انتشاریافته دلنوشته سنجابک | نفس (nfs_nm)

به نام آفریدگار عشق=)
​

نام اثر: سنجابک
نویسنده: نفس (nfs_nm)
ژانر: عاشقانه
طراح: @naf.as.o.o
منتقد: @لیانا رادمهر
مقدمه:
عشق‌های بی دلیل زیباترند!
ماندگارتر، عمیق‌تر
عشق‌های بی دلیل پر حجم‌ترند
آن‌قدر که تمام قلبت را پر می‌کنند و
تمام غم‌ها و آدم‌های اضافی را دور می‌ریزند!
عشق‌های بی دلیل، طوفان‌اند؛
همه چیز را جمع می‌کنند و می‌برند و
هیچ چیز جز ردپایشان را در قلبت جا نمی‌گذارند و همان ردپا، آن‌چنان مجنون و ویرانت می‌کند که تو می‌مانی و احساسی که تا ابد تو را پایبند کرده!

 

[DELVIS♧]

او فرشته‌ی آسمانی بود.
پاک و بی آلایش،
مهربان و مراقب بود.
او پناه بود...
و من سنجابک بودم.
کوچک و سر به هوا،
شیطان و تنها و بی‌پناه.
من پناهنده‌ی آغوشش بودم... .

 

[DELVIS♧]

عاشقش بودم!
عشقم از جنس تک نسترن باغ گلش نبود،
احساس من فقط از سر رفاقت بود و بس؛
اما آن‌قدر عمیق بود و
طوری بند بند وجودم را درگیر کرده بود
که احساسم را عشق بنامم.

 

[DELVIS♧]

او می‌گفت آرامش و خنده را به خود مدیون است،
و من جانم را به پای خوب شدن و آرامشش می‌گذاشتم!
منِ عاشق،
منِ سنجابک،
خنده‌هایش را حتی به قیمت جانم،
با سلول به سلول تنم می‌خواستم!

 

[DELVIS♧]

موقع اذان، تا ابد بودنش را از خدایم خواستم.
مگر خدا نمیگفتی در ازای عبادت‌هایمان پاداشمان می‌دهد؟
من پاداشی جز او نمی‌خواستم.
خدا را به حق بودن اذانش قسم دادم،
با تمام ایمانّ داشته و نداشته‌ام التماسش کردم
که تکیه‌گاه محکم و امنم را برایم نگه دارد.
و ای کاش که وقتی از دردهایم می‌شنید،
از من سیر نمی‌شد.
از منی که تنها امید زندگی‌ام خودش بود
و چیزی جز او از این دنیا نمی‌خواستم....

 

[DELVIS♧]

پایان

سخن نویسنده:
ممنونم از خواننده‌های عزیزی که همراه من بودین، مخصوصاً از کسی که این دلنوشته راجع به اونه و بیشتر از همه مشوق من بود. این دلنوشته بر اساس واقعیت نوشته شده.


تقدیم‌نامه:
تقدیم به سپهراد، که از جونم هم برام عزیزتره و یه تیکه از روح خداست!
@Sepahrad_N​

 

[همیار کتاب]

عرض سلام و خسته نباشیدی ویژه خدمت شما نویسنده‌ی عزیز!
بدین وسیله پایان تایپ اثر شما را اعلام می‌‌دارم. با آرزوی موفقیت روز افزون!

|مدیریت کتابدونی|​