترین خواب است که می‌توانند داشته باشند اما قبل از آن دشمنان را مانند میخی برای خیمه می‌خواهیم تا روزه دادان ماه نو ببینند که به این خورشید درحال غروی نمی‌شود چیزی گفت و خواستار شد این حنجره نباید در بغض خود بسوزد و بمیرد