در دست اقدام دلنوشته مسافر کوچولو| مهدیه شهیدی

عنوان دلنوشته: مسافرکوچولو
نام نویسنده: مهدیه سادات شهیدی
ژانر: تراژدی
مقدمه:
بعضی اتفاقات
زخم ایجاد میکنند
زخمی درون قلب
بسیارعمیق
زخمی جانسوز
غیر قابل بهبود
گذر زمان
فقط مسکن است
نه فراتر از آن.

 

[مهدیه شهیدی]

بهترین حال جهان را داشتم
دیگر غصه معنایی نداشت
چیزی مثل عطر بهشت
لمس ابریشم
درخشش مهتاب
نسیم خنک
صدای دریا
بوی نم خاک
قطرات باران
آری همه اینها حس خوشبختی بود

 

[مهدیه شهیدی]

به قدری خرسند بودم
که زبان از بیانش قاصر است
ورد زبانم شکر خدا بود
به انتظار نشسته بودم
انتظاری به شیرینی عسل
‌قشنگترین روزهای عمرم بود
حتی دردهایش هم رنگ و بویی دگر داشت
عشقش آنقدری بود
که تحمل همه چیز را آسان میکرد
دردی دوست داشتنی

 

[مهدیه شهیدی]

صدای ضربان قلبش بود
زیباترین موسیقی جهان
براستی موجودی زنده بود
باورم نمیشد
درشوک بودم
لحظه شماری برای حرکتش آغاز شد
روی زمین بند نبودم
رویا بافی شروع شد
هرشب با هزاران امید و آرزو
شب را صبح می‌کردم

 

[مهدیه شهیدی]

هفته های آخر
انتظار را سخت تر کرده بود
دل نگرانی ها شدت گرفته بود
نبرد سختی بود
قدرت فکرهای مزاحم
دربرابر امیدها
باید صبر پیشه کرد
زمان همه چیز را حل خواهد کرد
محکوم به صبربودم
صبری جانکاه

 

[مهدیه شهیدی]

بالاخره به پایان رسید
باتمام سختیهایش
دردهایش
چشم انتظاری‌هایش
سبک‌بال تر از همیشه بودم
ماموریتم را به پایان رسیده بودم
تجربه حسی جدید
حسی ناب
حسی مادرانه
آری، مادرانه!

 

[مهدیه شهیدی]

اولین نگاه
اولین آغوش
اولین ب×و×س×ه
فراموش نشدنیست
حتی اگر قرارباشد
بارها تجربه اش کنی
اما اولین بار
چیز دیگری ست!
سراسر شور و شعف هستی
گویی وارد دنیایی دگر شده ای

 

[مهدیه شهیدی]

گرمای تنش
هرم نفس هایش
نرمی پوستش
بوی شیرینش
ظرافت اندامش
نگاه گیرایش
سفیدی صورتش
سیاهی چشمانش
دستان کوچکش
همه نشان عظمت خالقش بود

 

[مهدیه شهیدی]

حس عجیب و غریبی
میهمان قلبم شد
حس مادرانه
پر از مهر و عطوفت شدم
لبریز از عشق
عشقی عمیق و واقعی
حس تملک به او
آتش عشقم را فوران میکرد
او برای خودم بود
متعلق به من (مادرش)

 

[مهدیه شهیدی]

چشم می‌کشیدم
خانواده ام را
دوست داشتم شریکم شوند
در این لحظات خاص
شریک بهترین روز عمرم
حجم خوشبختی
آنقدر زیادبود
که در دل‌من نمیگنجید
گویا دل‌های بیشتری
نیاز بود
برای سهیم شدن در آن